My book

Our Yesterday's Escape

Kierra and Shan really have a very special place in my hearts. November non nung sobrang excited ako na subaybayin ang journey nila hanggang na-un-published siya sabi ko hihinyayin kita. Ngayon patapos na siya... ayaw ko talaga huhuhu

Mas okay pa yung time na naiisip ko na magbabati sila tapos magiging sila na uli, the end. Pero yung OYE hindi e... :(

They were such an innocent loving couple... where did it go wrong?

Hanggang ngayon hindi ko pa rin nababasa yung chapter 44 and 45. At ngayon ay idra-drop na yung END, I fear that I might create a river of my tears. Nung nalaman kong may singsing dun sa drawer ni shan, gusto kong umiyak at umiyak at umiyak. Sa mga times na nag-iiyakan yung mga characters, pinipigilan ko din gumaya kasi baka makita ako ng family ko.... Habang sinusulat ko 'to, totoong naiyak ako.

Tsaka nung naiisip ko na nagtra-travel si Kierra para maful-fill yung nasa bucket list ni shan, I just want to... Words itself can't even describe how sad I am.

Hindi ko talaga makakayang basahin ang storya dahil alam kong wala na talaga siya. Hindi ko makakaya malaman ang mga last moments ni Shan. Base naman sa mga spoilers na nakikita ko sa twt, alam niya. Alam na alam ni Shan na mamatay siya.

Hindi ako makasulat ng maayos kasi iyak ako ng iyak...

Pero yung nga, alam niya na mamatay siya. Hindi ko kayang maisip ko paano niya nakayanang ngumiti. Kahit palagi niyang sinasabi na sapat na siya sa mga yesterdays nila nina ke... pwede bang isipin niya rin ang kinabukasan? Na pwede silang magpakasal, na pwede silang magsama hanggang pagtanda. Alam kong gusto niya iyon, pero wala makakapigil sa kaniya dahil gusto niya lumaban until his very last breath.

What a sefless man he is.

Hinding-hindi ako makakamove-on sayo
Ciandrei Kyle Lopez. You were a brave man. Together with Kierra, I hope you nothing but the best.

Ahh.. hindi ko na kaya talaga magsulat. Nag-vent lang ako kasi hindi ko talaga tanggap.

8.8.22