De Ontvoering

Hoofdstuk 17

Amy lag in naar bed. Het was dinsdagavond en morgen was zij en, nog belangrijker, Emma jarig. Ze worden 17. Maar Amy had helemaal geen zin om haar verjaardag te vieren zonder Emma. Ze had dorst en wilde naar beneden. Ze stond op, maar terwijl ze dat deed verzwikte ze half haar enkel, doordat ze ergens op ging staan. 'Auww.' Ze keek naar de vloer, om te kijken waar ze op was gaan staan. Het was het beertje van Emma. Ze raapte hem op. 'Sorry, maatje. Ik had je niet gezien.' Zei ze tegen de knuffel. 'Oké Emma, je moet echt terug komen, want ik ben zo alleen dat ik gewoon tegen knuffels begin te praten.' Zei ze tegen zichzelf. 'En ook tegen mezelf.'
Toen ze beneden was en drinken had gepakt zei haar vader: 'Je bent bijna 17, Eem.' Om haar proberen op te vrolijken, maar dat mislukte. Ze werd er zelfstandig juist verdrietig van, want doordat haar vader dat had gezegd, begon ze weer aan Emma te denken. 'Ik wil helemaal geen verjaardag vieren zonder Emma.' Zei ze en begon te huilen. Haar moeder ging naast haar zitten. 'Maar als je dat niet wil dan doen we dat toch niet.' Zei ze. 'Echt?' Vroeg Amy. 'Natuurlijk.' Zei haar moeder. 'Dus wil je het vieren of niet?' Amy schudde nee. 'Oké, dan ga ik iedereen even bellen om te zeggen dat het niet door gaat.' Ze stond op, pakte de telefoon en ging naar boven. Haar vader keek naar haar en zag dat ze in een diepe gedachte zat. En die gedachte was de angst voor Emma. Angst omdat ze weg was, maar vooral angst omdat ze niet wist of Emma nog terug zou komen. Misschien was ze wel al dood. Amy kon het allemaal niet meer aan. Ze ging naar boven in de hoop dat ze in slaap zou vallen, omdat ze er dan niet meer aan dacht. Het duurde even, maar uiteindelijk viel ze in slaap.

Hij werd wakker in zijn hotelkamer en dacht gelijk aan Emma. Het is vandaag haar verjaardag. Will keek naar zijn zus, waarmee hij zijn hotelkamer deelde, en zag dat ze nog sliep. Hij pakte zijn mobiel en stuurde een berichtje naar Amy: Gefeliciteerd met je 17e verjaardag Eem! En je zusje natuurlijk. Hij hoopte dat ze online kwam, maar dat kwam ze niet. Hij staarde naar het plafond en dacht aan Emma.
'Gefeliciteerd.' Zei Lynn, Will's zus, die wakker was geworden en zag dat Will aan Emma dacht. Will schrok even, hij had niet gezien dat ze wakker was geworden. Hij lachte naar haar en zei: 'Gefeliciteerd.' 'Waar zat je net aan te denken?' Vroeg ze. 'Nergens aan.' 'Ahh kom op, ik zag het wel, je dacht aan Emma. Dus vertel, waar dacht je precies aan.' 'Oké, je weet dat ik haar leuk vind, toch?' 'Ja, tuurlijk weet ik dat.' 'Nou, ik vroeg mezelf af of ze mij eigenlijk ook leuk vindt.' 'Ja.' Zei Lynn. 'Hoe weet jij dat nou weer?' Shit, dacht ze, dat mocht ze eigenlijk helemaal niet zeggen. 'Uhh.. Gewoon.' Will keek haar vragend aan. 'Oké, oké ik vertel het al. Ik had tijdens het schoolfeest Amy nog gesproken. Op een gegeven moment hadden we het daarover en zij zei dat Emma jou heel leuk vindt en ik zei dus dat jij haar ook leuk vindt, maar we hadden afgesproken om het niet te vertellen.' 'Oké.' Zei Will met een grote lach op zijn gezicht, vrolijk dat Emma hem ook leuk vindt.
Als de politie haar gevonden had zou hij haar zo snel mogelijk verkering vragen, dacht Will, maar wel op een romantische manier.

Amy werd wakker en wilde weer gaan slapen, maar dat lukte niet. Ze draaide zich om om haar mobiel te pakken en zag het beertje liggen. 'Gefeliciteerd.' Zei ze tegen de knuffel. Ik moet hier echt eens mee ophouden, dacht Amy, straks werd ze nog een één of andere gek die heel de dag tegen knuffels praatte.
Ze pakte haar mobiel en zag dat ze tot nu toe nog maar één bericht had gekregen, hij was van Will. Ze las hem: Gefeliciteerd met je 17e verjaardag Eem! En je zusje natuurlijk. Ze stuurde terug: Dankjewel! Jij ook met Emma.
Best grappig, dacht ze. Iedereen zei altijd tegen haar: met je zusje en tegen Emma: met je zus. En zelf zei ze ook altijd als ze het over Emma had zusje terwijl ze maar 6 minuten ouder was dan haar. Ze was zelf namelijk om 04:21 geboren en Emma om 04:27. Maar ze beschouwde Emma ook wel een beetje als haar jongere zusje en Emma haar ook een beetje als haar oudere zus.
En met die gedachte viel ze, ook al lukte het haar eerst niet, toch in slaap.