Bankzitters Imagine.

19.Milo

Zonder om te kijken laat je de deur van jullie woning achter je dicht vallen, samen met jullie hond Filo loop je richting het bos om de avond wandeling te maken die jullie altijd maken. Sinds de optredens van de Bankzitters is Milo steeds minder vaak thuis, het huis begint aan te voelen alsof er geen toekomst meer in zit. Vaker hebben deze gedachten door je hoofd gespookt, maar je wilt ook niet zomaar een paar jaar van je leven zomaar op geven, de vriendschappen die je door de jaren heen met iedereen heb opgebouwd zou je er niet zomaar voor laten vallen, misschien het een idee om een keer met Milo te gaan praten. Verdronken in gedachten duw je de poort van het bos open waar je de hond los maakt van de riem en deze meteen het bos in schiet. 

Je bergt die riem van de hond zolang wel even op in je jaszak en loopt langzaam door over het pad waar je altijd overheen loopt. Misschien zou ik iets anders met mijn leven moeten proberen een hobby zoeken voor mezelf, maar wat? Verschillen dingen heb ik al geprobeerd maar niks lijkt mijn aandacht voor een lange tijd vast te houden. Denk je dan bij jezelf. Je loopt naar het bankje dat in de verre tot zicht komt, hier ga je altijd even zitten zodat Filo lekker even uit kan razen. Onderweg begint het te regenen en je doet de capuchon van je jas op. "Dat kan er natuurlijk ook nog wel bij." Mompel je tegen jezelf. Als je aankomt bij het bankje ben je eigenlijk al bijna helemaal doorweekt maar dat doet je niet zoveel, je doucht thuis toch wel weer, je laat je zelf met een diepe zucht op het bankje vallen en pakt je mobiel uit je zak, waarnaar je daarna iets wat teleurgesteld kijkt als je ziet dat alleen Lieke op haar Whatsapp heeft gereageerd, misschien kan ik is met haar gaan praten, zij en Raoul zijn al zolang samen en wonen ook al weer een tijdje bij elkaar, je twijfelt meteen aan je gedachten, wat als Raoul erbij is en hij alles doorspeelt aan Milo en dat je daardoor ruzie met elkaar gaat krijgen, wat als Milo je daarna niet meer wil zien. Je voelt een naar onderbuik gevoel en probeert je gedachten even te verzetten, denken aan leuke dingen.

Filo komt na een paar minuten enthousiast naar je toe gerend met een grote stok in haar mond, kwispelend laat ze deze voor je voeten vallen in de hoop dat je hem weggooit zodat ze hem weer kan ophalen, want verslagen lach je lief naar Filo, je pakt de stok op en gooit deze weg, vrolijk rent Filo er achteraan, dit is het kleine beetje vreugde waar je de laatste tijd erg blij mee bent, meteen komen de gedachten weer bij je bovendrijven aan de dag dat je samen met Milo bent gaan kijken bij een boerderij om een puppy te adopteren, er was een boer in de buurt die een nestje Bordercollies had die weg mochten, Filo was de eerste uit het nestje dat je opviel door dat deze de kleinste was.  "Das ons kleine Filo, ze heeft iets wat groei achterstand maar is verder helemaal gezond." Had de boer gezegd. "Dat is toch leuk Miel? Milo en Filo?!" Milo zag er ook de humor wel van in en zodoende is kleine Filo die ondertussen niet meer zo heel klein is met jullie mee naar huis gegaan. Filo is echt een knuffelkont en op dit moment jou beste vriendin, of althans zo voelt het voor jou. 

Na een goeie 30 minuten buiten te zijn geweest is het wel weer tijd om naar huis te gaan, voor de poort van het bos wordt Filo weer aangelijnd en loop  je langzaam terug naar huis, thuis aangekomen staat de auto van Milo op de oprit, hem had je nog niet thuis verwacht, je draaide de voordeur open en stapt naar binnen, als je daar staat maakt je die riem van Filo los die meteen de woonkamer in schiet. "Ho ho rustig maatje." Zo vult de stem van Milo de leegte in het huis. Zelf hang je je inmiddels niet meer waterdichte jas over de verwarming om te drogen en zet je je schoenen daar onder. "Jou had ik nog niet thuis verwacht." Zeg je tegen Milo als je zelf de woonkamer in komt lopen. "Ja ik voelde me echt niet goed vandaag , ik dacht ik kan maar beter naar huis gaan. Wat zie jij er uit trouwens je bent helemaal doorweekt, ga jij maar snel onder de warme douche voor dat je straks ook ziek wordt." Zonder verder nog woorden te wisselen loop je de trap op naar boven, je loopt naar de slaapkamer om drogen kleren en schoon ondergoed te pakken, daarna loop je de badkamer in waar je alvast de douche aanzet zodat deze warm kan worden. Je kleed je uit en legt je natte kleren op een hoopje in de hoek van de badkamer. Zodra je het glas van de douchecabine ziet beslaan stap je onder de douche, vlug was je je haren en jezelf, op dagen dat je je zo voelt zo als nu zou je het liefste huilend bij je moeder gaan liggen maar die optie is er helaas al een aantal jaar niet meer. Na haar overlijden is Milo er wel altijd voor je geweest en nu voel je je meteen schuldig over de nare gedachten die je net over hem hebt gehad, het liefste had je toch gehoopt dat je een keer in tranen uit kon barsten, maar dit heb je jezelf over de jaren heen afgeleerd, huilen is voor mensen die zwak zijn en jij was niet zwak. Deze woorden laat je nog een paar keer door je hoofd rollen. In het tonen van emoties ben je nooit goed geweest laat staan om er over te praten met andere, Milo kon altijd aan je zien of er iets was en dat kon jij dan altijd ontkennen tot dat hij er een beetje achter kwam hoe hij er op moest inspelen. Het is dan ook zo raar dat hij nu niks heeft gemerkt de laatste paar dagen, ach hoe kan hij ook hij is namelijk meer weg dan dat hij thuis is geweest. Na 10 minuten draai je de kraan dicht en droogt je af, als je weer drogenkleren aan hebt ruim je je natte spullen allemaal op en vervolgt je weg weer terug naar beneden naar de woonkamer waar je hoopt dat je wat tijd met Milo kan door brengen. 

Milo ligt beneden op de bank tv te kijken. "Wil je zo samen wat kijken?" Vraag je zacht aan hem. "Ja tuurlijk, wat wil je kijken?" "Filmpje op Netflix?" "Ja geen probleem, zet maar wat op dan kom ik zo weer terug ik ga toch even wat innemen, misschien dat ik me dan straks weer wat beter voel." Milo staat op en geeft jou de afstandsbediening, in zijn voorbij gang heeft hij je een kus op je voorhoofd, hierdoor voel je je dat dit echt niet jou dag is, je zucht hoorbaar en laat je dan op de bank vallen om een film uit te zoeken. Je kiest een Nederlandse film uit, je hebt niet zo heel veel zin in dat je het hele verhaal moet volgen door te kijken, Sneek week leek je wel een leuke film. Je hebt deze al klaar staan als Milo weer de kamer in komt, hij komt naast je op de bank zitten. "Zet maar aan, ben benieuwd wat we gaan kijken." Je drukt op start en de film is totaal niet wat je verwacht had, Filo is ondertussen tegen je aankomen liggen op de bank, vaak doet ze dit als ze merkt dat je niet lekker in je vel zit. "Moet die natte hond op de bank?" Vraagt Milo iets wat geïrriteerd. "Ze doet toch verder niks, die bank neem je zo af met een doekje daarom hebben we een lerenbank genomen." Zeg je quasi geïrriteerd terug. "Normaal heb je er ook geen problemen mee, toch?" Milo haalt hoorbaar zijn neus op. "Tis niet de hond he waar je geïrriteerd over bent? "Vraag je dan toch voorzichtig. "Nee het is inderdaad niet de hond Y/N waar ik geïrriteerd over ben, maar ik ben het wel een beetje zat dat ik altijd moet vragen of er iets aan de hand is terwijl we al bijna 5 jaar een relatie hebben en we nu al bijna 2 jaar samen wonen." Iets wat geschrokken kijk je hem aan, je zoekt in je hoofd naar de juisten woorden maar kan deze niet vinden. Milo legt een hand op je bovenbeen. Dit zorgt ervoor dat je merkt dat hij het wel goed bedoeld. "Ik weet het allemaal even niet meer zo goed Miel, ik voel me de afgelopen tijd toch heel erg alleen, jij bent vaak weg voor optredens en met de jongens om op te nemen en dan blijf ik hier achter." "Ja ik weet het lieverd en dat spijt mij ook dat ik zo vaak weg ben. Ik zal binnenkort even aan de jongens vragen of ik er even een weekje tussenuit kan, dan kunnen we samen weer wat tijd door brengen want ik heb het idee dat we anders uit elkaar gaan groeien, ik wil dit liever samen oplossen dan dat we allebei weer helemaal opnieuw moeten beginnen." De lieve woorden van Milo zorgen dan uiteindelijk toch voor de tranen in je ogen, deze kan je goed verbergen maar niet goed genoeg dat ze ongezien blijven. Milo staat zijn arm om je heen en trekt je tegen hem aan op de bank, je laat je hoofd op zijn schouder rusten terwijl hij met zijn andere hand zacht langs je haar strijkt, je krijgt kusjes op je hoofd van hem. "Het komt allemaal wel weer goed Y/N, zolang wij samen zijn kunnen we alle problemen oplossen, ik ga mijn best doen meer tijd voor je vrij te maken en dan gaan wij er samen aan werken om weer helemaal gek te worden op elkaar." Fluistert hij lief. 

A/N Sorry dat ik echt al weken niks meer aan dit boek heb gedaan, ik ben zelf net verhuist naar mijn eigen woning en dit heeft meer tijd in beslag genomen dan dat ik had verwacht. Ook gaat het momenteel niet zo super goed met mij, ik ben zelf erg moe en schommel heel erg tussen mijn emoties vandaar dat dit hoofdstuk misschien een beetje depri overkomt. Maak jullie verder geen zorgen om mij ik kom er zeker wel weer overheen. Er komen in de toekomst zeker weer wat meer vrolijke verhalen aan. Ik probeer langzaam aan het schrijven weer een beetje op te pakken maar ik kon even de tijd en inspiratie niet meer vinden.