Gönülçelen / HanZeh

Yirmi Dokuz

Biraz beklettim ama sözüm söz :)

Umarım beklediğinize değmiştir, umarım beğenirsiniz

İyi okumalar

Zehra Güneş

"Bitsin artık gönülçelen."

Büyük bir sessizlik oldu. Dolan gözlerim etrafı görmeme engel olduğunda elimdeki telefonu masaya koyup alnımı da masaya yasladım.

Öğrenmiş. Her şeyi öğrenmiş.

Beni dinleme gereği bile duymadan ayrıldı benden. Onu aldattığıma dair küçük bir tereddüt bile yaşamadı mı gerçekten? Bu kadar mı güvenmiyor bana? Ya da o tereddütü yaşatmayacak kadar güvendiği birisi söylemişti ona. İyi de ben o gece Ege'nin beni öptüğünü kimseye söylemedim ki. Ebrar dahi bilmiyor. Evdeki herkesin de kafası yeterince güzeldi, kimsenin gördüğü bir şeyi hatırlayacağını sanmıyorum. Ege haricinde.

Ben Ege'ye Hande ile sevgili olduğumu bile söylemedim. Eğer Hande'yi bilseydi ben onu ittikten sonra yaşadığı sinirle anlatabilirdi Hande'ye.

Akan yaşımı sildim. Ben neden söylemedim ki Ege'ye Hande'yi? Göz göre göre hazırladım sonumu.

Ebrar'la konuşmam gerekiyor. Ondan başkası söylese Hande bu kadar inanmazdı. Ebrar bir şekilde görmüş olmalı bizi. Ya da üç gündür Ege'yle göz teması bile kurmamamızın sebebini Ege'ye sorduğunda o anlatmıştır.

Kim anlattıysa anlattı. Nasıl olduysa oldu. Benim Ebrar'ı bulmam lazım. Başımı masadan kaldırıp Ebrar'ı aradım.

"Neredesin?"

"Ne için?"

Ebrar bana birkaç gündür soğuk davranıyordu. Bu yüzden olabilir. Eminim Hande'ye onun anlattığından.

"Konuşmamız gerekiyor Ebrar."

"Nerede olduğunu biliyorum. Beş dakikaya yanındayım."

"Tamam."

Telefonu tekrardan masaya koydum.

Ebrar o günün sabahından beri sürekli bana ters yapıyordu. Yetmezmiş gibi ne zaman ona Hande'yi sorsam daha da gerginleşiyordu. Ama Ebrar benimle Hande'yle olduğunda çok daha yakın. Öyle bir şey olsa bana sorması gerekmez mi ilk?

Kafayı yiyeceğim. Daha fazla düşünürsem kafayı yiyeceğim. Aklımda binlerce soru var. Aklımda binlerce Hande var. Hande'yi tekrar aramaya yüzüm yok. Ayrıldığımızı düşünmemeye çalışıyorum ve kafayı yiyeceğim. İsteyerek yapmasam da Hande'yi aldattım. Onun bana olan sonsuz güvenini daha ayrı kaldığımız ilk anda yerle bir ettim. Delireceğim.

Şu an düşünmek istemiyorum. Şu an ayrıldığımızı düşünmek istemiyorum. Şu an Hande'nin benden ayrıldığını filan düşünmek istemiyorum.

Gözlerim dolmaya başladığında alnımı önümdeki masaya yasladım tekrardan.

Ben isteyerek yapmadım ki hiçbir şeyi. Ben istemedim Ege'nin beni öpmesini. Ben Hande ile ayrı tatillere çıkmayı bile istememiştim ki. Daha yeni başladığımız bir ilişkide ondan ayrı kalmak istemedim. Ebrar ısrar etmeseydi, beni yalnız bırakma demeseydi Hande ile gidecektim. Onunla olucaktım. Böyle boktan bir şey olmayacaktı.

Yoktur üstüne senin, güzeli çirkin yapmakta Suçuysa dünyaya atmakta

"Kaldır kafanı." Duyduğum sert sesle başımı kaldırıp arkamdaki Ebrar'a döndüm. Yüzümü birkaç saniye inceledi.

"Çok üzgünsün Zehra. Hayrola sen de mi aldatıldın?"

Ebrar söylemiş işte.

"Sen söyledin değil mi Hande'ye?"