Olmazlara İnat

13. bölüm

"Yalvarırım aç gözünü. Beni sensiz bırakamazsın. Daha yolun başındayız yapma. Yapma kalk uyan. Bunu bana yapamazsın uyan lütfen aç gözünü."

Kucağımda öylece sessiz bir şekilde  yatıyordu. Mermi sırtından girdiği için arka tarafından akan kanlar yeri kaplamıştı.

"Dilarraaa aç gözünü abicim hadi" abisi koşarak yanımıza gelmişti. Arkasından mert. Bense sadece kucağımda öylece hareketsiz yatan sevdiğim kadına bakıyordum. Sanki hayat durmuş gibiydi. Canım pahasına koruduğum kadın vurulmuştu.

" benim dilarayı hastaneye götürmem gerekiyor."

Dilarayı kucağıma aldığım gibi arabanin arka koltuguna yatirmistim. Merminin girdigi bolumede bez tamponu yapmıştım.

Acele etmem lazımdı. Daha fazla kan kaybederse ölme riski yukselecekti bunu göze alamazdım. Arabayı ne kadar hızlı kullanabiliyorsam o kadar hızlı kullanıyordum.

"Dilara uyan güzelim hadi lütfen. Hayallerimi gerçekleştirmek için uyan. Sen benim mucizemdin gidemezsin dilara. Ben seni çok bekledim lütfen bırakıp gitme beni."

Gözümden yaşlar sel olup akıyordu. Içim çok acıyordu ve buna engel olamıyordum.

Hastaneye geldiğimizde dilaranın bilinci hâlâ kapalıydı. Dilarayı kucağıma alip hastanenin acil kapısına doğru koştum.

"Yardım edin doktor yokmu?"

Hemşireler hemen sedye getirmişlerdi. O siradada doktor gelmişti. Muayene odasına götürülürken elini hiç bırakmadım.

"Geldik güzelim geldik herşey cok guzel olacak. Ben seni bekliyorum."

Dilarayı içeri almışlardı. Nasıl bu kadar dikkatsiz olabilirdim. Aklıma hiç gelmemişti o orosbu çocuğunun dilaraya bunları yapacağı.

"Aldılarmı içeriye?"

Dilaranın abisi koşarak geliyordu. Arkasından da mert ve nur.

"Nasıl oldu lan nasıl oldu? Koruyamadınmı lan dilarayı? Neden engel olmadın niye bu kadar dikkatsiz davrandın? O kız seviyordu seni aşıktı sana. Yakıştımı lan sana bu? Onu koruyamamak yakıştımı?"

Abisi yakama yapışmış bir şekilde bana dakikalarca kızdı. Haklıydıda dikkatsizliğim yüzündendi dilaranın bu durumda olması.

Doktor içerden çıkmıştı. Arkasındanda hemşireler dilarayı aceleyle başka bir yere götürüyorlardı .

"Yakınları sizmisiniz?"

"Buyrun biziz"

"Hanfendinin sırtından giren mermi kaburgalarına saplanmış. Kalbin arka kısmında. MR cekicez. Sonra ise hemen ameliyata alacağız."

Doktorda aceleyle sedyenin gittigi koridora doğru koşmuştu. Içimdeki huzursuzluk peşimi asla bırakmıyordu. Dilarayı sedyede görmek bile içimi yakıyordu. Başka birşey olursa dayanamazdım.

Dilaradan devam:

"Gelmeseydiniz can ne gerek vardı?"

"Bebeğim oğlumuzla biraz alışveriş yaptık yaağ"

"Gel annecim ne aldınız bakayım babanla?"

"Annesi sana doğum hediyesi almış. Tabi yani 1 sene sonra vermiş oldu ama olsun."

"Teşekkür ederim yakışıklılarım."

"Ne demek annesi. Dünyanın en tatlı kadınına sahibiz sonuçta öyle değilmi?"

"Iltifatlara bak.Caannn nereye gittin bianda. Caaaaaannnn!!!!!!"

Candan devam:

Yaklaşık iki saat geçmesine rağmen ameliyathaneden çıkmamışlardı. Koridorda öylece bekliyorduk. Ondan gelecek en ufak güzel bir haber bizi dünyanın en mutlu insanları yapabilirdi.