XiaoLi ගේ කතාවට මං හිනාවෙන ගමන් එයාගේ උරහිස් බදාගෙන උඩින් නිකට තියා ගත්තා. සිංදුව තාම යනවා.. XiaoLi එහෙනම්ම පැත්තකින් මගේ ඔලුව ඉම්ඹා.. ඉතින් මාත් එයා දිහා බලලා එයාගේ තොල් වලට ලං වෙන්න යද්දිම වගේ මේ ගෙදර බෙල් එක සද්ද වෙනවා ඇහුනා.
XiaoLi මං දිහා බලන් ඒකට කට හදන ගමන් තත්පර අරික්කාලක කිස් එකක් මගේ තොල් වලට අත ඇරලා ඉස්සරහට ගියා.
එයා ගියත් මං කාමරේ දොර ගාවින් නතර වෙලා ඉස්සරහ දොර ලග වෙන දේ මෙතන ඉදන්ම බලන් හිටියා. ඒ දොරේ වීදුරුවෙන් පෙනුනේ මැදි වයසේ පිරිමි කෙනෙක්. එයා ඇවිත් දොර ඉස්සරහ හිටන් ඉද්දි XiaoLi ගිහින් දොර ඇරලා ඒ අංකල් එක්ක හිනා වෙලා කතා කරන ගමන් එයාගේ අතේ තිබ්බ බෑග් එකක් අතට ගත්තා. පස්සේ ඒ අංකල් තව මොනාද බෑග්ස් වගයක් අරන් ගෙදර ඇතුලට ඇවිත් මටත් හිනාවක් දෙන ගමන් kitchen එක පැත්තට ඇවිදන් ගියා.
මං එයා යන දිහා බලන් ඉද්දි XiaoLi මගේ ලගට ඇවිත් හිටගෙන මාව කාමරේ ඇතටලට දාන ගමන් දොරෙන් එබිලා අර අංකල් කතා කරන්න ගත්තා.
"අංකල් ඔය ටික ඔහොම තියන්න අපි අස් කරගන්නම්"
"ආ.. හරි පුතා! එහෙනම් මං මේවා මෙතනින් තියන්නම්"
"හරි.."
"අපේ මහත්තයා මෙහෙට තව දවස් දෙක තුනකින් එන්නම් කියලා කියන්න කිව්වා"
අර අංකල් බෑග්ස් ටික තියලා අපි ඉන්න කාමරේ ගාවට ඇවිත් කියද්දි XiaoLi එයාට හරි කියන්න ඔලුව වැනුවා.
"හරි එහෙනම්.. ගොඩක් ස්තුතියි අංකල්!"
මං හිතන්නේ ඒ art miss ගේ husband ලග වැඩ කරන කවුරු හරි කෙනෙක් වෙන්න ඕනේ..
පස්සේ XiaoLi දොරත් වහගෙන ඇවිත් බෑග් එක ඇරලා අපි දෙන්නට හරි යන ඇදුම් එලියට අරගත්තා. ඇත්තටම මෙහෙම පැනලා එන්න වෙයි කියලා කවුද දන්නේ.. ඇදුම් තියා දැන් මගේ ෆෝන් එකයි පර්ස් එකවත් මං ලග නෑ.
"අපි ඔයාගේ ID එක ඉක්මනට හදාගමු බබා.."
අපි ඇදුම් දාගත්තට පස්සේ XiaoLi ඉස්සෙල්ලාම කරේ මගේ අත් වලට බෙහෙත් දාපු එක. එයා මගේ අල්ලේ කැපිලා ගිහින් තියෙන පාරවල් වලට බෙහෙත් දාද්දි නම් මට කෑගැහුනා. පස්සේ ඒවා ලොකු plaster එකකින් cover කරලා මගේ බෙල්ලටත් බෙහෙත් දැම්මා. ඊට පස්සේ එයා පන්ඩිතයා වගේ එපා කියද්දි මං බලෙන්ම එයාගේ කන්මුල් වල හීරුනු තුවාල වලට බෙහෙත් දැම්මා.
