𝕃𝕒𝕤𝕥 𝕥𝕚𝕞𝕖

30

Ο Μάριος με πλησίασε... Έκατσε δίπλα μου και από την πίσω τσέπη έβγαλε ένα πακέτο τσιγάρα. Winston μπλέ εκατοστάρι. Με τον αναπτήρα που ήδη κρατούσε άναψε την άκρη απο το τσιγάρο του και άφησε τον καπνό να γεμίσει τα πνευμόνια του. Τον παρατηρούσα. Κάθε του κίνηση. "Θέλεις;" Έγνεψα. 

Κανόνας νούμερο ένα όταν πέσεις θύμα απαγωγής : Μην βιάζεσαι. Πολλές φορές το ένστικτο επιβιώσης δρά χωρίς το μυαλό μας. Και αυτο έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο σου. Άυτο έκανα και έγω λοιπόν. Περίμενα, περίμενα και περίμενα για άλλη μια φόρα. Μέχρι τη κατάλληλη στιγμή. Και επιτέλους ήρθε. 

Τοποθέτησε ένα τσιγάρο και στα δικά μου χείλη. Έκανε την απαραίτητη κίνηση για την ενεργοποιηση της νικοτίνης. Άλλα αυτη την φορά ο Μάριος έκανε το αναμενόμενο.  Ξεχάστηκε. Μέγα λάθος. Άφησε τον αναπτήρα δίπλα μου στο πάτωμα. Κουνήθηκα ελάχιστα και έκατσα πάνω στον αναπτήρα για να τον καλύψω.

Άνοιξε η πόρτα της αποθήκης και μπήκε βιάστηκα ο Άλκης και είπε: "Μάριε έλα τώρα"

Εκείνος, άρπαξε το τσιγάρο απο το στόμα μου και έτρεξε προς τον Άλκη. Κράτησα οπτικη επαφή με τον Άλκη. Μου χαμογέλασε πονηρά αλλα ταυτόχρονα ειρωνικά. " Φαινεται πως η έκπτωτη βασίλισσα θα μείνει κιάλο εδώ μόνη της. Δεν πιστέυω να φοβάσε την μοναξιά;"  

Γέλασε δυνατα σαν να είπε κάτι έξυπνο. "Οχι Άλκη, μέχρι και ο τοίχος έχει πιο πολύ ενδιαφέρον απο την μούρη σου." 

Έβγαλε το όπλο του και έριξε κυριολεκτικά ένα εκατοστό μακριά απο το κεφάλι μου. " Ω κακομοίρη μου αστόχησες. Ακόμα δεν σου έμαθαν οτι τα μικρά αγοράκια δεν παίζουν με επικίνδυνα παιχνίδια; Ήταν τόσο απασχολημένη η μανούλα σου στο να πηδιέται δεξιά και αριστερά που δεν σου έμαθε τρόπους;" Θύμωσε περισσοτερο απο ποτέ. Ο Άλκης βημάτισε γρήγορα και ήρθε κοντά μου. 

Με χτύπησε. "Σκάσε ΠΟΥΤΑΝΑ. "  Γέλασα φωναχτά. "Εγω πουτάνα;" Με το τον αντίχειρα του χάιδεψε το μάγουλο μου. "Τουλάχιστον έχω μάθει να αναγνωρίζω μια πουτάνα όταν την βλέπω" Είπε με το πατριαρχικό ύφος να κυριαρχεί στα χαρακτηριστικά του.  Όμως δεν σταμάτησα εκεί...Πάντα έχω τον τελευταίο λογο. "Λογικό αφού μεγάλωσες απο μία ,είμαι σίγουρη πως έχεις εκπαιδευτεί ."

Έφυγαν. Πήρα τον αναπτήρα στα δεμένα μου χέρια και έκαψα το σκοινί. Ελευθερώθηκα. Τωρα δεν υπάρχει γυρισμός, σκέφτηκα. Έβαλα φωτιά σε ένα ξύλινο βαρέλι με κρασί που υπήρχε εκεί.