Rebirth | Taekook

Bölüm 23

5 Seconds Of Summer - Youngblood
Parkway Drive - Darker Still

(Evet iki medya var çünkü ikincisini söyleyeceğim yerde açarsanız bir şeyler hissedebilirsiniz.)

SELAMMLARR ÇOK SEVGİLİ WATTY NASILSINIZ EFENİM *Boşluğa karşı*

Valla bu dönem beni çok yordu sınavlar falan ama iyiyiz 👍🏻

Yaz gelince ben de geleyim dedim ve aylar sonra bölüm attığımın farkında olmama rağmen aktiflik kazanabilmem için yorumlarınızı ve votelarınıza ihtiyacım var.

Keyifli okumalar 😚🫶🏻

***

Bir insanı gerçekten sevdiğinizde, en mutlu olduğunuz anlar birlikte geçirdiğiniz vaktin içinde yer alırdı. Aşkı yaşamak içinse romantik yerlerde bulunmak gerekmiyordu özellikle.

Bir insanı gerçekten sevdiğinizde, her şeyden ve herkesten uzak bir evde geçirdiğiniz sıradan saniyeler bile bir anda sizin için akmaya başlardı.

Bu süre zarfında damarlarınızdaki kan tersine dönerdi de, zaman yine akardı.

Hala varlığından tam olarak emin olmadığım tanrının üzerine yemin olsun ki, sargılı yumruklarımızla egzersiz yapıyorduk en son. Hangi ara çektiğimiz şınavları sayan dudaklarımız buluşmuştu bilmiyordum. Kısacası yaşayacağımız çok şeyin ve biriktireceğimiz nice anıların olduğunu söyleyen sesin, yine etkisiz kaldığı bir gündü. Tam şu an diyordum, dursun zaman ve Kim Taehyung'un beni güzelce sevdiği anda kalayım.

Henüz antrenmanın yorgunluğunu üzerimden atamadan, bütün bedenimi ele geçiren şehvet hissi kalbimin göğüs kafesimden fırlayacakmış gibi atmasına sebep olurken, soluklanmak için üzülerek de olsa ayrıldım dudaklarından ve alnımı benimki gibi terli olan alnına yaslayıp gözlerimi kapattım.

"İstersen mola verebiliriz," dedi ve ben derin sesinden mola diye bahsettiği şeyi anladım. Onunla ıslanan dudaklarımda kapalı bir gülüş oluşurken gözlerimi açtım ve en kirli ifademle çoktan kararmaya başlamış irislerine baktım.

"Çok iste-" henüz sözümü bile bitirememiştim ki aniden açılan kapıyla birlikte içeriye giren Yoongi'nin bağırışı irkilerek sıçramama neden olmuştu.

"Başardık adamım! Namjoon ve Seokjin kurtuldu!"

Söylediği şeyin etkisiyle gülüşüm büyürken Taehyung'a döndüm. Ruh hali bir anda değişmiş ve az önceki çekici davranışları kendini bir çocuk sevincine bırakmıştı.

İkimizden de aynı anda tek cümle firar etti. "Şaka yapıyorsun!"

Koşarak Yoongi'ye sarıldı. Yoongi aynı anda hem gülüyor, hem de başını iki yana sallıyordu. "Birazdan burada olurlar. Ben yolda tehlike oluşturabilecek herhangi bir unsur var mı diye önden geldim. Kutlarız diye biraz içki ve abur cubur da aldım."

Taehyung kaşlarını çatıp girdiği teatral havayla Yoongi'nin omzuna vurdu. "Sen harikasın."

Yüzünü ekşitti ve, "Ah... Bunu biliyorum," dedi. O an gülerken, bir şeyleri çok istediğimizde ve çabaladığımızda gerçekten de başardığımızın farkına vardım ve günden güne, kendime olan inancım arttı.

Seokjin ve Namjoon'un eve dönüşü yalnızca beni değil, hepimizi motive etmişti. Tabii, burası ev demek için geçiciydi ama önemli olan birlikte olmaktı. Ekipçe bir arada olamasak da aynı şey için çaba harcadığımızı ve aslında herkesin bir görevi olduğunu bilmek, bir arada olduğumuzu hissetmeme sebep oluyordu. İrlanda'daki Hoseok'un bile.