Bücür// Texting ✓

❀ÖZEL BÖLÜM-2❀

Not: oy verin lütfen.

Not2: eminim birinci not işe yaramayacak o yüzden ikinci not devrede. Oy verin sksmsmsm.

E NE DEMİŞLER, İSTEYENİN BİR GÖZÜ VERMEYENİN İKİ GÖZÜ 😘😘🤪🤪

Hadi iyi okumalar o zaman
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍

~

"Sakın heyecan yapma tamam mı? Emin ol heyecan yapmazsan alırsın!" Alperen'in heyecan yapmayacağını bilmeme rağmen onu yatıştırmaya çalışıyordum. Ondan daha çok heyecanlanan biri varsa şüphesiz ki o kişi bendim. Kazanması için dualar ediyordum.

"Gönül Hoca çağırıyor. Ona baksam iyi olur!" Yanımdan ayrılıp hızla Gönül Hoca'nın yanına gittiğinde onları uzaktan izliyordum sadece. Gönül Hoca bir şeyler anlatıyor, her saniyede Alperen'in kaşları çatılıyordu. Bir sıkıntı vardı belli ki.

Birkaç dakika sonra Alperen halinden memnun olmayan bir tavırla gelip boş boş suratıma baktı.

"Alperen iyi misin?" Kolunu tutup kafamı yukarıya kaldırarak yüzüne baktım. Hâlâ anlamlandıramadığım bir şekilde suratıma bakıyordu. Sanırım aşağıdan sesimi duyuramıyordum. Saçma düşüncem için kendi kendime kızıp düşüncelerimi tekrar Alperen'in üzerinde topladım.

"Bir şey söylemem gerekiyor ama... Vereceğin tepkiden çok korkuyorum." dediğinde sanırım artık kalbimin atış seslerini tüm okul duyuyordu. Alperen ilk defa bu kadar ciddi bir şekilde konuşuyordu. Benim büyük bir tepki vereceğim ne olmuş olabilirdi ki?

Yüzüne daha fazla uzatmayıp söylemesini belli eden bir surat ifadesiyle baktığımda derin bir nefes aldı.

"Yarışma birkaç saat ertelendi!"

Bu muydu yani? Sabahtan beri ağzında eveleyip gevelediği şey bu muydu? Ne olmuş canım birkaç saat ertelendiyse! Ucunda ölüm yoktu ya!

"Ohh. Alperen ben de bir şey oldu sandım!" Elimi kalbime götürüp bastırdım. Şimdi gerçekten rahatlamıştım. Ta ki Alperen'in sözlerini duyana kadar...

"Gönül Hoca sahneye yalnız çıkmayacağımı ve birinin bana eşlik etmesi gerektiğini söyledi!" Kaşlarım havaya kalktığında kimin onunla birlikte şarkı söyleyebileceğini düşünmeye başladım. Ben söyleyebilirdim. Sesimi duyan herkesin ağzı şaşkınlıktan açılıyor, herkes bir bir övgüde bulunuyordu benim sesim için. Ama yapamazdım. Tamam, kendime olan güven sorunum büyük ölçüde azalmıştı ama hâlâ tam olarak özgüvenli bir kız değildim. Alperen zaten benim böyle bir yeteneğimin olduğunu bilmiyordu ki! Yani ben yapamazdım. Başka birini bulmam lazımdı.

"Yani senin yanında şarkı söyleyecek başka birini mi bulmamız lazım?" diye sorduğunda dudaklarını birbirine bastırıp kafasınız olumsuzca salladı.

"Özge... Gönül Hoca Özge'yi seçmiş. Birazdan prova yapacağız!" dediğinde kalbimin sıkıştığına yemin edebilirdim. Hani şu taş gibi kız olan Özge... Erkeklerin koridorda peşinden ayrılmadığı... Hatta bazılarının arkasından 'at gibi kız' dedikleri Özge...