A Rendezvous At The Horizon

Ikalabing Siyam na Tagpo

Luna's
Ikalabing Siyam na Tagpo
Instagram and Twitter

"Shhh everything will be alright." I heard as I feel the hug of someone's comfort and warmth.

Mas umiyak ako sa sinabi ni Juancho kaya nagsumiksik ako sa katawan n'yang mainit. He slowly caress my hair and kissed my forehead. His hug somewhat calmed me.

After ten years... I feel like I have someone.

I don't know what magic he put unto me but I fallen asleep.

Nagising ako na mahigpit pa din ang yakap n'ya. Nakadantay ang isang hita sa akin. Ang bigat n'ya pero hindi ako makagalaw dahil natutulog s'ya. Anong oras na kaya?

Unti-unti kong biniling ang katawan ko para makaininat pero nagmulat na agad s'ya ng mata. He look so alert.

"Nangangalay na ako." Namamaos na bulong ko.

Inalis n'ya ang pagkakadantay sa akin kaya tinalikudan ko na s'ya. Nanatiling nakadikit ang likod ko sa katawan n'ya dahil nakayapos pa din s'ya.

Pero nag-init ang mukha ko ng marealize ang posisyon naming dalawa. S'ya sa likod ko. Seya, its not the right time to think like that!

Lumuwag ang pagkakayap n'ya sa akin ng bumaba ang kamay n'ya para hulihin ang kamay ko.

He intertwined it together and moved his body closer to mine. I can feel his breath to the back of my neck. Nakakakiliti.

"Are you alright?" Mahina ang malagong na boses n'ya pero sapat na para marinig ko.

"Yeah."

"What happened?"

Umiling agad ako at mas hinigpitan ang pagkakahugpong ng aming mga daliri. "Nothing. Just breakdown." Bulong ko.

"Just breakdown? Baby, its--"

"I am fine. It usually happens to me. Hindi ko lang nadala ang calming pills ko kaya pasensya ka na dahil nakita mo pa ako sa ganong--"

"Shhh. Its alright, Seya. Its alright."

Hearing him telling me that its alright is such a nice feeling. I just want to stay by his side. Juancho gives me comfort and security that no any other man had given me. A home to hide.

Pero, mapapatawad ba n'ya ako? Cara killed herself because of me and unintentionally, I am the reason of her death.

I am the reason of the death of Juancho's unborn baby.

Maybe I still have plenty of time to tell him. Maybe time will decide kung kailan ako hihingi ng tawad. I still have a lot of time.

Bumitiw ako sa hawak kamay namin. Hinarap ko si Juancho at ngumiti.

"Huwag kang pafall. Baka gawin kitang jowa ng wala sa oras."

He only stared at me. Inangat ko kamay ko at nilagay sa buhok n'ya. This guy was my first love. And until now, corny man at redundant na, s'ya pa din.

Marahan kong hinaplos ang buhok n'yang bumabagsak sa mata n'ya.

Bumalik ma maman ang lakas ng tibok ng puso ko. Nagririgodon na naman ang mga kabayong minsan ng nanahimik.

Sigurado akong namumungay na ang mata ko ngayon habang siya'y seryoso ang pagtitig sa akin.

"Seya." Mahinang saad n'ya.