A Rendezvous At The Horizon

Ikasampung Tagpo

Luna's
Ikasampung Tagpo
First

"Bakit 'yan lang hindi mo pa magawa ng ayos?" Pang-aalaska ni Seyo ng makitang nagbabalat ako ng itlog. "Kawawa naman si Juancho n'yan kapag naging mag-asawa kayo."

Tinapok ni Seyo ang balikat ni Juancho. "Rest in peace na lang sa'yo, Juancho."

Binato ko siya ng balat ng egg. Kanina pa siya nanggugulo dahil naisipan kong magluto ng egg na may coat ng color yellow. Hindi ko alam ang tawag don basta sa Philippine siya nakakain.

Kaso, ang malas ko ata sa kitchen kasi pagbabalat pa lang ng egg hindi na ako magkaari.

Umalis si Seyo sa kitchen ng tatawa tawa kaya ngumuso lang ako kay Juancho.

I don't know anything about cooking. Madalas dinudulot lahat ni Momma sa akin. Marunong akong magbake pero hindi ang magluto ng rice and ulam. I so hate it.

"Don't worry, Juancho. I'll try to cook for you in the future. Promise, mag-aaral ako."

Mukhang natutuwa na naman s'ya sa akin dahil nakangisi ang expression n'ya. "Paano 'yan? Paborito ko pa naman ang kwekwek tapos hindi ka pala maalam. Siguro dapat maghanap na ako ng bagong girlfriend--"

Tinakpan ko ang bibig niya at pinandilatan. "Hindi p'wede. Nandito na ako sa harapan mo kaya huwag ka ng lalayo. Saka hindi ka naman lugi sa akin."

"Hindi ka marunong magluto, Ysabella Aevha."

"I can order food and read cook books." Pagyayabang ko. "Basta ako lang ang dapat mong girlfriend. Hindi ako papayag na iba."

Nagkibit balikat siya at sinimulang balatan ang itlog.

Kinuhit ko ang kanyang braso "Ako na lang ang jowa mo, Juancho."

"Ayaw ko sa makulit eh."

"Pwes, gustuhin mo."

"Ayaw ko sa hindi marunong magluto. Hanap ka na lang iba, Miss."

Tinaas ko ang kilay ko sa kanya. "Sigurado kang hahayaan mo akong humanap ng iba? Yung marunong magluto ganon ba?"

He ignored my question and continue doing the task I ought to do.

Ginulo niya ang buhok ko. "Hindi ko kailangan. Sanay naman akong ikaw ang pinagsisilbihan ko."

Umalis ako at tumuloy sa aking pagbaballet sa Russia. Dahil don, I had to stop taking my online classes dahil hindi na kaya ng schedule ko.

Sa amin naman ni Juancho, we still communicate as always. I can say that nothing change. Hindi ko pa din kayang buksan ng tuluyan ang tunay na naiisip n'ya. Nasasaktan ako minsan na hindi s'ya willing maging open sa akin. Pakiramdam ko, ang daming hindi ko alam tungkol sa kanya.

Pero wala naman akong magagawa kundi tanggapin ang ibibigay n'ya. After all, I have a special place in his heart that no one does.

Kaya ngayon, maghihintay muna ako.

"Seya. Uuwi ka ba sa birthday natin?"

I sighed deeply because I know I can't. I'm having a lead role of Swan Lake so I don't think I can go home.

"Seyo, hindi ko alam. Definitely no." I sighed once again. "Christmas kasi ang showing ng Swan Lake so yeah, I really can't. Baka before new year pa ako makauwi."

That would be the first time I won't be home for our birthday.

I heard him sighed. "I think you should go home soon." Kumirot ang dibdib ko. Bilang kakambal n'ya, alam kong malalim ang pinaghuhugutan n'ya don. Pero hindi pa ako p'wedeng umuwi dahil nagsisimula pa lang matupad ang pangarap ko.