"အျပန္ လာႀကိဳမယ္''
လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း လႊားကိုၾကည့္ကာ
ေျပာသည္။ ကားေမာင္းလာသည့္ေတာက္ေလ်ွာက္လည္း
ကိုင္လာတာျဖစ္၏။
တစ္ခါတေလ မထင္ရင္မထင္သလို လက္ကို
ဆြဲယူနမ္း႐ိႈက္တတ္ေသးသည္။
"ဟုတ္ကဲ့''
အေဝးသင္က်ဴ႐ွင္ေတြဖြင့္ၿပီမို႔ ဒီေန႔ဟာ
က်ဴ႐ွင္စသည့္ရက္။
ပထမဦးဆံုး ဦးဟန္နွင့္အျပင္ထြက္ဖူးသလို
ႏွစ္ေယာက္တည္း ကားအတူစီးဖူးတာလည္းဆိုလည္း
မွန္သည္။
ဦးဟန္ရဲ႕မ်က္ဝန္းညိဳေတြကို အၾကည့္လႊဲဖယ္ၿပီး
လက္တစ္ဖက္ကလည္း ကားတံခါးကိုဖြင့္မိသည္။
ဦးဟန္ကိုင္ထားသည့္လက္တစ္ဖက္ကေတာ့
ဦးဟန္က အလိုလိုလႊတ္ေပးလိုက္မည္ဟု
စိတ္ကထင္မွတ္လ်က္...
မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ေနကာ
ပိတ္ေလွာင္ေနသည့္ခံစားခ်က္ကေန
လြတ္ေျမာက္ေတာ့မလို ေတြးေနမိသည့္လႊား။
"ကေလး''
လႊားကိုယ္ေလး ကားေပၚကေနဆင္းမည္ၾကံရြယ္
လိုက္ေပမဲ့ အခုထိ လႊားရဲ႕လက္ကိုလႊတ္မေပးသည့္ဦးဟန္။
ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲလက္ကိုလႇည့္ငံဳ႕ၾကည့္မိခ်ိန္သည္
ဦးဟန္ သူ႔ကိုေခၚသည္ႏွင့္တခ်ိန္တည္း...
"ဟင္...''
ဆံတိုအခ်ိဳ႕က်ဆင္းေနသည့္နဖူးျပင္ထက္
ခပ္ေႏြးေႏြးဖိသိပ္သြားသည့္အရာတစ္္ခု။
ကေလးေတြကိုေခ်ာ့ျမႇဴနမ္းသလို ရႊတ္ခနဲေနသည္။
ခ်စ္မဝသလို တ႐ႈံ႕႐ႈံနမ္း႐ိႈက္တာမ်ိဳး။
အမွတ္တမဲ့မို႔ မ်က္ဝန္းေတြကိုမွိတ္၊ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို
အသာဖိကိုက္မိရင္း ဦးဟန္ရဲ႕အနမ္းေတြကို ခံယူမိသည္။
"သြားေတာ့မယ္ေနာ္''
ခဏေလးပဲျဖစ္ကာ ဦးဟန္ဖယ္ခြာသြားသည္ႏွင့္
ေခါင္းငံု႔ရင္း မဝံ့မရဲဆိုမိသည္။
တကယ္...ၾကာရင္ ဦးဟန္ေၾကာင့္
ႏွလံုးေရာဂါရေတာ့မွာ..
နဂိုကတည္းက လႊားက ႏွလံုးေသြးအားနည္းေရာဂါ
႐ွိပါတယ္ဆိုမွ။
YOU ARE READING
ဦး ကို ခ်စ္ မိ ေန ၿပီ | ဦး ကို ချစ် မိ နေ ပြီ | (Completed)
Romanceအသက္၃၀ေက်ာ္အိမ္ေထာင္ျပဳခ်ိန္ေရာက္လာတဲ့အခါ ဖခင္ရဲ႕စီစဥ္ေပးမႈေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ျဖစ္လာတဲ့ CEO ဦးဟန္ရဲဆက္ေမာ္ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက မိဘေတြရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ နာခံအသားက်ေနၿပီျဖစ္တဲ့ သားလိမၼာပိုးဟပ္ျဖဴေလး လႊားဝံ့ထည္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးက...
