ŞOFÖR-yarı texting. +18

0.09

73 bin✨

Fındık zamanı olduğu için yorgun oluyorum ve bölüm atmayı unutuyorum, geç geldiği için kusuruma bakmayın <3

Oy verip yorum yapmayı unutmayıın<3

Kitap kapağı için bana ulaşır mısınız?

🌹🌹🌹

Derslerim bittikten sonra dışarı çıktım ve Eflan'ı aradım.

"Nerdesin? Çıktım ben."

"Aşkım benim dersim erken bitti. Eve geldim yemek hazırlıyorum şuan. Fatih evde de." diyince imayla sırıttım. "Anladım. Siz şey edin o zaman."

"Açelya!"

"Tamam ya bir şey demedim." dedim gülmemek için kendimi zor tutarken. "Hadi kapatıyorum ben. Senden direkt eve."

"Tamam anneciğim." dedim alayla gülerken.

Telefonu kapattığımızda karşıdan gelen Çağatay'la duraksarken ona zorlukla gülümsedim.

"Çağatay?" dedim yüzüne bakarken.

Gülümsedi bana. "Merhaba." dedi yüzüme mahcubiyetle bakarken. "Açelya ben düşündüm de, sen öyle söyleyince..." duraksadı. Merakla onu dinlemeye devam ettiğimde konuşmaya devam etti.

"Ben arkadaş kalmak istiyorum."

Gözlerimi etrafta gezdirdim. "Çağatay, arkadaş olmamız bana olan hislerini değiştirecek mi?" diye sorduğumda kafasını eğdi. "Bende öyle tahmin etmiştim."

Tek omzumdan düşen çantamın sapını tutarken, Çağatay'ın gözleri arkamda bir yerde duraksayınca arkamı dönüp baktığı yere baktım.

Doruk?

Doruk durdurduğu arabadan hızla inip, bizim olduğumuz tarafa baktı. Rahat bir nefes verir gibi bir hal alırken, elini kapıya yasladı.

"Bu adamı geçen sizin evin orda da görmüştüm." diyen Çağatay'la ona döndüm. "Soförüm." diye mırıldandım.

Gülümsedi. "Gitmenin zamanı geldi o zaman." diyince ona gülümsedim. "Evet. Görüşürüz." dediğimde güldü. "Gerçekten görüşürüz müyüz, Açelya?" diye sorunca ortamdaki duygusallık hissiyle gözlerim dolmuştu.

Bunu görünce bana son kez gülümsedi ve arkasını dönüp yürümeye başladı. Arkasından iç çekerken arkamı dönüp arabaya doğru yürüdüm.

Arabanın yanına geldiğimde, bakışları beni buldu. Yüzümde ne gördüyse artık, hızlı adımlarla yanıma geldi ve avuç içeriyle yüzümü avuçlarının içine aldı.

"Neyin var? Bir şey mi söyledi o dallama?" endişeyle karışık meraklı sesiyle duraksadım.

Kendime gelince ondan ve ellerinden kurtulmak için bir adım geriye gideceğim esnada onun bana bir adım atıp dibime girmesiyle yutkunmuştum.

"Gül kokulu, konuş benimle." dedi gözlerime bakarken.

Onun bu hali beni şoktan şoka sokarken, konuştum. "Bir şey yok, Doruk abi." ardından ellerini yüzümden ittim.

"Tek gideceğimi söylemiştim."

Az önceki garip havadan çıkmak için gözlerini benden kaçırdıktan sonra etrafa bakarken konuştu.

"Yolumun üstüydü." dedi.

"Pekala, buraya kadar gelmişsin eve götür beni o zaman." dediğimde kaşlarını çattı. "Şoförünüm ben senin, nereye gideceksen benim getirip götürmem gerekiyor."