A Rendezvous At The Horizon

Ikalabing Dalawang Tagpo

Luna's
Ikalabing Dalawang Tagpo
Second Downfall

WARNING! THIS CHAPTER CONTAINS TRIGGERING EVENTS!

Where did I go wrong? Binigay ko naman na ang lahat. Ano pa bang kulang?

I was sick for week but no call, no messages, no Juancho.

Maybe its really my fault. I hope for him too much. Now that he left me, I don't know where to start. I really don't know how.

Ang bigat bigat ng pakiramdam ko. Pakiramdam ng galit, tampo at pagsusumamo.

Is this how heartbreak feels like? 

Pero kahit ganon, hindi pa gaanong pumapasok sa aking isip na hiwalay na talaga kami. Mas malaki ang pag-asa kong babalikan n'ya ako at susuyuin. Na uuwi din sila at balik lang ulit kami sa dati.

Tatawag din siya ulit. Magtetext. Magmemessage.

Uuwian din niya ako. Hindi n'ya ako matitiis.

"Kahit ano pang pagmumukmok ang gawin mo, Seya, hindi na babalik si Juancho." Naiinis ng saad ni Seyo.

Pero kahit ano atang asa ko, magiisang buwan na akong nagmumukmok, wala pa ding Juancho na mag-iispoil sa akin.

Tiningnan ko muli ang chats ko kay Juancho, baka sakaling nangseen na s'ya.

Juanchi... please call me back.

Juancho nakakatampo ka na.

Juanchiiii.... kailan uwi n'yo?

Joke lang naman yung news 'di ba?

Please talk to me. Hindi ba may pangarap tayo?

Promise. Hindi na ako gagawa ng hindi mo gusto. Uwi ka na pls.

Hindi na din kita pipiliting makipagsex sa akin. Or magtanong ng mga bastos sa'yo. Please. Babyyyy. Sorry na. Hindi na ako magdedemand ng time mo. Hindi na ako mangungulit masyado. Umuwi ka na please. Pansinin mo na ako ulit.

"Seya! Ano bang hindi mo maintindihan sa iniwan ka na! Mayroon na s'yang fianceè mahiya ka naman! 'Wag ka ng desperada parang awa mo na!"

Iyak lang ako ng iyak habang nakaluhod sa harapan n'ya. "Paano, Seyo! Paano! Hindi ko nga alam. Hindi ko alam."

"Stop messaging him. Ayaw n'ya sa'yo. Gather your wits tangina lang dahil kapag hindi ka pa umayos ako ang hihila sa'yo."

Si Seyo na lang at si Mommy ang hindi sumusuko sa akin. Wala pa si Mommy sa bahay. Hindi ko na alam kung paano dahil ang sakit sakit.

Nagising ako sa munting haplos sa aking buhok at himig na malamyos mula sa aking Mommy. I can't see her clearly dahil nakaoff ang lights.

"Mommy..."

Niyapos n'ya ako ng mahigpit. "I heard from Seyo that Juancho's family moved already?" Tumango lang ako. "Marga hadn't told me. I feel betrayed too, Eli."

Namuo na naman ang luha ko sa mata. Mahapdi na naman.

"I don't want to force you to tell me what happened but... I know what you're feeling. You're annoyed, betrayed, hurt, hopeful, and so many emotions you cannot name. But Eli, you have to find reason to move forward. Just like how I moved with you two ni Seyo."

All my life, Juancho and Tita Marga's with us. I grew up without any idea that somewhat this would happen. I always think if the bright side but not the shadows it bring.

It sucks that I keep on thinking for stupid fairytales.

How I wanted to be independent but believes in fairytales. I have dreams with Juancho.