"මං ඔයාට piece එකක් දෙන්නම්?"
එයා ඒක කිව්ව විදිහත් එක්ක මං ටිකක් වෙලා එයා දිහා බලන් හිටියා. මට piece එකක්?
"හා..."
ඇත්තටම මට හරි අමුතුයි. මං හා කිව්වම XiaoLi මගේ අමුතු උන මූන දිහා බලාගෙන හිනා උනා.
"ඒක පුරුදු කරන වගකීම මං භාර ගන්නම් DaXin... මං අර නපුරු මැඩම් වගේ නෑ"
ඒ කතාවට නම් මටත ලොකු සහනයක් දැනුනා. මොකද මැඩම්ට choice piece එක බලන්න විදිහක් නෑ කිව්වනේ...
"ම්..."
මං හුමිටි තියන ගමන් හිනාවක් එක්ක ඔලුව වැනුවා.
"කෝ දැන් අපි මෙතනින් එලියට යමු!"
XiaoLi හිනාවක් එක්ක අපේ උඩින් තියෙන grand piano එකට ඉගි කරද්දි මාත් ඒක දිහා බැලුවා.
"බලාගෙන නැගිටිද්දි ඔලුව ඇනගන්-"
"ආ!!!"
එයාට කියලා කට ගන්න හම්බුනේ නෑ මං ඔලුව piano එකේ බඳේ ඇනගත්තා.
"මං කිව්වා!"
"ආයි!!"
මං ඔලුවත් අතගගා එලියට යද්දි එයත් අනිත් පැත්තෙන් එලියට පැනලා මං ලගට දුවන් ආවා.
"මෙහෙ එන්න බලන්න"
මං ඇනගත්තේ නිකන් තැනක් නෙමෙයි අර මැද්දෙන් යන පටි දාරයේ! කොහොමත් දැන් මට මදි පාඩුවට තිබ්බ මගේ ඔලුව පලා ගන්න එක විතරයි!
මං එන වේදනාවට තොල් දෙකත් තද කරන් ඔලුව අත ගගා stool එකේ ඉද ගත්තා. එතකොටම වගේ XiaoLi මගේ පිටිපස්සේ හිට ගෙන මගේ අතට තට්ටුවක් දාලා අත පැත්තකට දෑම්මා.
"ඔයත් පොඩි ළමයෙක් වගේ DaXin..! හොද වෙලාවට මුකුත් වෙලා නෑ! ඔයාගේ ඉඹි ඔලුව මේ වයසක මනුස්සයගේ වද්දලා එයාට තුවාල කරන්න එපා"
XiaoLi එයාගෙම වචන වලට හිනා වෙවි කතා කර කර මගේ ඔලුව අතගාන්න ගත්තා.
"වයසක මනුස්සයා?"
පස්සේ තමයි මට මීටර් උනේ..
"ආ..?"
"කවුද වයසක මනුස්සයා?"
"ආ~~~ මේ piano එක! දන්නවද මේකට වයස කීයද කියලා DaXin?"
"නෑනේ... කියද? "
මං බෙල්ල හරවලා XiaoLi දිහා බලද්දි එයා මගේ බෙල්ල ආයෙත් ඉස්සරහට හැරෙව්වා.
