𝕃𝕒𝕤𝕥 𝕥𝕚𝕞𝕖

5

"Στην έρημο

Είδα ένα πλάσμα γυμνό,τερατώδες,
Που, σκυφτό κατάχαμα,
Κρατούσε στα χέρια την καρδιά του,
Και την έτρωγε.
Ρώτησα: «Είναι νόστιμη, φίλε;»
«Είναι πικρή · πικρή» αποκρίθηκε·
«Αλλά μ'αρέσει
Επειδή είναι πικρή,
Κι επειδή είναι η καρδιά μου."

.........................................................................

Σήμερα είναι η πορεία.

Αυτή την στιγμή είμαστε στην αποθήκη.

"Λοιπόν. Ανακεφαλαιωση. Οι μισοί ρίχνουν δακρυγόνα στους μπάτσους. Οι αλλοι παίζουν ξύλο και φυσικά κάποιοι γκραφιτι."

Συνεχίσαμε να λέμε το σχέδιο.

Πάμε στην πορεία.

Ηρθε η ωρα.

Φτάσαμε και η κατάσταση ήταν ήδη γεμάτη καπνό.

Τέλεια.

Φυσικά φορουσαμε μάσκες.

Ξεκινήσαμε να πεταμε δακρυγόνα.

Είδα κάποιους από την ομάδα να χτυπάνε μπάτσους.

Απο την αλλη καποιοι μπατσοι ειχαν ριξει τον Παυλο κατω.

Έτρεξα προς το μέρος του μέχρι που άκουσα την φωνή ενός μπάτσου.

"Καλά να πάθεις τσογλανι. ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ."

Μπα-μπα;

Άκουσα τον Παύλο να φωνάζει από τον πονο.

Συνηλθα και έτρεξα.

Εσπρωξα τον ένα αλλα με έπιασε ο μπαμπάς μου από τα μαλλιά.

Με εσειρε πιο πέρα.

Πηγε να μου βγάλει την μάσκα.

Του έριξα αγκωνιά. Χαλάρωσε λίγο το κράτημα του και ξέφυγα.

Τον κλοτσισα και έπεσε κάτω.

Κλοτσισα τον μπαμπά μου.

Έτρεξα παλι στον Παύλο που αυτη την φορα πάλευε με εναν.

Πηγε να τον χτυπήσει πισώπλατα ένας μπάτσος αλλά του έπιασα το χερι.

Ο Παύλος με σήκωσε και τον κλοτσισα στον αέρα.

Με πήρε από το χέρι και τρέξαμε.

"ΕΛΛΗ ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΣΕ ΑΝΑΓΝΏΡΙΣΑ. ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΣ;"

Πάγωσα.

Με αναγνωρισε.

Με χτύπησε επίτηδες.

Με χτύπησε ενώ ηξερε ότι ήμουν η κορη του.

Μπορεί να χτύπαγε την μανα μου αλλα εμένα δεν με χτυπησε ποτε.