ENDLESS MELANCHOLIC DREAMS (Completed)

Chapter 07

CHAPTER 07
 

 
LIME'S POINT OF VIEW
 
 

“I like you”
 

 
“W-What?”, tanong niya. ‘Tila nagulat siya sa sinabi ko.
 

 
“Hahaha, joke lang!”
 

 
“Argh!, I hate you!”, sigaw niya at hinampas ang braso ko.
 

 
“Naniwala ka naman”
 
 

“You sounded so serious!”
 

 
“Hahaha, sorry na. I was trying to make you laugh. Ang seryoso mo na kasi masyado”
 
 

“Ikaw din naman, psh. So annoying”
 

 
“Wow, annoying talaga? Annoying pala yung taong nagligtas sa'yo”
 
 

“Oh shut up”, she almost laugh at hinampas ulit ang braso ko.
 
 

“Aray naman! Kung makahampas wagas ah? Kinikilig ka ba?”
 

 
“W-What? Oh, stop talking about non-sense, Brantley”, liningon ko siya saglit. Namumula ang mukha niya at umiwas siya ng tingin.

 
“Crush mo’ko noh?”, pang-aasar ko at piningot niya ang tainga ko.
 

 
“A-Aray!”, daing ko at inikot bigla ang manibela dahil muntik na kaming may makabangga. “Maa-aksidente naman tayo sa ginagawa mo, tsk!”
 
 

“S-Sorry. Psh”, natahimik siya ng ilang segundo at nagsalita rin ulit. “By the way, did you saw my motorbike?”
 
 

“Wala na. Pinasira ko na para hindi ka na makagala---”
 

 
“A-ANO?!”
 

 
“Uyy, teka. Joke lang ulit. Eto naman!”
 
 

“Stop making unfunny jokes!”
 
 

“Sabi ko nga”
 

 
Hindi nagtagal ay narating na rin namin ang apartment niya. Ipinark ko ang sasakyan sa harap mismo ng apartment. Napatingin ako kay Bliss nang akamang bababa na siya.
 
 

“Wait. Stay, there”
 

 
“Bakit?”, takang tanong niya. Hindi ko siya sinagot at nagmadaling bumaba para pagbuksan siya ng pinto ng kotse.
 
 

“T-Thanks”
 
 

Pinagbuksan ko rin siya ng gate at inalalayang pumasok sa loob ng apartment. Kinapa niya ang switch at nang isindi niya ang mga ilaw ay napapikit pa ako sa sobrang liwanag.
 

 
Ngayon ko lang nasipat ng maayos ang buong bahay niya. Malawak din naman pala at maganda ang design nito. Light Blue at Cyan ang theme ng apartment. May mga decorations pa na gawa sa marmol at yung wall clock ay gawa sa glass.
 
 

“What do you think of my place?”, tanong niya. Napansin niya sigurong tumitingin ako sa buong paligid.
 
 

“It's great. The design is very fascinating”, komento ko.
 
 

“Infairness ang lalim na ng mga english mo these days, Brantley. Nahahawa ka na ata sa akin”, she chuckled.
 
 

“Pft. I guess so”
 
 

Sandali na naman kaming natahimik at umupo kaming dalawa sa sofa dito sa sala.
 

 
“Okay ka na ba talaga?”, basag ko ng katahimikan.