Extra 1 (Z)

6.3K 103 1
                                    

ေဆာင္းရာသီကုန္လို႔ ေႏြကူးစအခ်ိန္ရဲ႕တစ္ေနတာရာသီဥတုအေျခအေနက လႊားရဲ႕စိတ္ကိုၾကည္လင္လန္းဆန္းေစသည္။ အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ကုန္သြားမွန္းမသိလိုက္။ ျပတင္းေပါက္ကိုေက်ာ္ဝင္လာသည့္ ညရဲ႕ မခ်မ္းမေအးေလေျပေလးတသုတ္သုတ္တိုက္သြားေတာ့မွ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနကိုသတိထားၾကည့္ရသည္။

စားပြဲတင္နာရီကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ အခ်ိန္က
ညဆယ္နာရီေက်ာ္။

လုပ္လက္စေတြအကုန္သိမ္းၿပီး ေအာက္ထပ္ကအခန္းကိုျပန္ဆင္းလာေတာ့ အခန္းထဲမွာ ဦးဟန္ကအိပ္ႏွင့္ေနၿပီ။

"ဦးဟန္''

"...''

"ဦးဟန္''

အိပ္ယာေပၚ ကိုယ္တစ္ဝက္ေလာက္ထိေစာင္လႊမ္းျခံဳထားကာ
တစ္ဖက္ကိုေက်ာေပးထားၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။ လႊား ခုတင္ေပၚတက္သြားၿပီး ဦးဟန္ေဘးနားဝင္လွဲလိုက္ကာ

"ဦးဟန္အိပ္ေနၿပီလား''

"ဦးဟန္မအိပ္ေသးဘူးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္ေနာ္''

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ေမွာက္ခံုဝင္လွဲၿပီး မ်က္လံုးစံုပိတ္ထားသူရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ကိုေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ အေရအေၾကာင္းေတြမ႐ွိတဲ့ဒီမ်က္ႏွာျပင္ဟာ သံုးဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ဆိုတဲ့အသက္အရြယ္လို႔မထင္ရေလာက္ေအာင္ ႏုပ်ိဳမႈေတြနဲ႔တည္ၾကည္ေခ်ာေမာမႈေတြ႐ွိသည္။

စိတ္တိုတဲ့အခါတိုင္း တြန္႔ခ်ိဳးသြားတဲ့မ်က္ခံုးနက္နက္ႀကီးေတြကိုမျမင္ရတာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။

ဒါေပမဲ့ ခုေနာက္ပိုင္း ႐ႈတည္တည္မ်က္ႏွာႀကီးကိုေတာ့ အိမ္မွာ႐ွိေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္းနီးပါးျမင္ေနရတတ္သည္။

ဒါ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ လႊားသိေပမဲ့ လ်စ္လ်ဴရႈထားမိခဲ့သည္။

"ဦးဟန္''

လႊား ဦးဟန္ရဲ႕မ်က္ခံုးနက္နက္ေတြကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးေတြနဲ႔အသာထိေတြ႔မိရင္း တစ္ထြာပင္မကြာသည့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေခါင္းအံုးေပၚမွာေခါင္းခ်လိုက္သည္။

သူအသာထိေတာ့ ယားလာသည္ထင္။

ဦးဟန္ရဲ႕ မ်က္ခြံေလးေတြမသိမသာလႈတ္ခတ္လာသည္။ သို့ေပမဲ့ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ပဲျဖစ္ၿပီး
မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနလို႔သာ သတိထားမိလိုက္ရံုျဖစ္ကာ နဂိုလိုပဲျပန္တည္ၿငိမ္ေနျပန္သည္။

ဦး ကို ခ်စ္ မိ ေန ၿပီ | ဦး ကို ချစ် မိ နေ ပြီ | (Completed)Where stories live. Discover now