"Pekala, dediğin gibi olsun Lee Minho. Ancak ona gittiğimi sen değil, ben söyleyeceğim."
- 🦇 -
Yongbok gece boyunca Hyunjin'in gelmesini beklemiş, ama gecenin ilerleyen saatlerinde pencere kenarında uyuya kalmıştı. Sabah olup gözlerini açtığında Hyunjin yanında uyuyordu.
Hemen perdeleri kapattı ve uyurken de rahatsız olmasın diye odayı en karanlık hale getirdi. Ne zaman gelmiş? Yanında kıvrılmaya devam ederken sordu kendi kendine.
O yatağında uyumaya devam ederken yemek yemiş, tuvalete gitmiş, odasında kendi başına oyalanmıştı ama gelip giderken sürekli onu sıkılmadan izlediğini farkettiğinde gözlerini hızla kaçırmıştı. "Aşık gibi bakmasana Yongbok." Dedi kendi kendine.
Ayağa kalktığında tekrar oraya bakmak istediğini anladığında tekrar yatağa oturdu ve biraz daha yüzüne eğilip inceledi sakince. "İyi de çok güzel görünüyor nasıl bakmam ki."
"Hakkımda böyle konuşan ilk ve tek kişisin... En azından canavar halimi de görmüş bir insan olarak." Dedi Hyunjin gözlerini açarak ardından yavaşça doğruldu ve gencin saçını okşayarak ekledi. "Teşekkür ederim Yongbok."
"Oh sen.. neden bu kadar erken uyandın?" Afallayarak konuşurken havanın çoktan kararmış olduğunu farketti Yongbok. "Oh bu utanç verici..."
Hyunjin sırıttı hafifçe. "Sorun değil, ben de geçen gece yaptım aynısını." Yongbok'ta gülüşüne karşılık vermişti. "Bu gece dışarı çıkmayacak mısın?"
Hyunjin Yongbok'un boynuna eğildi. Isıracağını düşünmüştü ama aşınmış olan yarayı yalnızca öpmekle yetinmişti. "Ben bu gece uzaklara gideceğim." Diye fısıldadı kulağına.
İçine bir sıkıntı doğmuştu birden Yongbok'un. "Nereye gideceksin?" Hyunjin bir cevap vermedi. Elini Yongbok'un kalbinin üzerine koydu ve sordu. "Miğdende kurtçukların dolandığını söylemiştin. Burda da geziniyorlar mı? Kalbini hızlandırıyor muyum Yongbok?"
"Yalancı bir insanım ama yalan söylediğimi çabuk belli ederim. Senden hoşlanmadığımı ne zaman söylesem sanki yalan söylüyormuşum gibi hissettim, inkar etmeyeceğim dolayısıyla, sen sanırım gerçekten kalbimi hızlandırıyorsun." Dedi Yongbok. Nasıl cesaret edipte konuştuğunu bilmiyordu. Ama karşılık beklediğini gösterirce açmıştı gözlerini.
Hyunjin gülümsedi. "Hayır demeni beklemiştim." Ardından ayağa kalktı ve pencereye doğru adımladı. "Bekle, nereye gideceğini ya da ne zaman döneceğini söylemeyecek misin?" Arkasından adımlarken konuştu Yongbok.
"Dediğim gibi Yongbok, ben bu gece senden uzaklara gideceğim. Bir daha dönmeyeceğim."
"Şimdi senden hoşlandığımı söyledim. Neden, sen aynı hissetmiyor musun?
Seninle ilgili böyle hislerim olmasından rahatsız mı oldun?" Dedi Yongbok Hyunjin'in elini tutup.
Hyunjin gözlerini kapatmıştı. "Sorun benimle aynı hissetmen zaten." Arkasını döndü ve elini Yongbok'un yanağına koydu. "Gerçekliğe dönelim ister misin Yongbok? Hamilesin ve ağabeyin bile bu konuda seni desteklemiyor. Halk seni dinler mi sanıyorsun? Doğum yaptığın gibi öldürürler seni. Riskliymişte zaten doğum. Bugün bu işi bitirelim Yongbok. Ben ufak bir heves için ölmeni ya da hayatından vazgeçmeni istemiyorum."
