I'm His Runaway Billlionaire:Del Vuega Series#1(On-GOING)

CHAPTER 32:

CHAPTER 32: Alive

Tahimik na paligid ang bumungad sa akin. Nag-aagaw ang dilim at liwanag habang umiihip ang malakas na hangin. Nasaan ako? Bakit parang nasa labas ako ng isla? Paano ako napunta dito?

I roamed around to see any people but no one is around. Maski bakas ni Lebi ay wala akong makita. W-wait, is this part of his plan? P-pero magkatabi kami kanina... May sugat siya, marami siyang latay ng latigo. P-paanong?

"L-levi, nasaan ka?!" Sigaw ko at unti-unting humakbang.

Ngunit walang sumagot. Tanging ihip lang nang malamig na hangin.

"Ano ba? Pinaglalaruan mo na naman ba ako?! Eto na ba yon? Parte na naman ba to ng plano mo?!"

"Labasin mo ako! Harapin mo ako!" Patuloy ako sa pag sigaw ngunit walang niisang sumagot.

Not until someone called me...

"M-mama..."

T-that voice! T-that sweet voice...

"Luna?"nagsimula nang mamuo ang luha sa aking mata habang pinipilit kong hanapin ang pinanggalingan ng boses.

Hindi ako nagkakamali! Si luna iyon! Ang  anak ko!

" L-luna, anak nasaan ka? A-andito si mama!"palinga-linga ako habang lumalakad.

A small giggles coming from my back made me stop. Nanginginig ang aking tuhod na pumihit paharap. Tila huminto ako sa aking paghinga nang makita ko ang batang babae.

She smiled at me. "Mama..."

Paulit-ulit akong kumurap. B-baka kasi panaginip lang ito. B-baka hindi totoo...

Pero kahit anong kurap ko ay walang nagbago. She stayed looking at me while smiling form ear to ear. She's shining under the moonlight.

Nakalugay ang mahaba nitong buhok. Her skin is looked like a milk nor a snow... She has a not so thick eye brows, brown eyes like his father and long lashes like mine.Matangos ang maliit nitong ilong...maninipis din ang napupula nitong labi...h-her heart shaped face is small.

S-she looked so much like me... She looked like my younger version but with a different eyes.

Didn't she just part of imagination? My dream? O-or i'm hallucinating?

Whatever it is, i really don't care. Ang mahalaga andito si Luna sa harapan ko, nakikita ko siya..

Wala na akong inaksayang oras at tinakbo siya upang salubungin nang mainit na yakap. Nagsimula nang tumulo ang masasaganang luha sa aking mata.

"H-hindi ko alam kung panaginip lang to pero kung panaginip nga, ayoko nang magising...d-dito na lang ako sa tabi mo.H-hindi aalis si mama..."i sobbed at lumayo para hawakan ang mukha niya.

Luna...

Napakaganda talaga ng anak ko...

"A-ang laki-laki mo na, dati baby ka pa lang sa tiyan ko e. D-dati naglilikot ka pa lang sa loob...tapos ngayon, ang laki mo na... A-ang ganda-ganda mo anak, " pinakatitigan ko ang bawat detalye nang kaniyang mukha. Mine memories ko nang paulit-ulit para hindi ko makalimutan. Direktang nakatingin siya sa akin, nakangiti ngunit may luhang sumisilip sa kaniyang mata. I wiped her tears. "S-sorry ha? S-sorry sa lahat ng pagkukulang ni mama...a-anak, hindi ko ginusto lahat ng yon, h-hindi ko ginustong masagasaan tayo ng araw na yon. Sising-sisi ako non, araw-araw paulit-ulit kong sinisisi ang sarili ko...k-kung bakit hindi kita nagawang iligtas? Kung bakit hindi ko nagawang umiwas..."

Unti-unti akong lumuhod sa kaniyang harapan. Nanlaki ang mata nito at pilit ako tinatayo pero umiling ako. "S-sorry... Sorry Luna, patawarin mo ang nanay... M-mahal na mahal kita anak... I-ikaw yung Luna ko e, ang unang baby ko, ikaw ang dahilan kung bakit naging masaya ako noon. I-ikaw ang dahilan kung bakit pilit pa rin akong nagpapakatatag...g-gusto kong makuha yung katarungan na para sayo, gusto kong makulong yung taong sumagasa sa atin!"