Episode 3. Candy

972 141 6
                                    

Unicode

" မင်းငါ့ကို ဘယ်တော့မှ ထားမသွားဘူးမလား..."

ထယ်ယောင်းတွေဝေမှုမရှိဘဲ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ အင်း...မင်းလည်းငါ့ကိုမထားသွားဘူးမလား။

" ကတိနော် "

ကတိ...

ရာသီဥတုက အနည်းငယ်ပူအိုက်အိုက်ဖြစ်နေပေမယ့်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ စစ္စတာလာစစ်ရင် မမိအောင် စောင်ခေါင်းမြီးခြုံထားကြသည်။ တစ်ခန်းလုံးအမှောင်ကျကာ အခြားကလေးတွေအကုန်လုံးလည်း အိပ်မောကြနေပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်သည် စကားတွေ တီတီတာတာဖြင့် ခရာပိုနေဆဲပင်။

" ဒီကစစ္စတာတွေတစ်ယောက်မှ မကောင်းကြဘူး။ အကယ်၍ ငါ့ကို ဒီအခန်းထဲမှာသာတွေ့သွားရင် ငါ့ကိုအပြစ်ပေးကြလိမ့်မယ်။ အဲ့တံခါးကြီးအနောက်ကို ပြန်မသွားချင်ဘူး "

အမှောင်ထဲမှာ ရေးရေးလေးမြင်နေရသည့် ဂျောင်ကု၏ ပါးပြင်ကို သူအသာလေးလှမ်းထိလိုက်သည်။

" ငါ...ကာ...ကွယ်...ပေး...မှာ...မင်း...ကို " တစ်လုံးချင်းခဲရာခဲဆစ်ပြောလာသည့် စကားလုံးတို့သည် ထယ်ယောင်း၏ ဒုတိယအကြိမ်စကားပြောခြင်းပင်။

ဂျောင်ကုမျက်လုံးတို့သည် မဟူရာညလယ်က ကြယ်ကလေးများကဲ့သို့ တစ်ဖိတ်ဖိတ်လတ်သွားသည်။ ထို့နောက် ထယ်ယောင်းကိုယ်လေးအား ဖတ်လုံးသဖွယ်ဆွဲဖတ်လိုက်ပြီးနောက် ထယ်ယောင်းရင်ဘက်ပေါ်တွင် ခေါင်းမြုပ်လိုက်သည်။

" မင်းအသံကနားထောင်လို့ကောင်းတယ်။ နောက်ဆို စကားတွေအများကြီးပြောပြီးနေ သာမာန်လူလိုမျိုးလေ။ မဟုတ်ဘူး...ငါတစ်ယောက်တည်းအတွက်ပဲ ပြောရင်တောင် လုံလောက်ပြီ။ မင်းအသံလေးကို ကြားချင်တာမို့..."

ထယ်ယောင်း တိတ်ဆိတ်သွားပြန်၏။ 'အင်း...ငါကြိုးစားပါ့မယ်...' ဟူသည့် စကားသံလေးသည် လည်ချောင်းတွင်သာ တစ်ဖန်နစ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

" အိပ်တော့...ဂွတ်နိုတ်.."

ဂျောင်ကုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းကို ဖတ်ကာပင် အိပ်ပျော်သွားပေမယ့် ထယ်ယောင်းကတော့ နေရာစိမ်းမှာ ကြောက်စိတ်တွေလွှမ်းမိုးမှုကြောင့် တောင်ကြည့်မြောက်ကြည့်ဖြစ်နေဆဲပင်။

Escape: Back Of The Red Door Where stories live. Discover now