မ​ေကာင္​းဆိုး၀ါးမင္​းသားန႔ဲသူ႔ရ႕ဲအဖိုးတန္​ဇနီး

146: တိုက္ခိုက္ျခင္းကို ေရြးခ်ယ္ျခင္း

တစ္ကိုယ္လုံးက အ႐ိုးေတြ ျပန္႔က်ဲသြားသလို ျပင္းထန္တ့ဲ နာက်င္မႈကို ခံစားလိုက္ရကာ သူမ မု႐ုံရႊယ္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ မု႐ုံရႊယ္ အသက္႐ွင္ေနေသးတာကို ျမင္လိုက္တ့ဲအခါ သူမရဲ႕ ထက္႐ွတ့ဲ မ်က္လုံးက ေဒါသအျဖစ္ ေျပာင္းသြားကာ အစိမ္းလိုက္ ဝါးစားမတတ္ျဖစ္ေနသည္။ စကၠဴလို ျဖဴစုတ္ေနတ့ဲ ထိုလွပတ့ဲ မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ တိ႐ွီရဲ႕ ေျမးမ စုနန္႐ွန္းပင္။

မု႐ုံရႊယ္ ေလွာင္ျပံဳးျပံဳးလိုက္သည္။ သူမနားမွာ မုလ်ိဳဖုန္း န့ဲ စုနန္႐ွန္းသာ ႐ွိသည္။ ပ်င္းရိေနတ့ဲတစ္ေယာက္က သူမန႔ဲ ရန္ၿငိဳးမ႐ွိတ့ဲအျပင္ သူမေဘးမွာ ရပ္ေနတာ ျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ သူမကို ရည္ရြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိ ေရထဲတြန္းခ်တ့ဲသူက စုနန္႐ွန္းဆိုတာ သံသယဝင္စရာပင္ မလိုေခ်။ စုနန္႐ွန္းရဲ႕ ဒဏ္ရာကလဲ သူမရဲ့ ကိုယ္ပိုင္အမွားေၾကာင့္ ျဖစ္တာ ျဖစ္သည္။ သူမက ဒီလိုျဖစ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတာပင္။

ေရထက္မွာ မနာမက်င္ ႐ွိေနတ့ဲ မု႐ုံရႊယ္ကို ၾကည့္ရင္း ယြမ္ဖန္ေဖးရဲ႕ ထက္႐ွတ့ဲ မ်က္လုံးက က်ဥ္းေျမာင္းသြားသည္။ ဒီမိန္းမက သူမကို ျပႆနာျဖစ္ေစကာ သူမလက္ဝါးခ်က္ကိုေတာင္ ေ႐ွာင္လိုက္ႏိုင္တာက သူမကို အ႐ူးျဖစ္သြားေစသည္။ ယြမ္ဖန္ေဖး လက္ကို ေဒါသႀကီးစြာ ေဝ့ယမ္းလိုက္သည္။ ထက္႐ွၿပီး အားျပင္းတ့ဲ အင္အားတစ္ခုက မု႐ုံရႊယ္ဆီ အညႇာအတာကင္းမ့ဲစြာ ေျပးဝင္သြားသည္။
"ဖယ္စမ္း''

မု႐ုံရႊယ္ရဲ႕ သတိႀကီးေနတ့ဲ မ်က္လုံးက တိုက္ခိုက္တ့ဲသူကို အလ်င္အျမန္ အာ႐ုံစိုက္လိုက္သည္။ သူမ လက္ဝါးကို ထုတ္လိုက္ကာ လာေနတ့ဲ အင္အားကို မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ခုခံလိုက္သည္။ ဘန္း! က်ယ္ေလာင္တ့ဲအသံန႔ဲအတူ အင္အားႏွစ္ခု တိုက္မိကာ မု႐ုံရႊယ္ လြင့္သြားသည္။

ဒါေပမ့ဲလဲ သူမ အေႏွာင့္အယွက္မ႐ွိ ေနႏိုင္သြားလိုက္ကာ ထိုအင္အားကို ငွါးသုံးလ်က္ အေနာက္ကို အျမန္ဆုတ္ကာ ဇိမ္ခံေလွေပၚ အသာအယာက်သည္။ သူမရဲ႕ နက္ေမွာင္တ့ဲ မ်က္လုံးမွာ အျပံဳးနည္းနည္းလက္သြားကာ
"ကူညီမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ယြမ္မိန္းကေလး"

ဒါကို ၾကားတ့ဲအခါ ယြမ္ဖန္ေဖးရဲ႕ အနည္းငယ္နက္ရႈိင္းေနတ့ဲ မ်က္လုံးက ခ်က္ခ်င္း နက္ေမွာင္သြားသည္။
"ငါ့ကို အ႐ူးလုပ္ရဲတယ္!''
အံႀကိတ္ကာ ေျပာရင္း ဗုံေပၚက သစ္သားတူကို ေလးေလးနက္နက္ ႐ိုက္လိုက္သည္။ သူမေျခမက ၾကမ္းျပင္မွာ အားယူရင္း သူမရဲ႕ သန္မာတ့ဲ ခႏၱာကိုယ္က ခ်က္ခ်င္း ေလထဲ ပ်ံသန္းသြားသည္။ သူမ လက္ဝါးတို႔ကို ဘယ္ ညာ ထုတ္လႊတ္လိုက္ကာ အညႇာအတာကင္းမ့ဲစြာ မု႐ုံရႊယ္ဆီ ထုတ္လႊတ္လိုက္သည္။