මං කලබල වෙලා නැගිට්ට පාර මාව ගිහින් piano එකට හේත්තු උනා. ගිය අවුරුද්දේ තිබ්බ practical exam එකකදි දැක්ක පාර මේ අද තමයි මෙයාව දකින්නේ. මං එයාට ආච්චි කිව්වට එයා ආච්චි කෙනෙක්මත් නෙමෙයි හරියටම කිව්වොත් නිකන් මැදි වයසේ කෙනෙක්.
අපේ මැඩම් එයා දිහා බලන් ඉද්දි එයා බලන් හිටියේ මං දිහා. දෙවියනේ දැන් නම් මට බය හිතෙනවා! හෙට audition එක ඇයි මෙයා අද මෙහෙට ඇවිත් මං ඉන්න practice room එකට කඩන් බිදන් ආවේ??
මං බයෙන් එයා දිහා බලන් ඉද්දි එයා හිමීට හිමීට මගේ දිහා බලන ගමන් මේ කාමරේ වටේට ඇවිදින්න ගත්තා. ඉතින් එයා යද්දි මගේ ඇස් දෙකත් එයත් එක්ක ගියා.
"මේ ළමයා මෙතන practice කරන්න ඇවිත් දැන් කොච්චර කාලයක්ද?"
එයාගේ කටහඩ නිකන් වෙඩි තියනවා වගේ. ඒකට තමයි ගොඩක් අය මෙයාට බය. ඒ කටහඬ ඇහෙද්දිත් කට්ටිය මෙයාට බය වෙනවා.. මං කිසි වැරැද්දක් කරේ නෑනේ...!!
"මං ඔයාගෙන් ඇහුවේ! කට නැද්ද ළමයෝ?"
"ම. මාසයක් වෙනවා"
මැඩම් අරම කිව්ව ගමන් මට බයටම වචන එලියට පැන්නා. එයා එකපාරටම මං දිහා බයවෙලා වගේ බැලුවා.
"හ්ම්.. හොඳට practice කරාද?"
එයා මුලු කාමරේ පුරාවටම ඇස් යැව්වේ නිකන් අමුතු ලෝකෙකට ඇවිත් වගේ.
"ඔ.. ඔව් මැඩම්"
මං අතින් මම ඇදන් හිටපු ටී-ෂර්ට් එකේ වාටිය පොඩි කරගත්තා. මෙයා හෙට judge board එකට එනවා නේද???
"හ්ම්.. කිසි ප්‍රශ්නයක් උනේ නෑනේ?"
"මො.. මොන වගේ ප්‍රශ්නයක් ද මැඩම්"
මොනා ගැනද අප්පා මෙයා මේ මගෙන් අහන්නේ??
"මොනාම හරි ප්‍රශ්නයක්! මෙතන ඉදිද්දි practice වලට කරදරයක් උනේ නෑනේ?"
"න්.. නෑ මැඩම්.."
ප්‍රශ්නයක්? මොන ප්‍රශ්නයක් ද??! මට මෙතනට ආව ගමන් තියෙන ප්‍රශ්නත් අමතක වෙනවා මිසක් මට කිසිම ප්‍රශ්නයක් උනේ නෑ!
"හොඳයි එහෙනම්! මං ආවේ මේ school එකේ වැඩ check කරන්න.."
මැඩම් එහෙම කියද්දි මං වටේට ඇස් කරකව කරකව හිටියා මිසක් එක වචනයක්වත් කියන්න ගියේ නෑ.
