5. Προδοσία (1)

1K 160 47
                                    

Όταν η Εκπαίδευση τελειώνει, οι Βόρειοι τρέχουν στην κουζίνα με στομάχια που μουγκρίζουν θορύβους.

Είμαι πολύ ταλαιπωρημένη για να ενδιαφερθώ για την τροφή που μας περιμένει σε πιατέλες.

Έχουν έναν παράξενο κανονισμό εδώ — ακόμη έναν, δηλαδή. Κανείς δεν τρώει πριν απ'τον Ηγέτη του σπιτιού. Περιμένουμε τον Λεόνε προτού τολμήσουμε να μπουκώσουμε τα στόματά μας με ψωμί και κρέας. Χρειαζόμαστε την πολύτιμη άδειά του, ακόμα και για κάτι τόσο απλό...

Με δυσκολία καταπίνω όσα μασάω, σε έναν λαιμό που έχει μελανιάσει. Τρώω μόνο και μόνο για να πάρω δυνάμεις. Για να επιβιώσω.

Θέλω να φύγω από εδώ, τσιρίζω μες το κεφάλι μου, κι ας ξέρω πως μονάχα η σκέψη μου μ'ακούει. Θα φύγω από εδώ.

.»«.

Με τη Δύση του ματωμένου Ηλίου, έρχεται η πρώτη χιονοθύελλα.

Οι Βόρειοι μαζεύονται από νωρίς στο Υπόγειο, που ασφυκτιά με φασαρία και χνώτα.

Αμίλητη και μόνη, παρακολουθώ τον Λούπο. Το συνοφρύωμα που τσαλακώνει το μέτωπό του, τον μηχανισμό στις κινήσεις του. Φέρνει ρούχα και προμήθειες σε όλους. Μετράει κάθε γεμάτο κρεβάτι, κάθε κόκκο σκόνης μέσα σε αυτό το δωμάτιο.

«Μην ξεχάσεις να δώσεις πλήρη αναφορά στον Λεόνε, τσιράκι», φτύνει μία τραχιά χροιά.

Αναγνωρίζω αμέσως τον άντρα στον οποίο ανήκει, θυμάμαι καλά τη γεύση του ματωμένου του αντίχειρα στο στόμα μου...

Είναι άσχημος, με μεγάλα ρουθούνια και σκασμένα χείλη. Μια ουλή σκίζει το φρύδι του στα δύο, ένα ερυθρό ποτάμι, χρωματισμένο με μελάνι.

Οι Βόρειοι γελούν. Κανείς δεν στέκεται πλάι στον Λούπο. Είναι μόνος. Κι όμως, κρατάει το κεφάλι του ψηλό.

«Κάποιος πρέπει να σας κρατάει σε τάξη, Όρσο. Ειδικά όσους δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό για τον εαυτό σας», η απάντησή του ήρεμη, μα φαρμακερή.

Ο άντρας που ο Λούπο ονόμασε Όρσο, σαν τη μεγαλοπρεπή αρκούδα, σηκώνεται απ'το στρώμα του. Καταλαμβάνει το πλήρες μέγεθός του απέναντι απ'τον άμοιρο λύκο. Γέρνει από πάνω του.

«Πιστεύεις, στ'αλήθεια, πως έχεις οποιαδήποτε εξουσία πάνω μου;» βρυχάται τις λέξεις μέσα στην όψη του. «Ότι ο Λεόνε θα τρέξει για εσένα; Πως θα νοιαστεί αν αφήσεις την τελευταία σου πνοή πάνω σε αυτό το βουνό;»

Ιεραρχία Where stories live. Discover now