De Ontvoering

Hoofdstuk 11

Amy en Will liepen door de bossen die achter de school stonden. Amy liep voorop. Op weg naar de dichtstbijzijnde ingang bij de wc.
Ze waren aangekomen bij de rand van het bos en Amy stopte om te kijken of ze ergens een agent zag lopen, Will die om zich heen aan het kijken was en niet gezien had dat Amy stopte, botste tegen haar op. 'Sorry.' Zei hij. 'Maakt niet uit.' Zei Amy. 'Ik zie daar 2 agenten staan.' Ze wees naar links. Will volge haar vinger en zag de mannen staan. 'Mooi,' zei hij, 'want de dichtste ingang bij de wc is de rechterkant op.' 'Inderdaad.' Langzaam liepen ze naar rechts aan de rand van het bos.
Toen ze er waren zei Will: 'Ik kan ook wel gaan hoor, dan blijf jij op de uitkijk staan.' 'Nee, ik ga. Je weet wat je moet doen als er iemand aan komt hè?' 'Ja, dan moet ik fluiten.' 'Goed zo.' Ze keek nog één keer of er iemand was die haar kant op keek, dat was niet en toen rende ze zo snel mogelijk naar de deur en toen ze binnen was naar de meisjes wc, die gelijk aan de linkerkant zat toen ze binnenkwam. Gelukkig stonden allebei de deuren open, dacht ze toen ze in de wc was. Als die deuren dicht waren geweest had ze meer kans om gezien te worden, omdat je die deuren misschien hoorde als je ze open deed en het duurde ook nog langer voordat je er doorheen was.
Amy inspecteerde de wc. Ze had niet lang de tijd, dus ze moest opschieten. 'Wat zou ik doen als ik iemand moest ontvoeren.' Dacht ze. Ze zou degene die ze wilde ontvoeren besluipen, hem bewusteloos slaan en hem dan meenemen. 'Oké, dat is één.' Zei ze in gedachten tegen zichzelf. 'Als ik iemand stiekem mee moest nemen vanaf deze wc welke weg zou ik dan kiezen?' Er waren 3 wegen: de wc uit en dan rechts, waar ze naar binnen gekomen was. De wc uit en dan links, maar dan kwam je langs de aula en daar werd vrijdag avond het feest gehouden. Of het raam en als Amy zou moeten kiezen dan zou ze het raam kiezen, want er kon altijd wel iemand door de deur komen. 'Dat is twee.' Dacht ze. Ze keek uit het raam en probeerde te onthouden welke kant je op ging als je als je uit het raam klom en rechtdoor liep. Ze wist wel dat hij uiteindelijk alsnog een andere kant op kon gaan, maar als je iemand ontvoert wil je hier eerst natuurlijk zo snel mogelijk vandaan. Bovendien, als je vanaf het raam een stuk rechtdoor liep door de bossen, was er op een gegeven moment een weg. Misschien stond daar vrijdag avond wel iemand op hem te wachten met een busje om Emma mee te nemen. Want je wordt wel snel moe als je een heel lang stuk iemand zou moeten dragen. Amy dacht dat ze wist hoe het gegaan was. Tenminste dit was wel de slimste en makkelijkste manier die ze kon verzinnen om iemand te ontvoeren. En waarom zou je moeilijk doen als het ook makkelijk kan. Ze wilde net uit de wc gaan toen ze opeens iemand hoorde fluiten. Dat is Will, dacht ze geschrokken. Er komt iemand aan. Ze ging snel achter de deur van de ingang van de wc tegen de muur aan staan. Eerst wilde ze zich verstoppen in een wc, maar dan zou de agent haar zeker zien. Misschien niet als ze de wc deur dicht zou doen, maar dat zou ook raar zijn, want alle wc deuren stonden open en dan zou er eentje dicht zijn.
Ze hoorde voetstappen. Hij kwam steeds dichterbij. Ze haalde nog één keer diep adem en hielt toen haar adem in. De agent kwam binnen, hij had niks in de gaten. Hij had volgens Amy de opdracht gekregen om naar het raam de kijken, want hij onderzocht het raam. Amy, die echt zuurstof nodig had, sloop heel langzaam om de deur heen de wc uit. Eenmaal om de hoek haalde ze eerst adem en rende daarna als een gek naar Will toe, die met een gebaar met zijn hand aangaf dat de kust veilig was en dat ze naar hem toe kon komen.
'En denk je dat je weet hoe het gegaan is?' Vroeg Will, hopend dat dit niet allemaal voor niks was geweest. 'Ik heb een vermoede hoe het gegaan is en ik denk ook wel dat hij klopt.' Zei Amy. 'Hoezo?' Vroeg Will. 'Nou, ik had ongeveer 2 weken geleden ook een vermoede en die klopte ook.' Zei Amy, nog steeds trots dat ze gelijk had dat Will Emma leuk vindt.