Efsun bir çok genç kızın aksine ünlü bir şarkıcı yerine onun menajerini beğenmektedir . Bir fan sayfasından anonim olmak için menajerin numarasını satın alıp mesaj attığında ise onu büyük bir sürpriz beklemektedir. Çünkü o numara menajere değil ünlü...
Oylarınızı ve satır arası yorumlarınızı unutmayın 🧚🏻♀️
İyi okumalar🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boğazını temizlemesinin hemen ardından konuşmak için mikrofonu ağzına yaklaştırdı, "Biliyorsunuz ki yaklaşık bir seneden beri bu platformdayım. Beni dinleyen milyonlarca insana minnettarım her biriniz benim için çok kıymetlisiniz. Ancak ben başından beri istemediğim bu şatafatlı hayata daha fazla devam etmek istemiyorum. Etmeyeceğim de. Eminim ki bana çok kızanlar ve üzülenler olacak... sizden sadece özür dileyebilirim. Üzgünüm ama kendi hayatıma sahip olmak istiyorum umarım anlayışla karşılarsınız."
Etrafta büyük bir kargaşa vardı.İnsanların öfkeli ve hayal kırıklığı dolu etrafa doluşurken bazıları sahneye doğru gelmeye başlamıştı. Gözlerim korkuyla Pamir'i bulduğunda korumasına bir kaç şey söyleyip gönderdi.
Korumalar yanımıza geldiğinde adeta üstümüze etten kalkan olarak bizi arka tarafa götürmeye başladı.Efsa hissettiği şoktan dolayı konuşmazken elini sımsıkı tutuyordum.
Korumalar bizi kulise götürdüğünde kalbim yerinden çıkacakmış gibi hızlı atıyordu. İçimde hissettiğim heyecan ve korku birbirine karışmıştı.
"Siz içeri girin Efsun hanım." Başımı sallayarak korumanın açtığı kapıdan içeri girdim. Fazlasıyla büyük olan kulis bomboştu. Efsa'yı koltuklardan birine oturarak etrafta biri var mı diye kontrel ettim ancak kimse yoktu.
Efsa ağzını açıp konuşmazken kapının önünden sesler gelmeye başladı. "Bunu bana nasıl daha önce söylemezsin sen?!"
"Kolay mıydı lan?! Baskı yapardınız bilmiyor muyum sizi?(!)" Bu Pamir'in sesiydi.
"Pamir, amına koyduğumun yerinde dışarıdaki kargaşanın farkında mısın? Her an biri içeri gelebilir. O zaman çok değerli Efsun'unu nasıl koruyacaksın bakalım?(!)" Kapının önünde ki sesler kesildiğinde başımı çevirip Efsa'ya bakamadım.
"İçerideler mi abi?" Bu defa gelen ses Perviz'e aitti ve açıkça endişeli olduğu anlaşılıyordu. Bir saniyenin ardından Perviz, "İçeri girsene o zaman." dedi.
"Giremem..." Gelmek istemiyor muydu?
"Niye salak mısın?(!)"
"Perviz yapıştırırım seni duvara!" Huysuzca konuştuğunda tebessüm ettim.
"E o zaman utanıyor musun lan?(!)"
"Evet lan evet!" UTANIYOR MUYDU?! Perviz'in kıkırdığını duydum.
"Bence o da seninle aynı durumda istersen ben kız kardeşini alayım siz yalnız konuşun, kaynaşın...ah ne vuruyorsun be?!"
"İçeri giriyorum, kızın kardeşine nazik ol, cıvıma yoksa seni bu sefer gerçekten duvara yapıştıracağım!" Tehtitkar sesini duymamın hemen ardından kapı açıldı.
Pamir ile göz göze geldiğimiz an sertçe yutkundum. Perviz Pamir'in arkasından kıvrılarak öne çıkıp ellerini beline koydu. "Şimdi hanginizEfsa bakalım? Gerçi ben anladım hangisi olduğunu salak abimde anladı ama..."
"Benim Efsa gidebiliriz." Kız kardeşim aniden kapıdan çıktığında onu durdurmak için hamle bile yapamadım çünkü çok hızlıydı. Perviz hemen arkasından omuz silkip odadan çıktığında kapıyı da kapattı böylece odada bir tek o ve ben kaldık. Pamir ve Efsun.
Bir iki dakikalık bakışmanın ardından kendimi cesaretlendirerek ilk kouşan ben oldum. "Sürpriz?" Çekinerek konuştuğumda yüzünden sıcacık bir gülümseme meydana geldi. O kadar güzel gülmüştü ki kalbimin eridiğini hissettim. Canlı hali fotoğraftakinden çok çok daha iyiydi.
Bir kaç adımda tam karşıma geldiğinde aramızdaki az mesafeden dolayı hızlı hızlı atmaya başladı. FAZLA HIZLI BU ÇOK FAZLA!
"Bu anı onlarca kez hayal ettim ama yinede ne yapacağımı ne diyeceğimi bilmiyorum." dedi Pamir. Gözleri gözlerimin derinlerine bakıyordu.
"Bende bilmiyorum pek..." dedim zorlukla, "...doğaçlama yapmaya ne dersin?"
Hay hay dercesine başını sallayarak koltukları gösterdi, "Seninle ayakta da durabilirim ama bacakların ağırabilir o yüzden oturmak iyi bir fikir gibi sanki?" dedi şirin şirin bakarak.
Bu tipi kıramayacağım için paşa paşa koltuğa oturdum.
İlk konuşan olmaya karar verdim çünkü dışarıdaki kargaşayı yaratma sebebini öğrenmek istiyordum. "Neden şimdi açıklamaya karar verdin?" diye sordum pat diye. Yavaş...
Pamir anlayışla başını salladı. Muhtemelen bu soruyu bugün bir çok kişiden duymuş olmalıydı. "Şimdi olmasaydı bir daha olması çok daha zorlaşırdı. Babam ne kadar anlayışlı karşılasada şirketin tepkisinin büyük olacağına eminim. Benim açıklamalarımı yalanlayarak işleri zorlaştırırlardı. Buna izin veremezdim. Artık herkes duyduğu için hiç bir şey yapamazlar."
"Anlıyorum..." Durumların bu derece karışık olduğunu bilmiyordum.
"Bunları konuşmak istemiyorum artık. Çok yakında kurtulacağım ve okuluma döneceğim."
Ah bencede bu konuları konuşmanın vakti ve yeri değildi şu an daha önemli şeyler konuşmamızın zamanıydı. "Nasıl hissediyorsun? Hayal kırıklığına uğradın mı yani?" diye sordum aniden. Patavatsız.
Sinir bozukluğuyla güldü, "Memati misin kızım sen?" diye sordu alayla.
"Bir Memati değili ama bizi de aşka küstürdüler..." dedim ağır abilere taş çıkarak bir şekilde. Bu Pamir'in kahkahalarla gülmesine sebep olduğunda gerçekten sevindim.
"Efsun...çok hoşuma gidiyorsun." dedi kahkahalarının arasında. Ona alık alık bakmaya başladığımda bile gülüyordu. "Efsun sana bir şey söyleyeceğim." dedi kendini toparladığında.
Başımı sallayıp gönder gelsin dercesine elimi salladım. "Ben galiba ço..." Pamir heyecanla konuşmaya hazırlanırken dışarıdan gelen çığlık ve etrafa vurma sesleriyle susmak zorunda kaldı.
İkimizde aynı anda ayağa kalktığımızda beni arkasına aldı. Yüreğimi büyük bir korku kaplarken Pamir'in koluna tutundum.
"Pamir o ses Efsa'ya aitti..."
🎶
Sürpriz...
Ya ben şey diyorum acaba Instagram da bir grup kurup menajer hakkında mı konuşsak ben sizin düşüncelerinizi ve sizinle konuşmanın nasıl olduğunu çok merak ediyorum.
Eğer katılım olursa ben bir dahaki bölüm size detay veririm şimdilik katılmak isteyen buraya yazsın ballarım ♡
