အမုန်းမာန၏~~~နောက်ကွယ်

22

'ဟုတ်တယ် နင်ကော်ငါကော် တစ်နေ့ တစ်နေ့ စိတ်ရှုပ်နေကတာကြီးပဲ အဲ့‌တော့ငါတို့တွေ တစ်ယောက်လမ်း တစ်ယောက်လျှောက်ကြရအောင် ခွန်း'

သူမဘာပြော်ချင်တာလဲကိုသူနားလည်သည်

'ငါပြော်နေတဲ့စကားကိုမလွှဲနဲ့ ဆိုဖီ ငါ့ကိုကတိပေးပါ နောက်တစ်ခါ တစ်ခုခုလုပ်ရင် သေချာလေးစဉ်းစားပြီးမှလုပ်မယ် လို့ကတိပေးပါ'

'ဘာလို့နင်ကိုကတိပေးကမှာလဲ ငါဟာငါ ဘာပဲလုပ်လုပ် နင့်အပူမပါဘူး '

'မပါလို့ရမလား မင်းကငါလက်ထပ်ထားတဲ့ငါ့မိန်းမလေ မင်းတစ်ခုခုဖြစ်မှာဆိုးလို့ ငါပြော်နေကတာ '

'မလိုဘူး နင်စိတ်ပူပေးစရာမလိုဘူး ငါကငါဘာပဲဖြစ်ဖြစ် '

'မင်းကိုငါမပြော်တော့ဘူး မင်းလုပ်ချင်ရာလုပ်တော့'

သူမကိုပြော်ပြီးခွန်းသူမအခန်းထဲကထွက်မယ်အလုပ်

'ခွန်း အခုဏငါပြော်နေတဲ့စကားမပြီးသေးဘူး'

'ဘာလဲ'

'ငါတို့ နစ်ယောက် ကိစ္စ သေချာလေးဆုံးဖြတ်မှဖြစ်တော့မယ်'

'ဘာကိုသေချာ ဆုံးဖြတ်မှာလဲ ဘာတွေပြော်နေတာလဲမင်း'

'ဘာအပူပင်မှမရှိဘဲ ငါအေးဆေးနေချင်တော့တယ်ခွန်း'

သူမပြော်နေတဲ့စကားကို ခွန်းနားမလည်ပါ

'အခုကော် မင်းအေးဆေး မနေကလို့လား မင်းမှာဘာအပူပင်တွေရှိလို့လဲ'

'ရှိတယ် ခွန်း ငါတို့နှစ်ယောက် ဒီလိုပဲအမြဲချုပ်နှောင်ပြီး မနေချင်တော့ဘူး '

'ဆိုဖီ စကားကိုရှင်းရှင်းပြော်စမ်းကွာ မင်းပြော်တာ ငါဘာတစ်ခုမှနားမလည်ဘူး '

'ငါတို့ ကွာကြရအောင်'

သူမစကားကြောင့် ခွန်းလက်သီးကိုကျစ်နေအောင်စုတ်လိုက်သည်

'ကွာရှင်းမယ် ဟုတ်လား ဟက် ဘာအတွက်လဲ ဘာလို့ကွာရှင်းချင်တာလဲ'

'ငါတို့တွေအမြဲဒီလိုပဲပြဿနာတွေနဲ့နေနေကတာ ငါစိတ်ကုန်လာပြီ ခွန်း ငါတကယ်စိတ်ညစ်ကတယ် ပင်ပန်းတယ်