De Ontvoering

Hoofdstuk 24

Toen ze thuiskwam ging Amy gelijk naar haar toe en gaf haar een knuffel. 'Wat ben ik blij dat je thuis bent.' Zei ze. 'Ik ook.' Zei Emma.
Ze pakten wat drinken en gingen met z'n vieren op de bank zitten. 'Ik wilde morgen eigenlijk jullie verjaardag vieren, als jullie dat natuurlijk ook willen.' Zei hun moeder. 'Ik vind het best.' Zei Emma. 'Ik ook.' Zei Amy. 'Oké, dan ga ik iedereen even bellen.'
Na het avondeten gingen Amy en Emma naar boven. Boven waren ze gewoon heel de tijd aan het kletsen en op hun telefoon. Totdat ze allebei moe waren en gingen slapen.
Amy werd wakker. Ze zag dat Emma nog sliep. Ze voelde iets onder haar, ze lag ergens op. Amy pakte het. Het was de knuffel van Emma. Natuurlijk, dacht ze.
Emma werd wakker. Ze ging rechtop zitten en keek naar Amy. Ze trok een raar gezicht toen ze zag dat Amy haar knuffel vast had. 'Is dat mijn...' 'Ja, dat is het.' Zei Amy terwijl ze haar onderbrak. 'Waarom heb jij...' 'Toen je weg was miste ik je en pakte die knuffel. Hij ruikt naar je, dus ik sliep met hem zodat ik het gevoel had dat je bij me was.' Zei ze, Emma alweer onderbrekend. 'Nouja, hij rook naar je. Nu ruikt hij naar mij.' 'Oké, maar mag ik hem misschien...' 'Ja, je mag hem terug.' Ze gooide de knuffel naar haar en Emma ving hem. 'Dankje, maar wil je me alsjeblieft niet meer onderbreken. Het is best wel irritant.' 'Sorry.' Zei Amy. Ze keken elkaar aan en Amy schoot in de lag. 'Wat?' Vroeg Emma. 'Niks.' Zei Amy lachend. 'Vertel, wat is er?' 'Oké, oké, maar lag me alsjeblieft niet uit.' 'Nee, zal ik niet doen.' 'Oké. Nou, op een gegeven moment, toen jij al een paar dagen weg was, voelde ik me zo alleen dat ik tegen je knuffel ging praten. Niet veel ofzo, maar soms zei ik iets.' 'Echt?! HAHAHAHAHA!!!' Emma schoot in de lach. 'Hé! Je zou me niet uitlachen!' 'Klopt.' Zei ze en kon niet meer stoppen met lachen. Amy was het zat. Ze pakte haar kussen en gooide hem hard naar Emma. 'Aauuww!' Schreeuwde Emma toen ze het kussen hard tegen haar hoofd aankreeg. 'Krijg je ervan.' Zei Amy. 'Oké sorry. Het spijt me dat ik je uit lachte.' Zei Emma, ze moest het goedmaken, anders kreeg ze waarschijnlijk nog zo'n kussen tegen haar hoofd aan. Dat deed echt pijn, dacht ze. 'Dankje.' Zei Amy vrolijk. 'Maar bied jij je excuses niet even aan, aan mij?' 'Jawel hoor.' Ze ging naast Emma op haar bed zitten. 'Sorry dat ik dat kussen naar je gooide.' Zei ze en gaf haar en knuffel.
Ze gingen naar beneden om te ontbijten. Na het ontbijt gingen ze hardlopen. Toen ze hadden gedoucht gingen ze eten. 'S middags hadden ze het feest voor hun verjaardag. Tijdens het feest zongen ze met z'n tweeën een liedje. Iemand had het gefilmd en op YouTube gezet, zonder dat zij het wisten. Een week later gingen ze op vakantie naar Parijs. Daar bleven ze twee weken. Toen ze thuiskwamen lag er een brief voor Amy en Emma bij de deur.