Olmazlara İnat

12. bölüm

Çok geç gelen bir bolum olduu kusura bakmayın:))

Candan devamm:

Saatler geçmesine ragmen dilarayı bulamamıştık. Her nereye götürdüyse alper şerefsizi arkasında asla iz bırakmamıştı.
Dilaranın abisi çok gergindi ve haklı olarak beni suçluyordu. Benim şirketimde benim sevdiğim kız kaybolmuştu ve asla engel olamamıştım.

"Sizin şirketinizde güvenlik diye birsey yokmu can?"

"Var ama otoparkta yok. Ve herşey anlik gelişmiş zaten abi."

"Ya sikerim anliğini. Bu ne boyle ya kardeşim kayboluyor ve haberiniz yok 3 saat sonra ogreniyorsunuz?"

Sercan abinin sesi iyice yukselmisti ve sinirli çıkıyordu. O sırada mert ve nur antalya tatillerinden dilaranın kaybolduğunu ögrendikleri için erken gelmişlerdi:

"Alper mi kaçırmış dilarayı? Neden engel olmadınız?"

Diyerek odaya dalmiştı nur. Arkasindanda mert. Nur kendini tutamayip yere düşmüştü. Gözündeki yaşlar dakikalarca dinmedi. Benimde elim kolum bağlı durmamam gerekiyordu. Burda durup sadece beklemekten başka hiçbirşey yapmıyordum.

"Abi ben çıkıyorum azıcık dilarayi arayacağım. Bişi olursa telefonum açık. Nur sende sıkma canını dilara geldiğinde seni boyle görüp üzülmesini istemiyorum."

Hepsi beni onaylandıktan sonra odadan çıkmıştım. Sanki boşlukta gibiydim. Senelerdir bekledigim mucizem gelmişti ve oda beni seviyordu. Ama bi serefsiz yüzünden sevdiğim ellerimden gitmişti. Onunda bana ihtiyacı olduğuna nerdeyse emindim.

Dışarı çıktığımda aşırı yagmur vardi.
Arabama atladığım gibi hislerim beni nereye götürürse oraya gidiyordum. O sırada telefonum çaldı. Arayan kazımdı:

"Alo abi mesaj atmissin görmedim kusura bakma alperi hala bulamadık"

"Ya bu siktiğimin bebesi yer yarıldıda içinemi girdi. Zaten bulduğumda ben gömcem onu yerin dibine"

"Abi sakin ol şehir çıkışına gittigini diyorlardı. Çocukları gönderdim oralarda evi varmı baksınlar diye"

"Tamam iyi yapmışsın kazım. Heryeri didik didik araştırın. Bende bakmaya çıktım zaten"

Telefonu kapattıktan sonra şehir çıkışına doğru yöneldim. Dilaranın bakışları aklımdan çıkmiyordu. Yan koltuğuma baktım gözümde canlandı onun orda oturuşu ve bana bakışı. Ondan kimse beni mahrum bırakamaz. O alperi bitircem.

Sehir çıkışına doğru geldigimde artik buralarda ev felan gözükmüyordu. Hiçbiryerde bir ışık felanda yoktu. Zaten sehir çıkışlarında genellikle tarlalar oluyor.
Çalan telefonumun arabanın içinden sesi geliyordu. Özel numaraydı:

"Alo"

"Alo can nasılsin dilarasız?"

"Ulan şerefsiz. Nereye goturdun lan dilarayı nereyee?"

"Bilmem belki bir deniz kenarı belki bir dağın tepesi? Kimse bilemezz"

Minik çaplı bir kahkaha patlamıştı. Iyice sinir olmuştum bebeye

"Çok beyinsiz bir insansın sen varya. Erkeksen birakirsin dilarayi neyse işin benle çözersin"

"Istedigimi aldım ben. Dilara artik benim onun yüzüne onun sesine hasret birakcam seni. Ben nasil yillarca ondan ayri kaldiysam senide ondan mahrum edicem anladinmi beni?"

"Ulan orosbu çocuğu seni bulmayım anladınmı sikcem seni bittin olum sen hayatının yanlışını yaptın. Yaşatırmiyım lan ben seni?"

"Off çok korktum biliyormusun? Paçalarımdan akıyor:). Fazla uzatma al dilaracığına vereyimde son bir kez sesini duy"