Darcy, The Breaker of Chains: (obsessive-compulsive. psychotic-thriller.)

PHASE 14

I just stared his massive back. Walang lingun-lingon siyang naglalakad, pasimpleng humihimig at tila kampante pa yata siyang magpapahatid na ako sa kanya dahil nanalo siya sa kakulitan niya. He fished for his car keys with his right hand.

I heavily sighed. Para bang huminto ang kaluluwa ko kahit na may sariling utak ang katawan ko sa patuloy na paglakakad—dagling may natanto. Honestly, I could ditch him and he wouldn't know.

I hesitantly followed him until he stopped and glared his gaze at me.

Naaligaga sa loob-loob dahil sa laki niyang tao habang napapatingala ako, naputol na rin ang binabalak.

"C'mon, hop in."

I glanced at him. "Oh..." and I was like whimpered like a fucking kitten.

Seryoso na ito ngayon at nawala ang pilyong ngiti sa labi nang sinimulan niyang paandarin ang kotse nang makapasok na siya sa loob.

"Finally..." he said at saglit siyang mapaglarong sumipol nang pasadahan niya ako nang tingin at binigyan nang tipid na ngisi, na para bang mahihimigan na nanalo siya sa lotto.

Humigpit naman ang hawak ko sa paper bag na may lamang mga pinamili.

Kinakabahan pa rin at nagdududa, nag-isip naman ako na maaaring ipanlaban ko sa kanya. I immediately became attentive of this mysterious man. Saglit ko inisip ang mga bagay na meron ako. Ah... may ballpen naman ako sa bag ko, pulbo—pwede naman siyang mapuwing sa mukha sakaling sabuyan ko siya para makatakbo ako sa kung anumang gawin niyang masama sa'kin. Pwede ring sanitizer, i-spray ko sa kanyang mata. Pwede ko ding ihampas sa panga niya ang dalawang bote na may lamang stick-o sakaling marahas na pigilan niya man ako kapag tatakas ako.

"You, okay?" untag niya sa'kin dahilan nang pagkurap at pagbalik ng reyalidad ko.

Napalunok naman ako sa biglang naisip. Ano ba 'to... bakit ko ba 'to iniisip sa kanya? Sobra naman yata... nagmamagandang loob lang naman yung tao para ihatid ako. Kaya ano itong karumaldumal na iniisip ko?

"Y-Yea..." mahinang tugon ko at tumango na lang sa kanya.

Kumunot siya saglit at tumango na lang rin sa'kin kahit na may kaunting pagdududa sa kanyang tingin. Mas nagdududa pa rin talaga ang loob-loob ko sa kanya.

Isang beses nitong pinasadahan ang tsokolateng buhok, at sa banig na nakalatag na kadiliman mula sa kalangitan, ay sumidlak muli ang kanyang metal piercing sa kanyang dila nang ako'y kanyang saglit na nilingunan at nginitian.

"Put on your seatbelt." utos niya. "O kung gusto mo pang ako ang magkabit niyan sa'yo, hm?" he chuckled a bit, mukhang kanina pa yata ako hinihintay kaya hindi kami agad makalarga sa pag-alis.

Napakurap ako sa pagtawa niya dahil sa daming umaakupado sa utak ko at tila lumulutang na naman ang kaisipan ko. I sighed. Pambihira naman Celestina! Simpleng pagsuot lang nang seatbelt, napaka-basic na, hindi mo pa magawa at naiwala mo sa isip mo pa!

I sighed again. Gutom na siguro ako kaya nagkakaganito ako.

"A-ah, right, oo nga, sige, kaya ko na," I cleared my throat para tabunan ang hindi napigilang tarantang naramdaman. "Thanks..."

Agad na nanuot sa ilong ko ang naghahalong vape at panglalaking amoy sa loob ng kanyang kotse nang magsimulang mabuhay ang air con sa loob, and when he had also started to operate the engine of his car.

I sucked a deep breath when I could close my eyes for a moment because of the addictive smell that was engulfing my nostrils.

It smells good in here.