Bankzitters Imagine.

46.Matthy

POV Matthy:

Deze December voel niet aan als de jaren daar voor, het voelde sfeerloos en verplicht, de eerste kerstdag naar mijn ouders om voor de zoveelste keer met ze alle aan de gourmet te zitten en de eeuwige zelfde verhalen aan te moeten horen, de 2de kerstdag verplicht naar andere familieleden die je het hele jaar door misschien een keer op een verjaardag bent tegen gekomen en waarvan je niet meer weet wie wie is maar ik gewoon maar aardig doe om het van me verwacht word. De dagen die erna komen moeten we net als iedereen werken aangezien we bezig zijn met een lange video wordt er van iedereen inzet verwacht.

Nogal hangover laat ik mij achter me bureau vallen en zet zijn headset op, ik probeer mezelf er toe te zetten om iets te gaan doen, zeker omdat ik al geruim een uur te laat ben probeer ik dit te verdoezelen door bezig te lijken. "Matt kan jij die audio bestanden even doorsturen?" Ik hoor de stem van Raoul ergens in de verte en kijk wat verdwaast op. "Wat zei je?" Zeg ik terwijl in mijn headset aan één kant van mijn oor af schuif, Raoul herhaalt zich zelf en ik doe meteen wat hij vraagt, hierna is mijn concertatie ook meteen weer weg, ik pak mijn mobiel en heb op aanraden van mijn broers Tinder nog maar weer is een kans gegeven, ik kijk wat kieskeurig naar de profielen die ik voorbij zie komen en swipe het grootste gedeelte dan ook weg, als ik uiteindelijk een keer een match heb probeer ik met haar meteen een gesprek te beginnen. 

POV y/n:

"Dat is Matthy van de Bankzitters! Je moet hem echt een like geven hij is zo cute!" Ik rol met mijn ogen als mijn zusjes naast me beginnen te schreeuwen. "Alsof ik ooit kans maak bij hem.." Mijn mobiel wordt uit mijn handen getrokken en voor dat ik het weet ben ik met hem gematched. "Wat als dit profiel nep is?" Vraag ik. "Nee, dat zou echt stom zijn." Zegt Yara. Yara is mijn jongste zusje, ze is 13 en begrijpt sommige dingen nog niet helemaal. Isa mijn andere zusje kijkt bedenkelijk. "Zeg wat je denkt!" Zeg ik tegen haar. "Je moet hem iets vragen waarvan je zeker weet dat alleen hij het kan weten." Ik geef haar mijn mobiel "Praat jij maar dan, ik heb geen idee wat ik hem zou moeten vragen want ik kijk niet naar die rotzooi die jullie kijken." "Nee tuurlijk niet en daarom ga je mee naar hun concert." "Ook alleen maar omdat mam en pap willen dat ik jullie er heen rij, dan kan ik net zo goed toch ook mee gaan." Beiden mijn zusjes beginnen te lachen. Ik zie de vingers van Isa over mijn scherm schieten, ik kan niks met haar mee lezen want het gaat allemaal zo snel. "Dit is Matthy!" Ze houdt mijn mobiel in de lucht en springt op van de bank. "Echt?!" Ik trek mijn mobiel uit haar handen en zie dat ze hem wat vragen heeft gesteld, hoe ze weet dat het de echte Matthy is verbaast me maar ik wil haar best geloven. 

Vanaf eerste kerstdag ben ik aan het chatten met Matthy en eerlijk gezegd vind ik hem wel heel aardig, het is jammer dat hij niet heel dichtbij woont maar zijn kantoor zit in de buurt van waar ik woon en werk. Als ik woensdag uit mijn werk kom besluit ik om een andere route naar huis te fietsen zodat ik langs hun kantoor kan fietsen. Het mag dan misschien 10 minuten omrijden zijn ik ben erg benieuwd wat ik kan verwachten. Op het moment dat ik bijna in de buurt ben stap ik van mijn fiets af en loop ik richting het gebouw. In de verte zie ik 2 jongens praten met elkaar. Ik loop langs en doe alsof ik aan het bellen ben om een ongemakkelijke situatie te voor komen. "Dus ik zei tegen Milo dat hij dik was en niet zoveel moest eten en ons ook is een kans moest geven om iets te winnen." Hoor ik één van de jongens zeggen met een Brabants accent  . Ik zie Matthy staan naast een klein jongen met bruin haar en loop langs, ik bedenk me ineens dat ik iets weet om te zeggen om te kijken of er een reactie van af komt. "Nee Yara maak je niet druk ik ben er wel op tijd 13 Januari, ja ja ik weet dat je er om 3 uur moet zijn." Snel loop ik door en ik zie ze meteen naar mij kijken, ik draai me even om en heb oogcontact met Matthy en wat ongemakkelijk zwaai ik naar hem. 

POV Matthy:

Ik sta buiten met Robbie te praten als er iemand langs komt lopen druk bellend naast haar fiets, eerst geeft ik er niet heel veel aandacht aan omdat ik in gesprek ben met Robbie maar na dat ik nog een keer naar haar kijk zie ik wie ze is, Robbie ratelt door terwijl ik hem eigenlijk niet meer versta, ik hoor dat hij iets zegt maar wat hij zegt komt niet bij me binnen. Als ze zegt dat ze 13 Januari om 3 uur ergens moet zijn is Robbie ook ineens stil, we kijken naar haar in haar voorbij gang en ze draait zich nog even om, ik heb oogcontact met haar en ze zwaait naar me, ik steek mijn hand op en ben eerlijk gezegd blij dat ze daarna meteen doorloopt. "Wie was dat?" Vraagt Robbie met een opgetrokken wenkbrauw. "Geen idee." Lieg ik tegen hem. "Ze zwaaide naar je! Kom op Matt wat  heb jij te verbergen?" "Niks ik heb geen idee wie het is." "Ik geloof er niks van." Ik haal mijn schouders op.