Darcy, The Breaker of Chains: (obsessive-compulsive. psychotic-thriller.)

PHASE 19

Mabilis ang oras ay iginugol namin ni Darcy ang pamamasyal at paglangoy sa dagat. At magsisinungaling lang ako kung sasabihin kong hindi ako nag-enjoy. Sobra akong nag-enjoy kaya umabot na ang paglubog ng araw na pinagsawa namin ang sarili sa pamamasyal lalo na ang paglalangoy.

Pakiramdam ko, sa mga oras na 'yon... kami lang ang dalawang tao sa mundo. A light feeling overshadowed my heavy feelings earlier.

At alam ko namang 'di na bago ito sa kanya dahil dito naman siya nakatira. Pero kahit papa'no—sobrang na-appreciate ko siya dahil hindi niya ako hinayaang maglugmok lamang magdamag sa lugar niya. Sinamahan niya talaga ako at lagi siyang nasa tabi ko.

And I can say... he's really fun to be with. Kahit na may pagkakataon na kung ano-anong katalandian siyang sinasabi, nasanay na lang ako sa pagpaparinig niya. Alam ko namang palabiro lang siya at ako ginagawa niyang libangan. At least, even though I often hear his flirtatious words, what he shows me with his careful movements is still the opposite.

Kaya kahit papa'no din ay nagagawa ko pa naman siyang pakisamahan at nag-eenjoy na makasama siya.

"Come on. Drink it." he commanded.

I immediately took the whiskey he handed me, noticed the thin evaporation fog that released and spread in the air when I felt the ice he put in.

"Just a bit. I'll get myself drunk again."

"Okay. You're trembling a bit. Mas lalong malamig dito kapag gabi. Just in case, pampainit lang naman." was all he said.

"Thanks..."

Agad akong sumimsim ng kaunti. Napakunot ako at napapikit sa lasa ng nainom ko, agad na naramdaman ang paggapang ng init na kumalat mula sa lalamunan patungo sa aking buong katawan.

I winced a bit. Nadinig ko ang mahinang halakhak niya habang pinapanood ako, na lalong ikinainit nang pisngi ko sa kahihiyan pati sa dagling init na naramdaman.

Kumportableng nakataas ang paang—lalo ko isiniksik ang sarili sa gilid na mahaba at malambot na sofa. Habang may telang nababalot sa'kin na binigay niya.

Namataan ko siyang lumagok habang nakatingin sa'kin.

I licked my lower lip.

"My parents gonna kill me..." bigla ko na lamang nasaad nang namalayan kong gabi na—na naman.

Mukhang mag-iisang araw na ako rito sa pamamahay niya. Mag-iisang araw na nasa malayong siyudad. Mag-iisang araw na hindi pa bumabalik at umuuwi.

"Then welcome to the club." he laughed a bit.

Malamig pa rin kahit ako ay nakapagpalit na. Samantalang siya ay nababalot lamang ng retro na roba, tanaw na tanaw ang matikas niyang dibdib, habang magulo pa rin ang buhok dahil sa basa pa rin ito at 'di man lang inabalang suklayan. He looks so careless... yet so powerful—dashing and very irresistible. And he didn't even bother to break his gaze from me.

Hindi ko na yata maibilang sa mga kamay ko kung paano ko siya madalas idenedipena at paulanin ng papuri sa anyo niya. At sa totoo lang, bihira lamang akong... magdipena sa isang tao, lalung-lalo na pagdating sa mga lalaki. Pero ewan ko ba, pagdating sa kanya, lahat yata ay mapupuna mo kahit kaunting kibot lamang niya.

Nagsalin muli siya ng alak sa kanyang baso at umupo din naman sa may tabi ko. May kaunting distansya, nakatigilid rin paharap sa akin. He brushed his disheveled hair using his palms at humalumbaba sa may ulunan ng sofa. I cleared my throat as I averted my gaze from him a bit, at pinagsawang tingnan ang kagandahan ng istlo ang kanilang malawak na living room. And as usual, it's so majestic.