Demon Slayer 🍃Acı Hissedilmeyi Talep Eder 🍃 Sanemi x oc (DÜZENLENİYOR)

🍃Sohbet

Ena:

Sanemi-kun ile bir restorantta girmiştik. Çok sessiz, ben konuşmadığım sürece de konuşmuyor.

Nasıl bir iş aldım başıma!? Karşımda birisi böyle sessiz bir şekilde otururken çok panikliyorum. Ne söyleyeceğimi ya da ne yapacağımı hiç bilmiyorum.

Sanemi-kun bir şey yemiyeceğini, sadece sıcak bir çay alacağını söylemişti. Bende ona uydum ve aynı siparişi verdim.

Sparişi sessiz bir şekilde bekliyorduk. O benim aksine hiç gerilmiş gözükmüyor. Çok rahat.

ŞU ZAMANA KADAR KİM BİLİR KAÇ ERKEKLE RANDEVULAŞTIM AMA KASINTI OLAN TARAF HİÇ BEN OLMADIM! NEDEN BU KADAR GERİLİYORUM?!

(Sanemi) - seni hiç kelebek köşkünde görmemiştim. Demek orada başhekimsin.

YOK ARTIK İLK DEFA O KONU BAŞLATTI! RAHAT DAVRAN RAHAT DAVRAN! KENDİNE GEL! NE GERİLİYORSUN? GERİLECEK BİR ŞEY YOK! RANDEVU BİLE DEĞİL BU!

(ena) - Evet, Birkaç ay önce başladım...

Aynen böyle rahat cevaplar! Konuyu devam ettir!

(ena) - sanemi - kun siz sık sık kelebek köşküne uğruyorsunuz değil mi?... Söylediğinizde bunu çıkardım...yanılıyor muyum yoksa?

(Sanemi) - arada sırada uğrarım... Ama sağlık problemleri için değil.

(ena) - ne için peki? ... Yani durduk yere bir insanın hastaneyi görmeye gelmesi biraz... Tuhaf...

O esnada çaylarımız gelmişti. Ben de konuştukça gerginliğimin yok olduğunu hissediyordum.

Sanemi-kun'un sorduğum sorudan sonra yünde buruk bir gülümseme oluştu.

(Sanemi) - zamanında orada çok değer verdiğim bir insan ile geçirdiğim çok fazla anıya sahip olduğu için orayı ziyaret ediyorum... Anılarımı yadediyorum.

Söylediği şey çok... Yürek burkucu...ses tonu bir anda nasıl bu kadar çok değişti? Sanemi-kun gözlerimin içine baktı ve ciddi bir ifadeyle ;

(Sanemi) - ena!...senin hiç hayatında canından çok sevdiğin birisi oldu mu?

Sorduğu soru tüylerimi diken diken etmişti.

(Sanemi) - onunu canı değil benim canım yansın dediğin... Tanrı benim ömrümden eksiltip onun ömrüne eklesin dediğin... O ölmesin ben öleyim dediğin birsi oldumu hiç hayatında?

Cevap vermeden sadece dinliyordum. Dilim tutulmuştu.

(sanemi) - (gözlerini kendi bardağına diker ve işaret parmağını çayının bulunduğu bardağın ağzında gezdir ) benim oldu... (derin bir iç geçirir) ve tek bir kişi de değil... Bir çok kişi oldu.

(ena) - ( yutkunur) - çok özel bir soru olmayacaksa... O insanlara ne oldu?

(Sanemi) - (buruk bir gülümsemeyle ena ile tekrar göz teması kurar) öldüler.

Sanemi-kun tekrar bardağına baktı. Baş parmağını bardağım ağzında dolaştırdığı elini yavaşça kaldırdı ve gözlerini kapadı. Kısa bir süre sonra ;

(Sanemi) - kusura bakma, ilk tanışmaya göre biraz tuhaf bir sohbet oldu.

(ena) - s-sorun değil...

Ne kadar çok acı çekmiş... Bu ses tonundan anlaşılıyor. Piskokojisi altüst olmuş. Keşke onunla biraz daha yakın olsaydım da en azından tesseli verebilseydim ama onu şu an tanımıyorum. Neyden acı çekiyor veya ne canını yakıyor bilmiyorum. Bunları bilmeden bir insana nasıl tesellide bulunabilirim ki?

Onu teselli etmek istiyorum... Ne söylemeliyim? Ona kendimden bahsetsem...Neden olmasın? O bana içini açtı. Sanırım ben de ona içimi açmamda bir mahsur olmaz. Belki moral veremeyebilir, teselli edemem ama en azından karşılıklı dertleşirsek belki de daha iyi hisseder.

(ena) - yakın geçmişte ihanete uğradım.. İhanetin verdiği yalnızlık var şu an üstümde. Kızmaktan, öklenmekten, üzüntüden çok yalnızlık hissettim...kısa bir süre içerisinde sonumu göremez hale geldim... Çok sevdim... Aşık oldum zannettim... (iç geçirir) çok yanılmışım ama... En yakın dostum ve aşık olduğum adam bir olup beni sırtımdan bıçakladılar.(gülümser) ama hayat gelip geçiyor! Gururları beş para etmez insanlar için üzülmeye gerek yok... Göçüp gidenlerin arkasından da uzun uzun yas tutmak için de hata fazla kısa.

Sanemi-kun söylediğime sadece gülerek karşılık verdi. Ben ortamı neşelendirmek ısınan kocaman gülümsedim.

(ena) - Akşam değil, hava çok güzel, önümüzde bizi sarhoş edip duygudan duyguya atlatacak içkiler de yok! Bu yüzden bu kısacık ömrümüzde hayatın tadını çıkarmamız gerekir!

Söylediklerime cevap vermedi. Yine sade bir tebessümle baktı bana. Ben, bana karşılık vermemesinden bozulmadan gülüşümü devam ettirerek;

(ena) - neden biraz havadan sudan mevzularda bahsetmiyoruz!? Meselaa...

(Sanemi) - gerçekten çok gevezesin!

Sahte bir tiriple karşılık vermeye karar verdim.

(ena) - aaa! Ama siz bana öyle söyleyince ben bozuluyorum!

Sanemi-kun gülmüştü bende o gülünce gülmüştüm. Bede bir şeyler var... Değişen birşeyler... Sanki öncesinden daha mutlu, daha enerjik... Daha çok tamamlanmış hissediyorum...

Tahmin edilmeyecek biçimde Sanemi-kun ve ben uzun uzun sohbet ettik. Sanırım teknik olarak üç dört saat olmuştur.
Ben konuştukça o da konuşmaya teşvik oluyordu. Gerçekten güzel vakit geçirmiştim. Sanemi-kun'un da güzel vakit geçirdiğini düşünüyorum çünkü sohbetimiz boyunca yüzünden o güzel gülümsemesini düşürmemişti.

Sohbetimiz o kadar renkli ve keyifliydi ki saatin nasıl geçtiğini Bile farketmemiştiz. Oturduğumuz restoranta akşam yemeğin de birlikte yedikten sonra kalkmıştık. Beni kelebek köşküne bırakmayı teklif edince reddetmedim. Bana kelebek köşküne kadar eşlik etti

Kelebek köşküne vardığımızda veda konuşmasını ben başlattım.

(ena) - Bugün benim teklifimi reddetmediğiniz için teşekkür ederim.

(Sanemi) - ben teşekkür ederim. Keyifliydi.

(ena) - benim için de öyleydi... Tekrar teşekkür ederim Sanemi-kun! İyi geceler!

(Sanemi) - iyi geceler!

Vedalalaştıktan sonra kelebek köşküne girdim. Odama çıktım ve kendimi yatağı attım...

Tuhaf hissediyorum... Tuhaf bir mutluluk... Kalbim hızla atmayı kesmiyor.

Eveeeet!

Nasılız bakalım ?

Bölüm nasıldı?

Eğer yarın bölüm gelmez ise ilham perimi kaybetmişimdir ve onu arıyorumdur, bilginiz olsun. Bu bölüme kadar zor getirdim.😅

Şöyel bir sahne olsun, böyle bir sahne oldun derseniz ize yorumlarınızı beklerim.

...

VALLAHİ BANA "NEDEN BU KADAR ZORLANIYORSUN YAĞĞĞĞ!?" DEMEYİN ÇÜNKÜ SEBEBİNİ BEN DE BİLMİYORUM!

...

Gereksiz atar yaptım... Sakin ol...

...

Gerçekten birkaç tahta eksik sanırım ..

Oyalayıp yorum yaparsanız çok memnun olurum.

Öpüldünüz aşkitoperipellalarım.💗💕❤️

Bb👋