Πρέπει να μείνουμε κρυμμένοι.
Ο Βόρειος ξεκινάει πρώτος. Προχωράει με χαμηλό κεφάλι και λυγισμένα πόδια πίσω απ'τις σειρές οχημάτων. Πλησιάζει την έξοδο αργά, μα σταθερά.
Τον ακολουθώ, μπουσουλάω πάνω σε παλάμες. Τα αυτιά μου συγκεντρώνονται στα βήματα του ξένου. Μαθαίνουν τον ρυθμό τους, αποφεύγουν το τραγούδι τους...
Ο Βόρειος σταματάει στη σκιά ενός μικρού Βαν. Πρέπει να συρθώ μέχρι εκεί, χωρίς να με δει ο Άντρας του Δούναβη...
Συγκεντρωμένη σε τίποτα άλλο, παρά μόνο μέσα σε γκρι. Απόλυτα σταθερό, ακλόνητο. Ακολουθώ πιστά αυτό το χρώμα. Προσπαθώ να τρέξω προς το μέρος του.
Ένας ήχος με κρατάει πίσω. Μεταλλική ηχώ ενάντια στο δάπεδο.
Ένα από τα κέρματα που μάζεψα στην τσέπη μου, ξέφυγε απ'την προστασία της. Χτύπησε στο κάτω.
Η Τύχη όχι και τόσο σύμμαχός μου, τελικά. Ακόμα και εκείνη στήνει παγίδες για να με παραπλανήσει.
«Ώστε είστε όντως εδώ». Ο γιος του Ίστβαν άκουσε τη φασαρία μου. Ξέρει ότι ανασαίνουμε τον ίδιο μουχλιασμένο αέρα με εκείνον.
«Είναι εδώ, ελάτε γρήγορα», μιλάει στο κινητό του, μας δίνει στεγνά σε όλα τα υπόλοιπα σκυλιά του Δούναβη.
Ο Βόρειος απέναντί μου, προεξέχει απ'τις σκιές που τον τραβούν στην αγκαλιά τους. Ένα του νόημα να πάω σε αυτόν, να τρέξω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Δεν γίνεται. Δεν έχω το περιθώριο. Τα βήματα του άντρα όλο και πιο κοντά μου...
«Έχω ένα μήνυμα για τον αρχηγό σου, Λεόνε. Σαν εκείνα που χαράζεις στις πλάτες των εχθρών σου...»
Ο Βόρειος παραμένει αμίλητος. Περιμένει.
Πιστόλι που οπλίζει. Τα πόδια μου τρεμοπαίζουν στον χορό του φόβου.
«Η Ανατολή θα γίνει και πάλι δικιά μας, αργά ή γρήγορα. Και, ίσως, και ο Βορράς αργότερα. Ποιός ξέρει;» λεπτό γέλιο, σαν τρίξιμο κιμωλίας ενάντια σε μαυροπίνακα. «Ο πατέρας μου και οι Αντάν έχουν τυφλωθεί. Έχουν ξεχάσει όσα κάποτε είχαν σημασία. Αλλά, δεν πειράζει. Θα βρούμε εμείς τον Άσο στη θέση τους. Θα μάθουμε τα πάντα για εκείνον, από το στόμα που του έχει ορκιστεί την πιο Ιερή Πίστη. Το δικό σου».
Ανίκανη να κουνηθώ ρούπι από τη θέση μου. Τα πόδια μου έχουν γίνει ένα με το υλικό του δαπέδου. Οι ρίζες της μαμάς μου, εκείνης της τόσο θαρραλέας γυναίκας, θυμώνουν με την αδυναμία μου. Με σπρώχνουν, με αναγκάζουν να σηκωθώ πάνω.
أنت تقرأ
Ιεραρχία
حركة (أكشن)Μία ιστορία γεμάτη πάθη, έρωτα, εκδίκηση και αίμα. Το κρύο του Βορρά δεν συγχωρεί κανέναν, ειδικά εκείνον που θα το προδώσει.
