BEYAZ FREZYA

07 - GÜVENME DUYGUSU

Selamlar güzellerim. 🤎

Günlerdir Aot izlemeye daldığımdan buraya odaklanamadım, kusura bakmayın 🙃

Hoşgeldiniz yedinci bölüme. İyi okumalar 🤍

Göz yaşlarını saklmaya çalışma, bırak aksınlar, sel olsunlar. Hayal kırıklıkların o sele kapılıp gitsin.

"5 yaşında yetimhaneye bırakılmış, yedi yaşında kaçmış oradan. 13 yaşına kadar sokaklarda büyümüş. Sonrasında Fatih Karaca bulmuş, acımış, evine almış, büyütmüş."

Efil, pür dikkat bir şekilde Yasin'in söylediklerini dinledikten sonra, "nasıl bulmuş?" diye sordu merakla. "Ve neden kaçmış?"

"O kadarını bilmiyorum." Yasin, mavi gözlerini masanın üzerindeki dosyadan ayırıp Efil'e çevirdi. "Fatih Karaca on sekiz sene öncesine kadar evliymiş ve o evlilikten bir oğlu olmuş." Ellerini masanın üzerine koyup parmaklarını birbirlerine kenetledi. "2004 yılında kendisinin kullandığı araba kaza yapmış. Karısı ve oğlu o kazada ölmüş."

Efil yutkundu. Gözlerini kaçırarak sustu ve dinlemeye devam etti.

"Zengin bir adammış," diye devam etti Yasin. "Fakat ailesini kaybedince tüm servetini yetiştirme yurtlarına, LÖSEV gibi çeşitli kurumlara bağışlamış. Anlaşılan ailesinden sonra yaşamaya layık görmemiş kendini. Küçük bir barakada, insanlardan uzak yaşamaya başlamış." Nefesini verdi. "Bir gece, kimsesiz çocukların kaldığı bir inşaata gittiğinde Alaz'ı kanlar içinde bulmuş."

Efil'in dudakları şaşkınlıkla aralandı. "Ne?"

"Bir olaya karışmış, bıçaklanmış," dedi Yasin sakinlikle. "Bıçaklanyanlar onu öylece inşaat köşesinde bırakıp gitmiş. Fatih bulduğundaysa ölmek üzereymiş."

Efil duydukları karşısında şoka girmişti. Ağzını açıp tek kelime edemiyor, bu kadar ağır şeyler duymayı beklemiyordu.

Kalbinin çok kısa bir süre titrediğini hissetti fakat o his anında kayboldu. Nedenini bilmiyordu.

"Ben," dedi Efil kuru bir sesle. "Maç günü Arel'i izlemeye gittiğimde bir kız çocuğu vardı yanlarında. Adı..." Durdu. "Serçe. Sanırım adı buydu."

"Onun hakkında da bir şeyler buldum," dedi Yasin. "O da Alaz'la aynı kaderi paylaşan çocuklardan biri. Annesi ve babası o daha bebekken ölmüş. Yetimhaneye de bir akrabası bırakmış, bakmak istememişler. Çok değil, birkaç ay önce, çocukları kaçırıp dinlendiren bir çete kaçırmış kızı. Sokakta mendil satarken Arel bulmuş, Fatih'e getirmiş. O günlerde, Selim Sayman da o çeteye baskın yapmış ve çocukları kurtarmış. Fatih de kızı evlat edinmek istemiş. Şuanda Evlat Edinme Geçici Bakım Sözleşmesi ile yanında o kız. Yani hala resmi olarak kızı değil. "

Efil başını salladı. "Başka neler buldun?"

Yasin alayla güldü. "Sen neler buldun?"

"Ne?"

"Hep ben mi bir şeyler bulacağım?" diye sordu Yasin imalı bir sesle. "Sonuçta sen onlara benden daha yakınsın, öyle değil mi?"

Efil'in bakışları sertleştiğinde, "daha da yakın olacağım," dedi net bir sesle. "Nefeslerinden daha yakın."

EFİL SOYTÜRK