İNTİKAM OYUNU

14.BÖLÜM ACI ÇEKMEK

                                                                                       

  Bu hayatta bir tane istediğim bir şey var...Oda hayallerim...Sevdiğim insanları alıyorlar...Aklıma o yazı geldi.

  "Senin sevdiğin insanları elinden alacağım.."

  O an aklıma takılan bir soru vardı sevdiklerimi alacaktı...Ben onları koruyamayacaktım...Mert'i aldı benim çok değer verdiğim insanları aldılar...Nasıl mı? Ben sevdiklerimi o kadar çok seviyordum sanki ip bağlıydı ve o ipi kestiler... Ben sadece size şunu söyleyeyim...Bir insana çok değer verme gidince çok yanarsın...Benim hayatımı mahvettiler.Yaktılar.Hayır böyle bitemez...Beni acıtanı acıtırım...

  Saatler geçer, aylar geçer, zaman geçer, ama acı asla geçmez...Ayaklarımı hissetmiyordum.Keşke ben vurulsaydım.

  "Leyla ne oldu!İyi misin" Ben sadece bağırıyordum.Yere oturmuş bitmiş bir halde bağırıyordum...

"Gitti...HAYATIM BİTTİ!" sadece dediğim şey buydu.Hiç bir şey düşünmüyorum çünkü telefondaki acı çekme sesi beni bitirmişti...Ve o an hayatım sona ermişti sanki.Tüm sevdiklerimi aldılar.Bense sadece ağladım

"Ne gitti?"

"Mert...Mert'i vurdular!"

"Ne?"

"Ne?" Sadece ikisinin de ağzından çıkan kelime buydu.Başka ne olacaktı ki...

"Kim...Kim yaptı bunu kim!"Savaş çıldırıyordu ama fayda değil...

"Benle uğraşan adamlar..."

"Ne!" Savaş sinirinden duvara vurdu.Gizem ise hala şoktaydı.Bense bir ölü.Bazı hayatlar güzel olacak değil her hayat zor her şart zor... şimdi ne yapacaktık bilmiyorum...Nasıl olacaktık...hiçbir şey bilmiyorum...

"ALLAH KAHRETSİN! ALLAH KAHRETSİN!" ellerimi yumruk yaparak duvarlara vuruyordum bağırıyordum sesim kesilmişti ama bağırıyordum.Kafamı vuruyordum.Gizem ve Savaş beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama zordu.Kafamı yarmıştım o kadar hızlı vuruyordum ki kanadığının bile farkında değilim.

"Leyla yapma!" Kafamdan bir sürü kan çıkıyordu.Ve ben bayıldım.Yere düştüm.Ne oldu bilmiyorum ama bu acıya katlanamayacaktım.Yapamazdım.Gözlerimi açtığımda bir hastanede sakinleştirici verilmiştim.Yanımda Mert yoktu...Ve en çokta içimi bu acıtıyordu.Mert'in olmaması

"Gitti mi?"Ağlıyordum.

"Kankam sakin ol! Sadece sakin olup bize her şeyi anlat." Göz yaşlarımı silip her şeyi anlattım

"Beni bir bilinmeyen numara aradı.Açtım bir adamın sesi tanıdım.Sonra sevdiğin çocuk ölecek dedi. Mert'e verdi telefonu.Mert bana evlenme teklifi etti...Veda konuşması yaptı...Sizi ve beni çok sevdiğini söyledi..." Devam edemedim... Derin bir nefes aldım. "Sonra...Hoş çakkal dedi... En çok beni o cümle bitirdi...Sonra o silah sesi Mert'in vurulması acı çekmesi ve sonrası yok..." Gizem ve Savaş sinirli bir şekilde beni dinlediler.Savaş sinirle bir küfür söyledi.

"Allah belasını versin!" Savaş öfkeliydi hem de çok...Ben mi?Ben ölü...Bazı acılar vardır küçük yaralar açar... Bazı acılar vardır büyük yara açar ve bir daha asla kapanmaz...