De Ontvoering

Hoofdstuk 5

Toen Emma thuis kwam was er niemand beneden, er lag een briefje op het aanrecht:

Hoi Emma,
Je vader en ik zijn even wat boodschappen doen, Amy is boven. Tot straks.
Groetjes mam.

Emma wist dat als ze nu niet naar boven ging, Amy naar beneden zou komen om te vragen hoe haar dag was en dat ze alles tot in detail moest vertellen. En ook al had ze daar helemaal geen zin in, ze ging toch maar naar boven om haar verhaal te doen. Ze moest het toch vertellen van Amy of dat nou nu was of straks. En als ze het nu deed was ze er alvast vanaf. Dus ging Emma met tegenzin naar boven.
Amy, die Emma thuis had horen komen, zat vrolijk op haar bed op Emma te wachten. Toen Emma hun kamer binnen kwam, ging het precies hoe Emma voorspeld had. Ze werd overstroomt door vragen van Amy: 'Hoe was het? Wat heb je allemaal gedaan? Is er nog iets bijzonders gebeurd? Gaan jullie nog een keer afspreken? Zo ja, wanneer?' 'Doe is rustig zeg! Als je zo graag wil dat ik vertel hoe mijn dag was moet je niet allemaal vragen gaan stellen, want dan kan ik het niet vertellen.' 'Sorry.' Zei Amy. 'Ik wil gewoon heel graag weten hoe je dag was.' 'Dat merk ik ja.' 'Nou vertel, hoe was je dag?'
Terwijl dat Emma haar dag vertelde aan Amy, kwamen hun moeder en vader thuis. Ze ruimden de boodschappen op en maakten eten klaar. Na het eten zaten de twee zusjes boven met elkaar te praten.
'Ik kan nog steeds niet geloven dat hij wel over het schoolfeest begon, maar niet aan jou vroeg of jullie samen wilden gaan.' Zei Amy overstuur. Ze had echt gedacht dat Will Emma zou vragen voor het schoolfeest. 'Misschien heb je toch geen gelijk.' Zei Emma. 'Jawel dat heb ik wel, hij heeft je namelijk gevraagd voor een tweede afspraakje en hij spreekt ook nooit met andere meisjes af, ik bedoel wij zijn ook vrienden, maar hij vraagt toch ook niet aan mij of ik een keer iets samen wil gaan doen.' Zei Amy, zichzelf overtuigend dat ze nog steeds gelijk heeft. 'Dat klopt,' gaf Emma toe, 'maar toch weet ik het nog niet hoor.' 'En,' ging Amy verder, 'wanneer gaan jullie eigenlijk weer afspreken?' 'Dat weten we nog...' PLINGG. 'Volgens mij was dat jouw telefoon.' Zei Amy. Emma pakte haar telefoon. 'Wie is het?' 'Will.' Zei ze vrolijk. 'Hij vraagt wanneer we gaan afspreken.' 'Laat eens lezen.' Zei Amy terwijl ze naast haar zus ging zitten.

Will: Hee Em, wanneer gaan we eigenlijk afspreken?

Emma: Uhm, maakt mij niet uit, kies jij maar

Will: Kan jij zaterdag?

Emma: Ja, dan kan ik. Hoe laat?

Will: Uhh, 1 uur? Of is dat te vroeg?

Emma: Nee, 1 uur is goed

Will: Oké, maar ik ga nu ff douche, dus ik ga

Emma: Ohh, oké. Doei

Will: Doei<3

'Ahww, wat lief, hij stuurt een hartje naar je.' Zei Amy, helemaal enthousiast dat Emma weer met Will gaat afspreken. 'Ja.' Zei Emma, terwijl ze lachend keek naar het hartje dat Will gestuurd had. Gapend zei Amy: Ik ben moe zeg, ik ga maar eens slapen, truste.' 'Ja, ik ook. Truste.'
Alleen viel Emma nog niet gelijk in slaap, ze zag nog een hele tijd te denken aan Will en aan zaterdag, ze had er zo'n zin in. Na een tijdje was ze zo moe dat ze vanzelf in slaap viel.