8.𝐓𝐫𝐮𝐬𝐭 𝐦𝐞/•🖇️

16 8 2
                                    

"ඔයාගේ නම මොකද්ද?"

"ලීටා..."

"ලීටා..ඒක කොරියන් නමක් නෙවෙයිනේ.. ඔයා මෙහෙ කෙනෙක් නෙවෙයිද.."

"හ්හ්ම් මං හිතුවා අහයි කියලා ඔයා ඒක.. මේකනේ මගේ අම්මා කොරියන්, තාත්තා ඇමෙරිකන්.."

"අහ්හ්..අනේ ශෝක් එහෙම.."

කෝපි දෙකක් බොන ගමන් හිතේ කලබලේ අඩු වෙන්න අපි දෙන්නා කතා කර කර හිටියා..

"ඔයාගේ නම.."

"මම සෝහී.."

"අදුනගන්න ලැබුන එක සතුටක් සෝහී..ඇත්තටම ඔයාව මට දැන් හම්බුනේ නැත්තන් මම අරුන්ට කෑමක් වෙලයි නවතින්නේ.."

"මොකා..කෑමක්..කාටද.."

"ඔයා දන්නේ නැද්ද..."

"මම මෙහෙ දේවල් වැඩිය දන්නේ නෑ..මම වැඩි හරියක් වැඩ නිසා එළියෙ වෙන දේවල් ඇත්තටම දන්නේ නෑ.."

"ඒ කියන්නේ ඔයා ගොඩක් introvert  කෙනෙක්නේ..මං ඉන්න එක කරදරයක් වෙයිද.."

"අනේ නෑ ලීටා එහෙම නෑ..ඉතින් කියන්නකෝ මොකද්ද උනේ.."

" වැම්පයර්ස්ලා.."

"මොකා.."

මම විනාඩියක් විතර ලීටා දිහා බලන් හිටියා..බය උන පාරට කෙල්ලගේ මොලේ විකාර වෙලාද..

"මං කියන්නද..ඔයා දැන් නිදාගන්න ලීටා.."

"අයියෝ ඇත්ත කියන්නේ.."

මට බකස් ගාලා හිනා ගියා..ඇත්තටම ඒක විහිලුවක්නේ අනේ..වැම්පයර්ස්ලා..මොන පිස්සුද..

"අනේ සෝහී හිනා වෙන්න එපා..මං දන්නවා ඔයා විශ්වාස කරන්නේ නෑ කියලා.."

"හරි හරි වැම්පයර්ස්ලා තමා..ඉතින් මොකෝ කලේ එයාලා.."

"ඒ මනුස්සයගේ ඇස් රතුම රතු පාටයි... ඔයා දන්නේ නැද්ද එයාලගේ ඇස් රතු වෙන්නේ එයාලට බඩගිනි උනාම.. ඒ කියන්නේ ලේ ඕන උනාම..එයා එන්න ඇත්තේ මගේ ලේ බොන්න.."

"ඔයාට හොදට කතා ලියන්න පුලුවන්නේ.."

"ඔය ඉතින් බෑනේ.."

"හ්හ්හ්හ් හරි හරි ලීටා විශ්වාස  කරනව මම ඔයාව..ඒක නෙවෙයි ඔයා කොහෙද ඉන්නේ.."

|•🕸️ÈñgråvêÐ ïñ Ðê§ïrê🖇️♥️Where stories live. Discover now