İNTİKAM OYUNU

16.BÖLÜM SEVDİKLERİMİ ALDILAR!

                                                                              

  (4 AY SONRA)

  Bugün 120 gün oldu...Her an ağladığım an.Hiç bir zaman okula gitmediğim gün.Kendimi toparlamaya çalıştım ama olmadı.Odama Savaş girdi. "Leyla biz dışarıya çıkıyoruz geliyor musun?Hem seninde kafan dağılır."

  "Kendimi iyi hissetmiyorum.Siz gidin"

"Tamam.Bir şey olursa ara"

"Tamam" Savaş kapıyı örtüp çıkmıştı.Mert gittikten beri hiç yemek yemedim çok zayıfladım.Hep kitap okudum,Hep müzik dinledim.Hayatımda hiçbir şey iye gitmiyor.Hep mahvoluyor.Hep ben kendimi kaybediyorum...

  Ve yine telefonum çaldı.Korkuyla yerimden sıçradım.Telefonu elime aldım.Arayan numara Savaşın numarasıydı.Açtım

"Alo Savaş ne oldu?" ve o cümle o ses beni şoka soktu.

"Selam güzellik. Aaa beni tanımadın mı yoksa?" Mert'i vuran o iğrenç adamın sesiydi.

"Ne!"Korkuyordum.Savaş ve Gizeme bir şey yapacaktı.Biliyorum.

"Sevdiklerin yine elimdeler.Onlarla konuşmak ister misin?"

"Pislik!Hayvan!"Sadece bunları söyleye biliyordum.

"Leyla kankam..."Hayır hayır olamaz...

"Gizem..."Sadece buydu o susuyor ben susuyorum.

"Leyla...Seni seviyorum.Bu son konuşmalarım...Ben seni iyi ki tanımışım sen benim dostum,kankam,sırdaşım,kardeşim oldun...Ama şimdi sen tek olacaksın...Sakın üzülme sakın ağlama...Hani bana bir sır vermiştin ya Kendi hayatımı bir kitap olarak yazacağım diye.Yaz onu, Leyla.Kendi hayatını yaz..."Ağlıyordu.Bense sadece onu dinliyordum...Sonra telefonu Savaşa verdi.

"Leyla...Kardeşim...Sen bana hep destek verdin.Bazı zamanlar ayrı kalmak gerekir.Seni seviyorum.Canım kardeşim...Ağlama.Çünkü bir prenses ağlamaz...Sen hep bizim kalbimizdesin.Burası neresi bilmiyorum.Ama sen benim çok sevdiğim kardeşimsin.Bunu unutma..."Savaş ilk defa ağlıyordu.İlk defa ciddi konuşuyordu.

"Canım kardeşlerim.Ölüm sizi aldı benden...HAYIR!OLMAZ! YAPMAYIN NE OLUR!"Sadece ağlayarak bağırıyordum.Ve o acı silah sesi kalbimin duruşu.İki kurşun ve o acı sesler.

"AH!"

"AH!"

"HAYIR!GİTME!" Elimde kalan iyi bir şey yok!Benim hayallerimi, geleceğimi,hayatımı mahvettiler... Telefon elimden kayıp gitti.Bense suda kayıp gittim...Bana annem hep şey derdi:Paketlenmiş bir kutuya bakarsın içini sallarsın bu boş dersin.Ama içini açınca öyle dertler çıkar ki sayfalara sığmaz...