DAYAN YÜREĞİM

39.BÖLÜM(2.Kısım)

instagram:ozlemugurluaydin

8 Ağustos 2022- 05.20

Sevgili Okurlarım,

Yine gece kuşu olarak bölümü gece yayınlıyorum. Gece yazmak nefes almak bir nevi... Şimdi bu bölümü okumanız için sizlere bırakıyorum, okurken tepkilerinizi yoruma yazarsanız sevinirim. Bu bölüm beni yazarken fazlasıyla etkiledi. Çok oturup çok kalktım bilgisayar başına, çok farklı şarkılar dinledim, size de yazarken dinlediğim bir şarkıyı ekliyorum. Şimdiden keyifli okumalar, okuduğunuz saati yoruma bırakmayı unutmayınız. Ha bu arada yıldıza basarak bana destek olursanız sevinirim, wattpd hesabımı takibe alırsanız daha bir çok hikayede birlikte olabiliriz. Hadi şimdilik ben kaçar, Nasuh baba gibi günü ağarttım ağartacağım ;) 

Çaylarınızı alarak sizde Nasuh Baba'nın ekibine eşlik edin bakalım, bu gecenin sonunda onların hangi anına şahitlik edip, hangi cümlelere kalp bırakacaksınız;)

Hikayedeki en beğendiğin cümleyi, beni etiketleyerek uygun şarkı ile paylaşmaya ne dersin? Paylaşım yapan herkesi bende kendi hikayemde paylaşacağım. Cümleleri tüm hikaye içinden seçebilirsin hadi bakalım cümleleri ve şarkıları bekliyorum ;) Yarın Dayan Yüreğim günü olsun ;)

Çok konuştum hadi bölüme geçelim artık ;D

Keyifli okumalar ;D

instagram:ozlemugurluaydin

********************

"Uyanmadı mı hala?" dedi odadan içeriye giren Nasuh Baba.

Efe, asabı bozuk bir şekilde "Hayır hala gözlerini açmadı." Dedi. Sesindeki sert tınıyı hisseden ihtiyar adam nüktedan bir gülümseme ile ona baktı.

"Niye öyle bakıyorsun baba? Bu yüzleşmenin olması illa şart mıydı? Bu kadarını öğrenmek ile ne hale geldiğini görmüyor musun? Daha fazlasını kaldıramaz. Artık hiçbir gerçek onun yanında yüksek sesle dile getirilmeyecek."

"Buna kim karar verdi Efe?"

"Ben karar verdim baba."

"Sen kimsin Efe? Sen onun neyisin? Ne hakla böyle bir şeye karar verebilirsin?"

"Baba! Yapma, bunu bana yapma."

"Asıl sen yapma Efe, üslubunu ölç tart ona göre davran ve konuş. Karşıma geçip ahkâm kesmeye kalkarsan aynı hızla seni de yere çekmesini bilirim. Şu zamana kadar adam gibi konuşmayı becerebilseydiniz bu kadar sert yüzleşmeleri yaşamak zorunda kalmazdınız. Ne zaman, ne mekân ayarlayabiliyorsunuz. Dünya bir sizin acınızın etrafında dönüyor zannediyorsunuz. Sizden başka sizin dışınızda dışarıda akıp giden hayat var. Onu da kendini de bir fanusun içine kapatıp yaşayamazsın. Sen istesen de istemesen de bu yüzleşmeler yapılmadan biriniz bile şu çiftliğin kapısından adım atamazsınız. O yüzden kes sesini edebinle Gökçe'nin uyanmasını bekle." Dedi sırtına adama dönüp gitmek üzereyken Efe acı dolu sesi ile "Korkuyorum baba, çok korkuyorum. Yine onu kaybetmekten, acı çektiğine sürekli şahit olmaktan, ona nefes olamamaktan çok korkuyorum. Ben ne kadar uzak durmaya çalışsam da ben onsuz ölüyorum, ben ondan yıllar geçmesine rağmen vazgeçemiyorum."

"Vazgeçmiş olsan yaşadığın sevda olmazdı. Vazgeçmiş olsan ruhun Gökçe diye haykırmazdı. Korkma evlat, senin için yazılmışsa eğer ne yaşanırsa yaşansın, ne kadar zaman geçse, mesafeler girse de aranıza döner dolaşır yine birbirinizi bulur, birbirinizin olursunuz. O yüzden bazı şeyleri oluruna bırakmayı öğren, zorlamadan, yormadan, kırmadan. Şimdi biraz olsun sakinleştiysen ben bir de Nağme ile Çakır'a bakayım. O kızcağız da olanlardan kendini suçlayıp duruyor, sakinleştiyse onları da alıp geleceğim." Dedi.