Efsun bir çok genç kızın aksine ünlü bir şarkıcı yerine onun menajerini beğenmektedir . Bir fan sayfasından anonim olmak için menajerin numarasını satın alıp mesaj attığında ise onu büyük bir sürpriz beklemektedir. Çünkü o numara menajere değil ünlü...
Oylarınızı ve satır arası yorumlarınızı unutmayın 🧚🏻♀️
İyi okumalar🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yıllardır bildiğim tanıdık koku uzun zaman sonra burun deliklerimden içeri girip ciğerlerime ulaşırken öksürerek uyandım. Endişeyle ince bir elin belime sarılmasıyla gözlerimi açtım. Gözlerimin ilk gördüğü kızıl turuncu arası saçlardı. "Abla iyi misin?" Kız kardeşimin sesini duyduğumda rahatlaması adına gözümü yumup açtım.
Başım da hissettiğim yoğun ağrı ve acıyla inledim. Ağrı sadece başımda değildi gerçi tüm vücudum da keskin bir acı vardı. Hafızama yavaş yavaş nükseden görüntülerle ağrıların sebebini anlayabildim. Enseme çarpan şey ile bilincim kapanmış ve muhtemelen sertçe yere düşmüştüm. Düşmenin etkisi muhtemelen ağrılardı.
"Doktor en az bir gün vücudunun ağrıyabileceğini söyledi beyin kanaması riskinden dolayı bu gece müşahede tutulacaksın." Söylediklerine sadece başımı yavaşça sallamakla yetindim. Ne olduğunu neler yaşandığını merak ediyordum ama konuşamayacak kadar halsizdim.
Normal de yılda sadece bir kere hasta olurdum ama şimdi vücudum pes etmiş gibiydi. Sadece yatmak ve hareketsiz kalmak istiyordum. Bir de uykum vardı. Uyuyan gibi yıllarca uyusam ne olurdu?
"İstersen sen dinlen. Doktor bol bol dinlenmen gerektiğini söyledi." İtiraz etmeden gözlerimi kapattım ve tekrardan uykuya daldım.
"Çok çok üzgünüm..." Duyduğum seslerin arkasından yavaşça kıpırdanarak gözlerimi açtım. Bu defa oda neredeyse boş sayılırdı, sadece tek bir kişi vardı o da Pamir'di.
"Senin burada ne işin var?" Hava kararmıştı bu saatte evde olması gerekirdi.
"Senin için buradayım." dudaklarında minik bir gülümseme belirdi ancak bir şey hatırlamış gibi yüzü aniden düştü. "Özür dilerim, seni koruyamadım."
Kaşlarım çatılırken elimi elinin üstüne doğru uzattım, "Tam olarak ne oldu Pamir? O inanlar kimdi?"
"Şirket peşimi kolay kolay bırakmayacak gibi görünüyor. Bir grup antiye senin evinin adresini vermiş." Ben sadece şirket olduğunu düşünmüyordum. Acaba Kerem'in yaptığı teklifi ona şimdi mi anlatmalıydım?
Şimdi tam sırası.
"Konser gecesi ben arka bahçeye çıkmadan önce Kerem beni durdurdu. Bir teklif sundu." Kaşları çatıldı, "Ne teklifi?" dedi.
"Seni vazgeçirmemi istedi ancak ben umursamadım belki de bu gece olanları düzenleyen Kerem'di." Umarım öyledir yoksa yalancı durumuna düşmek istemiyorum.
Pamir'in gözleri şaşkınlıkla açılmış yüzünde hayal kırıklığı meydana gelmişti. Üzüntüsünü hissettiğimde kendimi kötü hissedip içten içe kendime kızdım. Sanırım Kerem ile sandığımdan daha yakındılar.
"Kerem...yapmaz. O benim kararlarıma saygı duyar."
"Üzgünüm." dedim sadece.
Pamir aniden oturduğu koltuktan fırlayıp kapıyı sertçe açtı. "PAMİR!" Arkasından bağırsamda sert adımlarla beni dinlemeden odadan çıktı. Serumum olmadığı için yattığım yerden kalkarak onun aksine başım döndüğü için seri adımlarla çıktım.
Hastane koridorunda herkesin arasında Pamir Kerem'i yakalarından tutup duvara çarpmıştı. "Doğruyu söyle lan sen mi yaptın?! Sen mi teklif ettin Efsun'a bunu?! SEN Mİ YAKTIN ONUN CANINI?!" Bir kaç insan etrafa toplanırken Perviz ve tanımadığım genç bir çocuk onu Kerem'den uzaklaştırmaya çalışıyordu.
"YAPMAM GEREKENİ YAPTIM!" Diye aniden bağırdı Kerem.
Pamir onun ağzından duymanın şaşkınlığı ve öfkesiyle yüzüne sert bir yumruk indirdi. "SENİN YAPMAN GEREKEN GENÇ BİR KIZI ZOR DURUMDA BIRKIP EVİNİ TAŞLATMAK MI PEZEVENK?!" Pamir öyle öfkeliydi ki yüzü kıpkırmızı kesilmişti. Bağırırken ses tellerinin kopacağını sandım.
"Şirket ne diyorsa onu yaptım ben..." dedi Kerem yorgun çıkan sesine rağmen dik duruyordu. Ancak kanayan burnu ve morarmaya başlayan yüzü eminim ki ona acı çektiriyordu. Bir anlığına ona acıdım ama fazla uzun sürmedi.
"Şirketini sikeyim! " Pamir bu defa yüzünün diğer tarafına yumruk attıktan sonra karnına dizini geçirdi. Kerem acıyla iki büklüm olurken ağzından çıkan kanları yere kustu. "Abi dedim ben sana hiç mi değeri yoktu? İnsan kardeşinin canını yakar mı?" Kerem ona bir şey yapmamıştı ki.
Pamir ondan uzaklaşırken gözleri kapı kenarında olan bana kaydı. "Efsun! Ayağa kalkmaman lazım!" Yanıma koşup beni kucağına aldığında tepki vermeden başımı çevirdim. Pamir beni odaya sokarken bir kaç insan yerden kalmasına yardım ediyordu.
Odaya girdiğimizde beni nazikçe yatağa bırakıp üzerimi örttü. O bir şey söylemeden ne tepki vereceğimi bilmediğim için susup onu izlemeye başladım. Koltuğa oturduğunda başını önüne eğdi.
"Özür dilerim." Kaşlarımı çatarak, "Sen neden özür diliyorsun?" dedim. Başını kaldırmadan, "Hepsi benim suçum bu kadar seni öne çıkarmamalıydım. Duygularıma yenik düştüm."
"Kendini suçlamaz mısın? Ben sana bir şey demezken kendi kendine triplere girme!" Ellerimi göğsümde birleştirip kızgın bir şekilde baktım. Başını nihayet kaldırdğında güler gibi oldu.
"Öyle olsun kızıl bomba." Yüzüm gevşerken rahat bir pozisyon alıp arkama yaslandım.
"Telefonumu verebilir misin?"Yanındaki sehpadan telefonumu alıp bana uzattığında teşekkür edip telefonumu aldım. Telefonumda bir mesaj vardı o da teyzemdendi.
Yarın dönüyorlardı.
Ve ne evleri ne de yiğenleri bıraktığı haldeydi.
🎶
Efsun mood;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ay bayram falan derken bölüm falan yazamadım :(
Üç gün boyunca köylerdeydik bugün dönüşte yeni açılan lunaparka uğradık ( yazar az daha sinir krizine girip birini dövecekti)
Pamir'de ben de çok şirin insanlarız ama işte Karadeniz damarı diye bir şey var gerçekten ballarım...
Neyse neyse gelecek bölümde (inşallah en kısa zamanda) görüşürüz🤍
