Demon Slayer 🍃Acı Hissedilmeyi Talep Eder 🍃 Sanemi x oc (DÜZENLENİYOR)

🍃Hala Geç Değil

Ena:

(Ena) - kendinizi daha hissediyor musunuz Tomioka-san?

Başıyla onay verdi.

(Ena) - göğsünüzde herhangi bir ağrı var mı?

(Giyuu) - hayır.

(Ena) - nefes almakta zorlanıyor musunuz peki?

(Giyuu) - evet ama eskisi gibi değil.

Gülümseyerek konuştum.

(Ena) - Kendinizi zorlamadığınız sürece uzun ve sağlıklı bir hayat süremeniz için elimden gelen her şeyi yapacağım. Yakında hiç bir sorununuz kalmayacak.

(Himiko) - Şükürler olsun.

Tomioka-san'a eşi onun elini tutup öperken mutluktan ağlıyordu.

Kendisi Tomioka-san'ın kalan birkaç yıllık örüne rağmen onun hayat arkadaşı olan, kocaman kalbi olan bir kadın kendisi. Aralarında saygı duyulması bir bağ var.

(Ena) - hastanede kalmaya devam etmeniz gerekiyor ama en kısa sürede sizi taburcu edeceğime emin olabilirsiniz.

(Giyuu) -(yüzünde güzel bir tebessümle) Teşekkür ederim.

(Ena) - Bir saat sonra tekrar kontrole geleceğim. O zamana kadar uyuyup dinlenmeye çalışın lütfen.

Uzun emekerinin sonucu Tomioka-san iyileşiyordu. Sanemi ile ayrıldıktan birkaç ay sonra ilacı hazırlayıp bitirmiştim. Sonuçta ilacı hazırlamamın tek sebebi Sanemi değildi.

Onu kurtaramsam bile başkalarının hayatlarına dokumabildim.

Odama gidiyordum ki koridorda uzun süredir görmediğim o yüz ile karşılaştım ama o yüz eskisi gibi değildi. Çok soluk bir teni vardı. Gözleri yorgundu.

Neden geldi? hastalık vücudunu etkilemeye mi başladı? O yüzden mi bur-

(Sanemi) - (gözü kararır ve duvardan destek alırken öksürmeye başalar) Ena... (kan kusmaya başlar)

Gördüğüm mazaryala hemen yanına ulaşmak için koştum.
Ben yanına yetiştiğimden neyseki o düşmeden yanına koşup onu tuttum.

Gözlerim sayısız kez, daha kötü sayabileceğim manzaralarla karşılaştı fakat ilk defa böylesine kötü hissettim. Sanki Sanemi'nin değil de beni ciğerim parçalanıyor gibi. Elleri titriyor ve ne yapacağım konusunda kararsız kaldım. En sonunda akıl edip avazım çıktığı kadar bağırdım.

(Ena) - AOİ-CHAN! BURAYA BİR KAÇ KİŞİYLE BERABER SEDYE GETİR! ÇABUK OL!

Tekrar sanemi'ye baktım. Bayılmasına rağmen ağzından hala kan geliyordu. Boğazına kan kaçmaması için başın yan çevirdim.

Sonunda aoi-chan yanında yardım ile beraber gelmişti.

Bir süre sonra ~

Durumu kontrol altına almıştık. Birkaç saat onu uyutmaya ve toparlanmasına yetecek kadar ilaç verdim.

O kadar uzun süre ağlamışım ki artık gözlerim acıyordu.

Yakında uyanır.

...

İlacı bitirdim ben... Şimdi o uyurken ilacı ona versem... Ama şimdi yaptıktan sonra diğer dozları nasıl yapacağım? Bir kere ilacı ona vermem ile hastalığı geçmeyecek...

...

Belki sonrasında ilacı vermek için başka fırsatlar elde ederim... En azından düzenli olarak ilaç vermesem de bir süre hastalığın ilerleyişini durdurabilirim...

Yapacağım ... Zaten ayrıyız. Bu yüzden bana kızması bir şey ifade etmez...

O uyanmadan ilacı ona vermeliyim.

İlacı alıp şırıngayı doldurdum. Dozunu kontrol ederken ;

(Sanemi) - Ena ...

U-uyandı mı?

Yorgun gözleriyle bana bakıyordu.

(Sanemi) - Ağladın mı sen?

Gözlerini ondan kaçırdım. Sıradan bir ilaç gibi onu kandırıp versem...tanrım, sadece onu iyileştirmek istiyorum ama düşündüğüm yalanlara bak.

Bir şeylerle uğraşıyormuş gibi yapmaya başladım ki yüzümü görmesin.

(Ena) - U-uyandın demek...

Sırtım ona dönüktür bu yüzden ne yaptığını göremiyordum. Cevap vermedi.

(Ena) - çok hasta olduğun için buraya gelmiş olmamalısın. Sana kısa süreliğine iyi gelecek bir ilaç vereceğim ve hast-

(Sanemi) - Öleceğimi düşündüm.

Sakin bir tonda bunu söylemişti. Dönüp ona baktım.

(Sanemi) - Öleceğimi düşündüğüm için... Son kez seni görmek istedim... Gelmenin tek sebebi buydu... Kendim için gelmedim.

Gözlerim yine dolmaya başlamıştı. Elini tutmam için uzatmıştı.

(Sanemi) - seni özledim...

Tekrar göz yaşım akmaya başlarken ben elini tutmuştum.

Elimi öptü...

Kalbimin bu hızlı atşını yaşamayalı o kadar çok olmuştu ki... Bu güzel hissi yaşamayı o kadar çok özledim ki..

(Sanemi) - Seni yüzüstü bıraktığım için... Gözyaşlarının sebebi olduğum için özür dilerim.

(Ena) - Sanemi...

Derin bir nefes aldım ve sesimin titremesine olabildiğince engel olmaya çalışarak konuştum.

(Ena) - Hala gecikmiş sayılmayız... Tedavi olabilirsin...iyileşebilrsin...

Sanemi elimi yavaşça bıraktı ve yüzün benden çevirdi. Konuşmak istemediğini anlamıştım.

(Ena) - (burun çeker) Birkaç saate bir şeyin kalmaz. Bir süre sıkıntı çekmeden rahat edeceksin verdiğim ilaçlarla. Yakında Taburcu olup çıkarsın... Geçmiş olsun.

Odadan gözyaşlarıma beraber çıktım.

Selam!

Nabersiniz?

Kısa bri bölüm oldu. Ama uzatsaysım da aşırı uzun olacaktı bu yüzden düşündüğüm şeyi bir sonraki bölüme sarkıtmak istedim.

Neyse!

Okuduğunuz için tenkyuverymucuk aşkitoşkolarım!
💓💖❤️💞💗💋💕

Oyalayıp yorum yaparsanız çok memnun olurum.

Behlül kaçar! Bb👋👋