ဦး ကို ခ်စ္ မိ ေန ၿပီ | ဦး ကို ချစ် မိ နေ ပြီ | (Completed)

Episode 9

"အဟင့္...အ...အ..''

တျဖည္းျဖည္းတိုးဝင္ျခင္းမွာ
နာက်င္လြန္းလို႔ ေကာင္ေလးက
တ႐ွံု႕႐ွံု႕ငိုသည္။

ေသးသြယ္လွတဲ့လက္ေမာင္းေလးေတြ
ကိုဖိအုပ္ထိန္းရင္း ေခါင္းေလးကိုလက္ႏွစ္
ဖက္ၾကားထည့္ကာ နဖူးခ်င္းဆိုင္အုပ္မိုးထား
တာ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုၾကား အၾကားအလပ္မ႐ွိ။

ကိုယ္ေပၚက တီ႐ွပ္အညိဳေလးလြင့္စင္
ထြက္သြားသည္မွာ ဘယ္အခ်ိန္ကမွန္း
မသိေတာ့။ ကိုယ့္မွာေတာ့ အက်ီႌရင္ဟနဲ႔
ျဖစ္သည္။

တအိအိငို႐ိႈက္သံေတြၾကား ကိုယ့္ဘာသာ
ပင္ အသက္ပံုမွန္႐ွဴဖို႔ႀကိဳးစားေနရတာ
ႏူးညံ့လြန္းသည့္ကိုယ္ေလးေၾကာင့္...

အတင္းႀကီး႐ုန္းကန္ျခင္းမျပဳေတာ့သည္က
႐ုန္းလည္းအပိုပဲဆိုတာ သိသြားပံုပင္...

"အာ့....''

ႏွာဖ်ားႏွင့္တို႔ထိမိသည့္ အိစက္သည့္
အစိတ္အပိုင္းတိုင္းကို တ႐ိႈက္မတ္မတ္
ပြတ္သပ္နမ္း႐ိႈက္မိတာ ေအာက္က
ျဖည္းညွင္းစြာလႈပ္႐ွားမိႏွင့္အၿပိဳင္...

"အြန္႔...''

ေဆးအ႐ွိန္နဲ႔မဂၤလာဦးညက
ေသာင္းက်န္းခဲ့မိသည္ႏွင့္ ခံစားခ်က္က
တသီးတသန္႔ျခားနားလ်က္...

ခံစားခ်က္ေတြထူးဆန္းေနတာ
႐ူးေလာက္သည့္အထိအေတြ႔ေၾကာင့္
ျဖစ္လိမ့္မည္။

"အာ့...နာတယ္...ဦး...အြန္း...''

စတင္ၾကမ္းရမ္းမိသည္ႏွင့္ ထြက္က်လာသည့္
အသံေလးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
အတင္းအၾကပ္ျပန္႐ုန္းကန္လာျခင္းမွာ
နင့္နင့္နဲနဲတိုးဝင္မႈမ်ားေၾကာင့္... ။

မ်က္လံုးေလးေတြစံုမွတ္ကာ ဘယ္ျပန္ညာျပန္
႐ုန္းေနသည့္ေခါင္းေလးကို ထိန္းရတာမလြယ္။

ငံု႔ေနရာက ျပန္မတ္လိုက္ကာ အတင္း႐ုန္းကန္
ေနတဲ့ေပါင္သြယ္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုထိန္းကိုင္ရင္း
ေအာက္ပိုင္းကိုပိုအားျပဳလိုက္ေတာ့
လြတ္ထြက္သြားသည့္အေပၚပိုင္းေလးဟာ
ေမြ႔ယာေပၚမွာ ရမ္းခါေနသည္။

ရင္ဘတ္ကိုမမွီတမွီတြန္းဖယ္လာသည့္
လက္ေလးေတြကို တြန္းဖယ္ပစ္ေတာ့
ေကာင္ေလးက ငို႐ိႈက္ဆဲပဲ...