A Rendezvous At The Horizon

Ikatlong Tagpo

Luna
Ikatlong Tagpo

Balik Simula

"Aalis lang ako." Seryosong saad ni Juancho.

Pagkatapos ng sabihin ko? Aalis s'ya. Okay, I get it. He could have remain silent pero aalis s'ya. Na naman. May bago ba, Luna? I sighed and put my attention to my cellphone. Sana 'di na lang n'ya ako sinama sa grupo n'ya. I would understand naman if I'm just gonna stay with Tita Marga.

Pinakiramdaman ko lang na umalis na nga s'ya.

"How do you meet Juanchi, Luna?" Napaangat ang tingin ko sa kanya. Luna? Wow. Close kami? "And no offense meant pero it seems like your personalities would clash. You know, he don't really like someone in the spotlight like you. He always hide behind dark curtains." Seryoso n'yang saad.

And Juanchi? I am the only one who's allowed to call him Juanchi!

I smirked. May tinatagong kamalditahan din pala ang babaeng nakatago sa closet. Prim and proper, Miss Ella Rothschild.

"Wala akong choice. Kilala na n'ya ako bago pa ako isilang." Proud kong saad. Wala akong reaksyong nakuha sa kanya.

Should I go home?

Tumayo na ako sa pagkakaupo at nagpaalam na kay Ms. Ella na aalis na ako. As I walk through, I saw Juancho with another group of boys, drinking alcoholic beverages probably. Napatitig lang ako sa kanya.

Siguro kung mayroon s'yang ipinagkaiba kay Apollo na D'yos ng mga Griyego, it would be his seriousness. Juancho is way too serious and calm to be Apollo. Nanatiling nakatitig lang din s'ya sa kanyang iniinom na tila ba may malalim na iniisip.

He roamed his eyes and found their way into my stares. Pakiramdam ko, tumigil ang lahat. Na walang ibang tao dito kundi kami lang. Nakatigil ang lahat. Nakatigil lang ako dito... nakatigil pa din. Why does it feel like he is so near yet he is far.

Gaano nga ba katagal na noong huli? Gaano nga ba kabilis ang oras?

Parang dati... we were staring at each other as kids but now, we are two individuals near to each other but the feelings are apart.

We were once just kids.

"Eli! Lets play!" Hinigit higit ko ang kamay ng kakambal ko pero nagdila lang s'ya sa akin.

"Come here! Manood na lang tayo ng Slamdunk, Eli. Nauumay na akong magplay. Ang tagal mo kasing lumabas kaya nauna na kami kanina ni Juancho pag-uwi." Pangbabalewala n'ya sa akin habang nakatutok lang ang mata sa television.

Dumating si Momma na may dalang tray with cookies and calamsi juice.

"Ysabella." Malambing n'yang tawag. "Bakit 'di mo binibigyan ng hug si Momma?" Sabi n'ya pagkalapag sa table ng tray.

Lumapit ako sa kanya at yumakap. "Where is Daddy, Momma? Kelan s'ya uuwi?" Pangungulit ko.

Inaaway kasi ko sa school. Wala man lang akong nailalagay na photos sa portfolio na complete family. 

"Hmm?" Hinaplos n'ya ang buhok ko at hinalikan ako sa noo. "Solieluna Elirieyella Ysabella Aevha and Solomoon Elias Yvhounne Oziriel... someday, Momma will explain everything to both of you ha? For now, you can think that Daddy is faraway because he is working... for your future."

Sumimangot ako at humiwalay sa kanya. "Sabi ni Teacher, Momma, we should make time for our family because we love them. Bakit lagi s'yang wala? Wala ba s'yang vacation? " Naiinis kong saad.

Dumatig sa amin si Eli at s'ya naman ang naghug kay Momma. "And Momma, why is he always not in home? Does that mean he don't love us? Lagi na lang kaming walang Daddy. Kami nga lang ang walang Daddy na nasundo!" Dagdag pa niya