De Ontvoering

Hoofdstuk 2

Na een paar lessen gehad te hebben, zat Emma tijdens wiskunde te denken aan Will. 'Zal Amy gelijk hebben dacht ze? Zal Will misschien toch iets voor haar voelen? Ze hoopte natuurlijk van wel, maar waarom zou hij? Hij was een jaar ouder en heeft zat leuke en knappe meisjes in zijn klas, ze kon echt geen enkele reden verzinnen waarom Will haar leuk zou vinden.' En zo zat Emma tijdens wiskunde weg te dromen totdat de leraar haar iets vroeg: 'Weet jij het antwoord, Emma?' Emma schrok wakker, omdat ze haar naam hoorde en zei net iets te verbaasd: 'Wat?' 'Ik vroeg of jij het antwoord weet op de vraag.' 'Uhh.. En wat is de vraag precies?' Vroeg ze een beetje schamend, omdat ze in de les half had liggen slapen. 'De vraag was: 12 kwadraat min 5 kwadraat plus 7.' 'Dat is uhmm...' Amy zat grijnzend naast haar en fluisterde heel zacht: '126.' '126.' Zei Emma. 'Goed zo,' zei hij, 'alleen wel jammer dat je het zelf niet wist en dat Amy het moest voorzeggen. Let alsjeblieft op en val niet nog een keer in slaap tijdens mijn les.' 'Nee, meneer.' Zei ze snel en hoopte dat de bel elk moment zou gaan.

10 minuten later ging de bel. 'Gelukkig.' Dacht Emma. Ze hadden nu pauze en terwijl ze naar de aula liepen vroeg Amy nieuwsgierig: 'Waar zat je toe straks aan te denken? Aan Will zeker hè?' Daar wilde Emma eigenlijk geen antwoord op geven, dus keek ze naar de grond en zei niks. Alleen wist Amy het daardoor zeker en zei: 'Ik wist het!' En met een brede grijns op haar gezicht stonden ze stil in de gang en keek ze Emma aan. 'Wat nou?' Vroeg Emma blozend. 'Niks.' Zei Amy. 'Ik vind het gewoon schattig dat je zo erg verliefd bent op hem.' 'Hij voelt toch niks voor me.' 'Helemaal wel, ik weet het zeker.' 'Hoe weet jij dat nou?' Vroeg Emma verbaasd. 'Nou, ik weet het niet zeker, maar ik heb zo'n vermoede van wel en mijn vermoedens kloppen meestal.' 'Nou, ik geloof je pas als je het zeker weet.' 'Oké, ik ga er achter komen of Will iets voor jou voelt.' 'Hoe dan?' 'Geen idee, maar ik verzin wel wat. Let maar op, maar we gaan nu eerst eten, kom.' En terwijl dat Amy aan het nadenken was hoe ze erachter moest komen of Will iets voor Emma voelde en Emma aan Will dacht ging de dag voorbij en gingen ze naar huis.