✈️✈️✈️✈️✈️
ඊට පහු වෙනිදම රෑ අටට තිබ්බ ෆ්ලයිට් එකෙන් අපි සෝල් යන්න පිටත් උනා... පැය කිහිපයක පුංචි ෆ්ලයි එක්ක වෙද්දි මායි අම්මයි seoul international airport එකෙන් බැහැලා අපිව ගන්න එනව කිව්ව ටැක්සිය එනකන් ඉදියා....
" පුතූ.....එන්න...මෙතනින් වාඩිගන්න....."
අම්මා මට පුටුවක් පෙන්වද්දි මා එකේන් වාඩි උනා.....මට මතක් උනේ මීට අවුරුදු හතකට උඩදි මම කොරියාවට ආව හැටි.... අප්පච්චී මාව කෑම්ප් එකට යවන්න අවුරුද්දකට විතර කලින් මාව මෙහෙ එව්වෙ මෙහෙ culture එක පුරුදු කරන්නත් එක්ක....අම්මා නිසාම මට ඒ කාලෙ ඉදන් කොරියානු භාෂාව සාමාන්‍ය මට්ටමෙන් පුලුවන් වෙලා තිබ්බා....ඒත් එදා මන් කොරියාවට ආවෙ මරන්න දක්කන් යන හරකෙක් වගේ..මට එපාම වෙලා ඉදියේ...ඒත් මන් දැනන් උන්නෙ නෑ කොරියාවෙදි මගේ ජිවිතේ ඉරණම මෙච්චර ලස්සනට ලියවිලා එච්චර ඉක්මනට මැකිලා යයි කියල ....
" පුතූ එන්න....."
වාහනේ ඇවිත් තියෙද්දි මායි අම්මයි Gannam වල පුංචිගෙ ගෙදරට යන්න පිටත් උනා.....
" පුතූ....අහන්න...."
" ම්ම්.....??"
" පුංචි Gannam ආව හේතුව පුතූ දන්නවද....??"
" මාව මිලිටරි එකට අහු උන නිසානේ...."
" ම්ම්.....ඒක ඇත්ත...පුතා අහන්න...."
" ම්ම්.....??"
" පුංචිට බුසාන් ගෙදරින් පිටත් වෙන්න උදව් කරල තීන්නෙ ශාන් පුතා...."
මන් අකුණක් වැදුනා වගේ අම්මා දිහා බලද්දි අම්මා මගේ ඔළුව අතගෑවා....
" ඔයාව අහු වෙලා ටික කාලෙකට පස්සෙ ශාන් පුතා හොයාගෙන ගිහින් විස්තරේ පුංචිට කියල ..... පුංචිට බලපෑමක් වෙන්න පුලුවන් නිසාම පුංචිව ගෙනත් Gannam වල පදිංචි කරලා.... ඒ දවස් වල ඕක පුතූට නොකිව්වෙ පුතූ තවත් දුක් වෙන නිසා....."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
