Gönülçelen / HanZeh

On Altı

ZzEeHhRr
Bence bölüm çok güzeldi  :) Senin de yeni yaşın bu bölüm kadar hatta çok çok daha  güzel olsun. Doğum günün kutlu olsuun :))

*
*

Hande Baladın

"Hande!"

Zehra'nın sesine döndüm. Bir anda onu bana doğru gelirken buldum. Ben daha ne olduğunu anlayamadan hızla bana sarıldı. Galiba birileri beni fena özlemiş. Kollarımı boynuna sardım aynı özlemle.

O sarılmasaydı ben bir bahane bulup sarılacaktım. Ama Zehra hiçbir bahaneye gerek duymadan sardı kollarını bana. Sarılmak istediği için, saklanmadan. Çünkü onun önünde sarılırsam ne düşünür baskısı yok. İyi ki de yok. Şu an ona sarılıyor olmaktan, onun kokusunu koklamaktan o kadar memnunum ki.

"Çok özledim seni." Dedi kısık bir sesle kulağıma. Hissettiğim nefesi ürpermeme sebep olduğunda gözlerimi kapattım.

Beni çok özlemiş.

"Seni çok özledim." Omzunu öpüp yüzünün hizasına geldim. "Lütfen antrenman sonrasında birlikte bir şey yapalım."

Yüzünde aşık olduğum gülümsemeyle başını salladı. "Lütfen." Dedi benim gibi. Söylerken yüzünde oluşan hafif utangaç ifade yüzünden onu defalarca öpebilirim. "Seni o kadar çok özledim ki."

Hala bana sarılı olan kollarını biraz daha kendine çekti. Aramızdaki yakınlık yüzünden kalbim durabilir.

"Zehra, güzelim. Biraz daha sarılmaya devam edersen ben bugün antrenmanı bitiremem."

Başını salladı ama geri çekilmedi. "Tamam."

Gülümsedim. "Ayrıl da öpeyim seni."

Yavaş yavaş sarılmayı bıraktığında yüzü de yüzümün hizasına gelmişti. Tebessümle yüzüne bakarken bana çevirdiği yanağına bir öpücük kondurdum.

"Oh! Bir de bu tarafa." Diğer tarafını da öptüğümde yüzünde koca bir tebessümle bana baktı. "Hele bir karşı takımda olalım blok manyağı yapıcam seni."

Dedi ve gülerek yanımdan ayrıldı. Arkasından bakakaldım. Az önce o kadar temas o kadar yakınlıktan sonra blok manyağı mı yapıcakmış beni? Yapsın, ölmüşüm zaten öleceğim kadar şu an.

"Hadi Hande kımılda!" Diye bağırdı Ebrar. Olduğum yerden hareket ettim.

Her şey çok yavaş akıyor şu an zihnimde. O kadar yakınlaştıktan sonra kolaydı kendime gelmek. Zehra'ya döndüm. Gülerek beni izliyor.

Ben az önce ne yaşadım? Bu benim tanıdığım Zehra değil. Bu benim hayalimdeki Zehra.

Umarım tüm bu yaşanılan güzel anlar benim boş yere umutlanmamla sonuçlanmaz.

Umarım.

*

Zehra çoktan hazırlanmış beni beklerken ben hala işlerimi olabilecek en yavaş şekilde yapmaya devam ediyordum. Halinden rahatsız gibi gözükmediği için de aynı yavaşlıkta yapmaya devam edeceğim. Rahatsız olsaydı telefonuyla ilgilenir, sıkıldığını belli eden nidalar filan çıkarırdı. Zehra ise tam tersi pür dikkat beni izliyor. Bugün gözleri benden başka birisine bakmadı sanırım.

"Beni nereye götürmeyi düşünüyorsun?" Dedi elimdeki kıyafetimi alıp yanında oturduğu çantama katarken.

Bugün sabah o bana sarılıncaya kadar onunla akşam bir şey yapma planım yoktu. Antrenmanda da onu nereye götüreceğimi düşünemediğim için şu an aklıma gelen ilk fikre sadık kalacağım.