Demon Slayer 🍃Acı Hissedilmeyi Talep Eder 🍃 Sanemi x oc (DÜZENLENİYOR)

🍃Her Zaman Konuşacak Bir Şey Vardır

Bir ay sonra :

Ena :

Bir kaç hafta önce ilaç geliştirmiştim. İlaç henüz yapım aşamasında ancak test edilmeye değer bir gelişme kaydettiğim düşünüyordum. İlacı Giyuu Tomioka 'nın üstünde denedim. Herhangi bir olumsuzluk göstermedi. Ama çok da faydalı olduğunu söyleyemem. Sadece bir süre hastalığın ilerlemesini yavaşlattığını sağlayabildim. Benim istediğim bu değil. bana daha fazlası gerek!

Çok çalıştım ve çalışmaya da devam ediyorum. Ya iyileşecek ya da iyileşecek başka olur yanı yok! Her şey buna bağlı.Her şey benim elimde. Hata yapma lüksüm yok. Bu ilacı biraz daha geliştirmiştirmeyi tamamlamıştım bugün. Olası etkileri akciğerleri toparlayabilmesini sağlamak. Bunu halledersem eğer hastalığın en ölümcül yanlarından birisini yok etmiş olacağım. En son yaptığım çalışmada herhangi bir aksilik olmadığı için olanın üstüme bir takım daha çalışma ekledim. Bu gün yine o ilacı Giyuu tomioka'nun üstünde deneyeceğiz. Bu aiamarın çoğunda aoi-chan hep benim yanımda oldu. Bazen o da bana fikir verebiliyor. Bitkiler üzerinde büyük bir bilgisi var. Tabi ben sadece modern tıbbı bildiğim için geçmişte ilaçlar bitki özlerinden yapıldığından bunlara çok hakim değilim ne yazık ki. Bu yüzden ara sıra ondan yardım alıyorum.

Ben bütün bunları düşünürken yemek molası vermiştim. Bahçede oturmuş yemeğimi yiyordum. Derken bir anda aklıma Sanemi-kun geldi ve tüm iştahım kesili verdi.

Son konuşmamızdan bu yana hiç konuşmamıştık. Zaten son konuşmamızın da iyi bittiği söylenemez. Aslında sonrasında benimle konuşmak için beş belki de altı defa yanıma geldi ancak ben her defasında kaçtım. Sanırım onunla yüzyüze gelmeye utanıp korkuyorum. Karşılıksız bir aşka sahibim sonuçta.

Kafama ister istemez çok takıyorum... Onu önemsiyorum. Ancak gerçekten tarif edemediğim bir kızgınlık ve öfke de besliyorum içimde. Duygularımı açtığımda çok kabaydı sonrasında da öyle oldu.

Ama sürekli benim açımdan düşünüyorum. Onun hayatında yaşadığı şeyler çevresine karşı kaba davranmasını ve kalın bir duvar örmesine sebep olmuş.

Ama insan yine de özür dileme nezaketini gösterir bence...

Kes sesini ena! Senin bundan dolayı yakınma lüksün yok. O seninle konuşmak istedi ama sen sürekli ondan kaçtın. Belki özür dileyecekti konuşmak istediği zamanlarda. Nerden bilyorsun?

Ufffff benim de bir dediğim ikincisi tutmuyor!

Her neyse çok oyalandım artık gidip şu ilacı giyuu Tomioka'ya vermeliyim.

Çalışmak için labaratuvara inerken koridorda uzaktan bir silüet görmem ile duraksamam bir oldu.

Sanemi-kun gördüm. aoi - chan ile bir şeyler konuşuyordu. Aoi-chan beni işaret ettikten sonra Sanemi-kun'un beni sorduğunu anladım. Her seferinde böyle uzaktan birbirimizi görüyoruz ancak o bana yetişmeden ben bir şekilde kaçıyordum.

Bana doğru gelmeye başladı ve bende panikleyip gitmeye çalıştım. Onun yüzüne bakmaya utanıyorum. Ne yapabilirim? Kaçmaktan başka seçenek mi var?

Ben hızlı adımlarla yatak odama doğru yöneldim.

(Sanemi) - ena!

Bana seslendi. Kahretsin, hala peşimden geliyor! Önceki seferlerde benim gittiğimi görünce peşimden gelmezdi.

Dursam mı?... Hayır çok utanç verici! Durup ne diyeceğim?

Adımlarımı hızlandırdım. Yirmi adım uzaktaki odama yaklaşmak yarım saatimi almış gibi hissediyorum. Odama hızlıca girip kapıyı kapadım.