Bankzitters Imagine.

45.Raoul

A/N: Dit hele hoofdstuk zal vanuit Raoul zijn pov geschreven zijn, also dit is de Kerstspecial! 

POV Raoul:

Ik rij nog even snel naar de winkel om de laatste spullen in huis te halen voor het kerstdiner, ik heb voor eerste kerstdag de familie van y/n uitgenodigd, ik vond dat dit na 3 jaar samen wonen wel eens tijd was dat ik voor hun zou koken na dat wij al die tijd bij hun zijn geweest. Bij de supermarkt ren ik bijna door de paden heen opzoek naar de kruiden die ik dacht dat ik nog thuis had staan maar deze bleken op te zijn. Met een mandje vol loop ik naar de zelfscan waar ik in mijn haast onhandig mijn slagroom uit mijn handen vallen. "Shit." Mompel ik terwijl er een medewerker naar mijn toe komt lopen. "Sorry, moet ik het opruimen?" Vraag ik aan hem. "Komt goed meneer, wilt u een nieuwe? Dan zorg ik er voor dat mijn collega die even komt brengen." Ik knik en de jongen vraagt via zijn oortje of iemand een nieuwe komt brengen, binnen 2 minuten komt er iemand aanlopen en krijg ik een nieuwe aangegeven. "Bedankt." Ze ik terwijl ik me een beetje beschaamd voel. Ik reken af en snel de winkel uit. 

Als ik thuis kom ga ik meteen de keuken in, y/n is nog wat laten kerstcadeaus halen in de stad dus ik kan alvast rustig aan de soep beginnen die ik als voorgerecht wil gaan maken, als ik alles gesneden heb en de soep op staat ga ik op zoek naar mijn staafmixer. Dit is struikelblok 1 al ik heb deze een week geleden weg gegooid omdat deze voor kortsluiting zorgde, ik bel y/n om te vragen of ze nieuwe wil mee nemen en dat ze dan ook te lang weg moet blijven. De rest van mijn gerechten gaat ook niet zo als ik wil en als y/n terug komt van het winkelen ben ik aardig gestrestst. "Hoe laat komt je familie want ik heb echt het idee dat ik het nooit allemaal optijd ga af krijgen. Ik zie haar op de recepten kijken en ze lacht. "Je had ook een kant en klare ijstaart kunnen halen hé Roel, of koffie met een taartje waren ook al blij mee geweest." "Ik wil niet over komen alsof ik me er makkelijk vanaf wilde maken, zeker niet na dat ik al jaren over mijn kookkunsten aan het opscheppen ben." Ze lacht weer. "Ik kom je straks wel helpen als iedereen binnen is, ik denk dat ze er met een uurtje wel zijn, denk je dat je dan zelf ook omgekleed kan zijn." Ik wil hier op ingaan maar kijk dan naar mijn kleding en zie de vlekken die ik er op gemaakt heb, had ik toch maar een schort omgedaan. 

1 uur voor y/n haar familie er zijn stap ik snel nog even onder de douche en maak ik me klaar, eerlijk gezegd ben ik erg teleurgesteld in mezelf op het moment maar ik doe mijn best om dit niet te laten merken, als ik mezelf nog een keer in de spiegel bekijk en schud ik mijn hoofd, waarom moest ik dan ook zo moeilijk doen, ik had beloofd alles vers te maken en tot nu toe is er geen 1 recept geweest waar alles in 1x goed ging, ik zucht als ik de bel hoor gaan. "Kom op Roel het komt wel goed en anders kunnen we altijd nog Chinees bestellen." Mompel ik tegen mezelf. In de gang hoor ik de stemmen van y//n haar ouders en haar broertje en zusje, ik begroet ze als beneden ben, ik krijg een fles wijn in mijn handen gedrukt. "Voor bij het eten, ik ben benieuwd wat je er van gemaakt hebt." "Bedankt pap." Zeg ik als ik de fles van haar vader aan neem. Snel duik ik weer de keuken om om alles klaar te maken om aan tafel te gaan, het duurt nu vast ook niet meer lang voor dat haar opa en oma hier zijn en dan wil ik eigenlijk wel al klaar zijn met de soep voor het voorgerecht. 

Als iedereen binnen aan tafel zit ben ik haastig opzoek naar een dienblad, er vallen wat pannen uit de kast en ik hoor iemand lukt het? Naar mij roepen. Met trillende handen zet ik het dienblad even later op tafel en serveer de soep uit, ik neem dan plaats naast y/n aan tafel. "Ik mag hopen dat het jullie in de smaak valt. Eetsmakelijk." Zeg ik, iedereen begint te eten en ik krijg al snel een compliment van haar oma. "Wat een lekkere soep jongen, heb je deze helemaal zelf gemaakt?" "Uhm ja.." Mijn antwoord is wat voorzichtig ik wil niet op de zaken vooruit lopen stel dat er straks nog wat mis gaat. "Roel is een hele goede kok oma." Zegt y/n terwijl ze even haar hand op die van mij legt en er in knijpt. "Alleen Roel is soms een beetje eigenwijs als hij niet om hulp vraagt." Voegt ze er aan toe. "Dat zijn alle mannen, zelfs je opa weet het altijd beter." We lachen om haar grap maar stiekem weet ik dat y/n bedoeld dat ik haar misschien om hulp moest vragen, maar ik wilde zo graag indruk maken. 

"Misschien dat je me straks even kunt helpen als je wilt y/n? Ik moet nog wat kleine dingen doen aan het hoofdgerecht en aan het toetje." Vraag ik uiteindelijk als ik samen met haar in de keuken sta om de soep kommen in de vaatwasser te zetten. "Ik dacht dat je het nooit zou vragen." Ze lacht naar me en ik zucht even. "Ja ik wilde zo graag indruk maken en alles zelf doen maar ik denk dat ik veel eerder je hulp had moeten vragen." Ik krijg een kus op mijn wang. "Geeft niet, ik wist hoeveel dit voor je betekende maar weet dat je nooit alleen bent Roelie en dat ik je altijd graag help, daarvoor hoe je je niet te schamen, je weet dat ik zulke dingen voor jou graag doe." Ik geef haar een kus, ze komt me de rest van de avond in de keuken helpen en we hebben het samen erg naar ons zin, haar familie vind mijn gerechten erg lekker en ik voel me voldaan als iedereen aan het einde van de avond mij bedankt voor het eten. "Zonder jou had ik het niet gekund y/n, dankjewel!" Ik geef haar een kus en ze lacht naar me.