İNTİKAM OYUNU

17.BÖLÜM SEVDİKLERİNİ KAYBETMEK

  Bugün canımdan çok sevdiğim iki kardeşimi kaybettim.O an aklıma takılan bir soru vardı. Neden?Neden ben?Neden sevdiklerim?... Aklıma bir şarkı geldi.Şarkıda şöyle diyordu...

  "Eğer sen yanımda yoksan... Umutlarım kaldı yarınlarına Sonunda ölüm aldı avuçlarına Bu denli kanar aşkın oyunlarına..."

  Şarkı beni hüzünlendiriyordu.Ve tabi ben yine bitmiş bir haldeydim.Her şeyi birisine anlatmam gerektiğini düşündüm.Ve ayağa kalkıp telefonumu yerden aldım.Babamı aradım.Biraz çaldıktan sonra açtı.

  "Alo kızım ne oldu?"

"Hayatımda normal giden bir şey varmış gibi konuşuyorsun" Evet sinirliyim hem de çok.

"Ne oldu?Neye kızgınsın" Derin nefes alıp konuşmaya başladım.

"Baba...Benim sevgilimi ve kardeşlerimi öldürdüler..."Ağlıyordum.

"Ne!" Babam şaşırmıştı.Ama bide bana sorsa...

"kızım...Bunu sana kim yaptı?"Boğazı mı temizleyip konuştum.İçim çok acıyordu.

"Baba...Biri benle uğraşıyor beni kaçırdılar.Arkadaşlarımı öldürdüler...Ben burada tekim.Benim sadece sevdiklerimi alıyor.Bir mektupta şöyle yazmıştı.Senin en büyük yakınının düşmanıyım demişti...Hepsini öldürdüler baba...YARDIM ET!"Ağlıyordum.O kadar canım acıyor ki bu acıyı bilemezsiniz...Hayatımdan bir parça gitmişti.

"Kızım...Sana her şeyi anlatacağım...Ama sakin olmanı istiyorum.Tamam mı?" Babamı merakla dinledim.Babam nasıl konuşacağını düşünüyor gibiydi.

"Kızım bunlar telefonda konuşulacak gibi değil ben uçak bileti alıp Antalya'ya geleceğim.Şimdi kapatmam lazım."Telefonu kapattı.Benim aklım babamın o önemli söyleyeceklerin deydi. Çok merak ediyorum...

  Bazen bazı acılara katlanırsın.Bazen bazı acılara yenik düşersin.Ama şunu bilemezsin.Bazı acılara sadece alışırsın...Ama o acı asla geçmez...

  Arkadaşlar bu bölümü yazdıktan sonra uzun bir ara vereceğim... Maalesef ki bir kaç hafta veya bir kaç ay yazmaya bilirim.Ama döndüğümde bomba gibi döneceğim.Şimdilik görüşürüz...